Η πολύπαθη ελληνική οικονομία, βρίσκεται το τελευταίο διάστημα, σε στάση αναμονής, εξαιτίας κυρίως της αβεβαιότητας, η οποία πηγάζει από τις παρατεταμένες διαπραγματεύσεις της ελληνικής κυβέρνησης με τους Θεσμούς για την ολοκλήρωση της πρώτης Αξιολόγησης του τρίτου ελληνικού προγράμματος. Μία Αξιολόγηση, που κατά τη γνώμη μας, θα έπρεπε να είχε κλείσει, τουλάχιστον από τις αρχές του φετινού Ιανουαρίου, αν όχι στο τέλος του 2015. Εξάλλου, το επιχείρημα για την επίτευξη μίας «καλής» Συμφωνίας στο τέλος, έχει ήδη καταρριφθεί από το αρχικά σχεδιαζόμενο 1% του ΑΕΠ και τα 1,8 δις ευρώ στο δυσβάσταχτο πακέτο μέτρων ύψους 5,4 δις και της πιθανής αύξησης λόγω καθυστερήσεων στα 8,1 δις ευρώ την επόμενη τριετία. Για άλλη μια φορά, δυστυχώς, η επιλογή είναι φόροι και κόντρα φόροι, αντί για μεταρρυθμίσεις. Βλέπουμε συνεχώς αναζήτηση ποσών που αφενός δεν υπάρχουν και αφετέρου, σίγουρα θα λείψουν από την αγορά και τα ελληνικά νοικοκυριά που επιβιώνουν με «σοβαρές στερήσεις».
Κατά γενική ομολογία, η ελληνική οικονομία δεν αντέχει να ξαναζήσει μία επανάληψη του εφιαλτικού 2015 και η εξαντλημένη αγορά την επιβολή μίας νέας εξοντωτικής φορολογίας. Αν, όμως, δεν κλείσει η Αξιολόγηση, το συντομότερο δυνατό, θα επέλθει καταστροφική στασιμότητα και εκρηκτική αύξηση των ληξιπρόθεσμων χρεών σε Δημόσιο, ασφαλιστικά ταμεία και τράπεζες. Αν και όλοι αναφέρονται στην «ηρωική» αντοχή των Ελλήνων, έπειτα από 6 μνημονιακά χρόνια, αντιλαμβάνονται πλέον ότι και αυτή έχει εξαντληθεί, μαζί με την υπομονή του επιχειρηματικού κόσμου της χώρας, καθώς φαντάζει πλέον αδύνατο, με ένα χαμένο πρώτο τετράμηνο, να αναπληρωθεί ο πολύτιμος χρόνος εντός του 2016.
Σε κάθε περίπτωση, αναφορικά με τις απαιτήσεις για νέα επώδυνα μέτρα, πρέπει να γίνει αντιληπτό, προς πάσα κατεύθυνση ότι, η Αξιολόγηση δεν αποτελεί πανάκεια, αλλά ένα βήμα που πρέπει να γίνει, χωρίς όμως «μετά θάνατον ήρωες». Άλλωστε, την πραγματική αξιολόγηση την βιώνουμε καθημερινά στις επιχειρήσεις μας, στους δρόμους με τα λουκέτα στα μαγαζιά, στα σπίτια με τα άνεργα παιδιά, στις τράπεζες, στις εφορίες και στα «hot spots». Για πολλοστή φορά είμαστε θεατές στο ίδιο έργο, αντιμέτωποι με μία ακόμα φορολογική παράκρουση 7,2 δις ευρώ σε 10 μήνες, ενώ καλούμαστε να υποστούμε το «αναγκαίο κακό» των μέτρων της αξιολόγησης που πρέπει, όμως, να κλείσει εδώ και τώρα στα 5,4 δις ευρώ, πριν προστεθούν άλλα 7 μέτρα ύψους 3 δις ευρώ ως «μαξιλάρι» που αξιώνει το ΔΝΤ. Με την εμπειρία των γεγονότων και τις συνέπειες που υπέστη η αγορά από όσα ακολούθησαν το 2014, όταν λόγω πρόωρων εκλογών δεν έκλεισε ποτέ η 5η αξιολόγηση του 2ου μνημονίου, προτεραιότητα της πραγματικής οικονομίας είναι το κλείσιμο της αξιολόγησης και όχι οι πρόωρες εκλογές. Η ελληνική οικονομία δεν αντέχει άλλο να θυσιάζεται για την πολιτική. Οι μικρομεσαίοι της αγοράς εκφράζοντας την αγωνία μας, ζητάμε από την Κυβέρνηση να κλείσει την αξιολόγηση, πριν κλείσουμε από εξάντληση.
Άλλωστε, συμφωνήσατε επί της αρχής. Συμφωνήστε επί-ΤΕΛΟΥΣ!
Καλή θρησκευτική και οικονομική Ανάσταση!
