Συνέντευξη στη Χρύσα Κοσμίδου
Ο βραβευμένος συγγραφέας Στέφανος Δάνδολος, θα παρευρεθεί στην Καστοριά την Τετάρτη 30 Νοεμβρίου, με σκοπό την παρουσίαση του τελευταίου του μυθιστορήματος “Όταν δεις τη Θάλασσα”. Η παρουσίαση θα πραγματοποιηθεί στο βιβλιοπωλείο “ΑΛ ΠΑ BOOKS” (11ης Νοεμβρίου 47) και ώρα 19:00.
Λίγα λόγια για το συγγραφέα
Ο Στέφανος Δάνδολος γεννήθηκε το 1970 και εμφανίστηκε στη λογοτεχνία το 1996 με το μυθιστόρημα Υπνοβάτες του Σεπτέμβρη. Για το σύνολο του πεζογραφικού του έργου τιμήθηκε το 2009 με το Βραβείο Μπότση, παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας. Το 2004 χαρακτηρίστηκε από τον Παύλο Μάτεσι ο σημαντικότερος Έλληνας συγγραφέας της γενιάς του.
Έχει γράψει δέκα βιβλία, μεταξύ των οποίων τα μυθιστορήματα “Ο Τελευταίος Κύκνος” και “Νέρων – Εγώ, ένας θεός”, που κυκλοφόρησε με επιτυχία και στην Ιταλία.
Το προηγούμενο μυθιστόρημά του στις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ, “Η Χορεύτρια του Διαβόλου”, μεταφράστηκε στα τουρκικά. Το 2008 συμπεριλήφθηκε, ως εκπρόσωπος της χώρας μας, στην Παγκόσμια Ανθολογία Νέων Συγγραφέων με αφορμή το Young Writers World Festival, που πραγματοποιήθηκε στη Νότια Κορέα.
Το “Όταν δεις τη Θάλασσα” είναι το ένατο μυθιστόρημά του.
Πώς ξεκινήσατε να γράφετε το πρώτο σας βιβλίο;
Ήταν στις αρχές της δεκαετίας του ενενήντα. Ήμουν ήδη δημοσιογράφος και υπηρετούσα το μάχιμο ρεπορτάζ. Ωστόσο, έγραφα από μικρός και το όνειρό μου πάντα ήταν να γίνω συγγραφέας. Η αφορμή τότε ήταν κάτι προσωπικό, αλλά ξαφνικά βρέθηκα χαμένος μέσα στον κόσμο ενός μυθιστορήματος.
Υπήρξε κάποιο κίνητρο για να γράψετε το τελευταίο σας βιβλίο;
Το κίνητρο ήταν η αναβίωση μιας άλλης Ελλάδας, της Ελλάδας των τελών του δεκάτου ενάτου αιώνα, μέσα από μια ιστορία έρωτα και ελπίδας. Στόχος μου ήταν να ταξιδέψω τον αναγνώστη με ένα περιπετειώδες και ρομαντικό έργο εποχής. Να τον κάνω να ξεφύγει λίγο από την σημερινή πραγματικότητα.
Πείτε μας λίγα λόγια για το μυθιστόρημα «Όταν δεις τη Θάλασσα»
Είναι η οδύσσεια δύο γυναικών που παλεύουν να κατακτήσουν την ευτυχία μέσα από το δρόμο της καρδιάς. Και ξετυλίγει μια ολόκληρη εποχή. Μιλάει για την Ελλάδα του Τρικούπη, για το μεταίχμιο μιας χώρας που λίγα χρόνια πριν αναζητούσε την ελευθερία της και τώρα, στα 1886, αναζητάει τον τρόπο που θα διαχειριστεί την ελευθερία της. Είναι ένα βιβλίο για τους ανθρώπους που πασχίζουν να ζήσουν με τα δικά τους θέλω και όχι με τα πρέπει των άλλων.
Είναι η πρώτη φορά που έρχεστε στην Καστοριά; Πώς επιλέγει η Καστοριά ως σημείο συνάντησης με τους αναγνώστες σας;
Δεν έχω ξανάρθει στην Καστοριά για να παρουσιάσω κάποιο βιβλίο μου και το ήθελα πάρα πολύ. Είναι μια πανέμορφη πόλη, με ανθρώπους που αγαπούν τη λογοτεχνία και τον πολιτισμό.
