Τον Άγιο Ιάκωβο τον εκ Καστορίας και τους μαθητές αυτού Ιάκωβο και Διονύσιο εόρτασε η Ιερά Μητρόπολη Καστορίας την Α’ Κυριακή του Νοεμβρίου, όπως κάθε χρόνο.
Έτσι, το πρωί της Κυριακής, τελέσθηκε πανηγυρική Αρχιερατική Θεία Λειτουργία στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Κοιμήσεως της Θεοτόκου, ιερουργούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Καστορίας κ. Σεραφείμ, με τη συμμετοχή Ιερέων και του εορταζομένου Διακόνου Ιακώβου.
Ο Σεβασμιώτατος στο λόγο του αναφέρθηκε στο ευαγγελικό ανάγνωσμα της Κυριακής και στην παραβολή του πλουσίου και του φτωχού Λαζάρου. Και χρησιμοποίησε μια ομιλία του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου, ο οποίος δεν καταδικάζει τον πλούτο, αλλά προτρέπει να επιδιώξουμε πλούσιοι και φτωχοί την αρετή και την χαρά που δίνουν τα πνευματικά κατορθώματα. Και άνθρωπος που έχει την αρετή μπορεί να χρησιμοποιήσει τον πλούτο προς το συμφέρον του κοινωνικού συνόλου. Αλλά και ο πτωχός που έχει την αρετή μπορεί να βοηθήσει και την πτωχεία του αλλά και τον συνάνθρωπο.
Και συνέχισε ο Σεβασμιώτατος λέγοντας πως ο πλούσιος δεν καταδικάσθηκε επειδή ήταν πλούσιος, αλλά επειδή είχε ένα φοβερό μειονέκτημα. Κι αυτό ήταν το “εγώ” του. Αυτό τον αποξένωσε από τη ζωή της κοινωνίας. Γιατί στον κόσμο αυτό δεν είμαστε μόνοι μας, αλλά έχουμε τον πλησίον, στο πρόσωπο του οποίου θα πρέπει να βλέπουμε τον ίδιο τον εαυτό μας και το πρόσωπο του Θεού.
Ακόμα και μετά θάνατον βλέπουμε τον πλούσιο να βρίσκεται μέσα στην ατομικότητά του. Γι’ αυτό και θα πρέπει τα πάθη που μάς κυριεύουν να τα θεραπεύσουμε στην παρούσα ζωή, γιατί θα μας συνοδεύουν και στην επόμενη.
Χαρακτηριστική είναι η αντίδραση του πλουσίου όταν πεθαίνει, ο οποίος διαμαρτύρεται και ζητάει να προστατευτούν και να ενημερωθούν για την κατάσταση μετά θάνατον οι συγγενείς του και το οικογενειακό του περιβάλλον. Δεν ζητάει και δεν ενδιαφέρεται για το κοινωνικό σύνολο, αλλά μόνο για τους αδερφούς του.
Και κατέληξε μιλώντας για τον Άγιο Ιάκωβο τον εκ Καστορίας και τους μαθητές του Διάκονο Ιάκωβο και Μοναχό Διονύσιο, οι οποίοι μαρτύρησαν στην Ανδριανούπολη το 1519, και στάθηκαν ανδρείοι και μαρτύρησαν για την πίστη του Χριστού. Παράλληλα, ο Άγιος Ιάκωβος αποτέλεσε για την εποχή του, τον πρόδρομο της επερχόμενης ελευθερίας, δίνοντας το παράδειγμα της τόλμης και της αυτοθυσίας.
Τέλος, ευχήθηκε στον εορτάζοντα Διάκονο της Μητροπόλεως π. Ιάκωβο Πνευμονίδη, να τον χαριτώνει και να τον σκεπάζει η Υπεραγία Θεοτόκος και οι πρεσβείες του προστάτου του Αγίου Ιακώβου του εκ Καστορίας, να τον συνοδεύουν πάντοτε στην ιερατική του διακονία.
Αμέσως μετά τη Θεία Λειτουργία ο Σεβασμιώτατος τέλεσε Επιμνημόσυνη Δέηση και κατέθεσε στεφάνια στους προκατόχους του Μητροπολίτες Γερμανό Καραβαγγέλη και Ιωακείμ Λεπτίδη, οι οποίοι έπαιξαν καθοριστικό ρόλο στην απελευθέρωση της Καστοριάς και της Μακεδονίας γενικότερα.