Είτε από την εγχώρια, είτε από την παγκόσμια λογοτεχνία, υπάρχει κάποιο βιβλίο για το οποίο είπατε «Αυτό ήθελα να το γράψω εγώ»;
Ναι. Και είναι τόσα πολλά που δεν θα χωρούσαν εδώ.
Μέσα στα βιβλία σας, υπάρχουν καταστάσεις τις οποίες βιώσατε ο ίδιος;
Αποφεύγω να βάζω κομμάτια του εαυτού μου. Το είχα κάνει παλιότερα, στα πρώτα μου βιβλία. Αλλά τώρα πια προτιμώ το ταξίδι έξω από τον εαυτό μου.
Ποιος είναι ο ήρωας από τα βιβλία σας που ταυτίζεστε περισσότερο;
Υπάρχει ένας ήρωας στο τελευταίο μου βιβλίο, ονόματι Τόμας Έργουιν. Είναι ο βρετανός σύζυγος της ηρωίδας μου, της Μαργαρίτας. Αυτόν τον ήρωα τον αγαπώ πολύ. Στην αρχή του βιβλίου φαίνεται αρνητικός, επειδή έχει έρθει στην Ελλάδα για να υποκινήσει τις πολιτικές εξελίξεις προς όφελος των ξένων δανειστών. Αλλά στην πορεία βγάζει μια ανθρωπιά πολύ καταπιεσμένη. Είναι ένας άντρας παλιάς κοπής. Λιγομίλητος, ελάχιστα εκδηλωτικός, στιβαρός και πειθαρχημένος. Αλλά κρύβει μέσα του έναν χείμαρρο από συναισθήματα.
Πόσο δύσκολη είναι η συγγραφή ενός βιβλίου; Από ποια στάδια “περνάει” ο συγγραφέας μέχρι την ολοκλήρωση τού έργου του;
Από μυριάδες στάδια. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι για να διαβαστεί ένα βιβλίο εύκολα, γράφεται πολύ δύσκολα. Τουλάχιστον στην περίπτωσή μου. Είμαι στριφνός και επίμονος την ώρα της δουλειάς. Δεν ικανοποιούμαι εύκολα. Γι’ αυτό και μου παίρνει τόσο χρόνο. Γράφω, σβήνω, ξαναγράφω…
Πώς είναι η καθημερινότητα ενός συγγραφέα;
Δε διαφέρει πολύ από την καθημερινότητα κάθε άλλου εργαζόμενου.
Ως λαός οι Έλληνες ασχολούνται με την ανάγνωση βιβλίων;
Όχι φανατικά. Οι ευρωπαϊκές μετρήσεις μάς δείχνουν πολύ χαμηλά. Αλλά υπάρχει ένα σταθερό κοινό που σε πείσμα των δυσχερειών κρατάει το βιβλίο σε προτεραιότητα.
Λόγω της οικονομικής κρίσης, πιστεύετε ότι τα βιβλία θεωρούνται πλέον ως είδος πολυτελείας;
Ναι, δυστυχώς. Για πολλούς είναι είδος πολυτελείας. Και δεν μπορείς να τους αδικήσεις. Όταν παλεύεις για την επιβίωση, το τελευταίο που θα σκεφτείς είναι ένα βιβλίο.
Σε ποιο βαθμό πιστεύετε ότι επηρεάζει το διαδίκτυο στην ανάγνωση βιβλίων;
Όλα αυτά είναι δικαιολογίες. Το μόνο που επηρεάζει πραγματικά την ανάγνωση είναι η παιδεία μας. Προτιμούν κάποιοι να σερφάρουν για να κάνουν χάζι, από το να ψυχαγωγηθούν από ένα ωραίο μυθιστόρημα.
Κλείνοντας ποιο είναι το μήνυμα που θα θέλετε να περάσετε στους αναγνώστες της εφημερίδας “Ορίζοντες”;
Το βιβλίο είναι ταξίδι. Είναι τόσο ψυχαγωγικό όσο και μια κινηματογραφική ταινία. Ας μην το ξεχνάμε αυτό. Όπως να μην ξεχνάμε και να ονειρευόμαστε. Τα μεγάλα όνειρα είναι η μόνη διέξοδος από την κρίση.
Φωτογραφίες: Δήμητρα Κωστάκη
