«Θέλω να παίξω έξω, αλλά φοβάμαι μην με σκοτώσουν οι σφαίρες»: Το δράμα των παιδιών της Ουκρανίας
Ο 12χρονος Σάσα και ο μεγαλύτερος αδελφός του, ο 16χρονος Σεργκέι, πήγαιναν στην προπόνησή τους στις αρχές Φεβρουαρίου, όταν άκουσαν πυροβολισμούς κοντά στο σπίτι τους, στο χωριό Krasnohorivka, που βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του μετώπου της ουκρανικής κρίσης.
«Έπρεπε να τρέξουμε στο σπίτι μας -όπως άλλωστε κάνουμε πάντα-, όταν αρχίζουν να πυροβολούν. Μου αρέσει να παίζω έξω, αλλά ποτέ δεν ξέρεις να με σωριάσει νεκρό καμιά σφαίρα», δηλώνει ο Σεργκέι.
Ο Σεργκέι και τα αδέλφια του συγκαταλέγονται στα 378.000 παιδιά που χρήζουν προστασίας και βοήθειας στην πρώτη γραμμή του μετώπου στην Ουκρανία, σύμφωνα με τα Ηνωμένα Έθνη.
Έπειτα από οκτώ χρόνια σε μία περιοχή που οι συγκρούσεις σιγοβράζουν, τα παιδιά παραμένουν ανάμεσα στις πιο ευάλωτες ομάδες που δεν έχουν την δυνατότητα να φύγουν από την εμπόλεμη ζώνη, υποφέρουν από βομβαρδισμούς, ακρωτηριάζονται ή πεθαίνουν από ξεχασμένες νάρκες, καθώς και τις εντάσεις που φαινομενικά εμοιαζαν να έχουν παγώσει εδώ και καιρό.
«ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΑΣΦΑΛΕΣ ΣΗΜΕΙΟ ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ»
Στις 17 Φεβρουαρίου το χωριό Stanytsia Luhanska βομβαρδίστηκε από βαρέα όπλα από την κατεχόμενη περιοχή του Ντονμπάς. Τουλάχιστον τρεις άνθρωποι τραυματίστηκαν, ενώ μία από τις βόμβες έπεσε στον τοίχο ενός νηπιαγωγείου.
Λόγω όλων αυτών των γεγονότων των τελευταίων εβδομάδων και μηνών, οι εκπαιδευτικοί στα σχολεία έχουν αποφασίσει να κάνουν τα πάντα για να προστατεύσουν τα παιδιά.
Στο χωριό Novomykhailivka, εθελοντές προσφάτως ζωγράφισαν τους τοίχους για να διδάξουν στα παιδιά πώς να αποφεύγουν τις νάρκες, ενώ παίζουν σε εξωτερικούς χώρους, ενώ σε ένα άλλο σχολείο στην Krasnohorivka, θεραπευτές μαθαίνουν στα παιδιά βασικές αναπνοές σε περιπτώσεις κρίσεων πανικού.
«Έχουμε εγκαταστήσει ειδική ηχομόνωση στο σχολείο, έτσι ώστε οι μαθητές να μην ακούν τους βομβαρδισμούς και τα πυρά, όσο κάνουν μάθημα. Τα παιδιά έχουν ήδη δει και ακούσει τα πάντα στα σπίτια τους. Εμείς προσπαθούμε να προστατεύσουμε το σχολείο, ώστε να έχουν τουλάχιστον ένα ασφαλές μέρος στη ζωή τους», λέει η καθηγήτρια βιολογίας Elena Lyubchenko.
ΣΤΕΛΝΟΥΝ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΜΕ ΑΥΤΟΚΟΛΛΗΤΑ
Κάτω από το μόνιμο άγχος της πιθανής εισβολής της Ρωσίας οι γονείς επιλέγουν να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο με αυτοκόλλητα στα ρούχα τους.
Τα αυτοκόλλητα αναγράφουν την ομάδα αίματός των παιδιών (σε περίπτωση που τραυματιστούν σε κάποια επίθεση και χρειαστούν μετάγγιση), τα ονόματα των γονέων και τον τηλεφωνικό τους αριθμό.
Πρόκειται για μια πρωτοβουλία που πήραν Ουκρανές μητέρες μετά την ομιλία του Πούτιν. Κάποια σχολεία κατέστησαν μάλιστα υποχρεωτικά τα αυτοκόλλητα. Κάποια σχολεία προετοιμάζουν τα παιδιά με ασκήσεις ετοιμότητας για το τι πρέπει να κάνουν αν η πρωτεύουσα της Ουκρανίας δεχθεί επίθεση.
ΕΝΑ ΣΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΠΑΙΔΙΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΗ ΣΤΗΡΙΞΗ
Η 14χρονη Κάτια, από την Novomyhkailivka, τόνισε από την πλευρά της, ότι οι πρόσφατοι βομβαρδισμοί της υπενθύμισαν το ξεκίνημα του πολέμου, γεμίζοντάς την αγωνία και στρες.
«Όλον τον Δεκέμβριο (σσ. 2021) άκουγα βομβαρδισμούς τόσο συχνά, που ένιωθα σαν να άρχισε ο πόλεμος. Αν με ρωτάτε για το μέλλον μου, ένα μόνο μπορώ να πω σίγουρα: Ότι πρέπει να φύγω. Όλοι μου οι συμμαθητές το μόνο που λένε είναι να φύγουμε», λέει η Κάτια.
Παιδιά σαν την Κάτια επηρεάζονται από τις μάχες και οι μακροπρόθεσμες ψυχολογικές συνέπειες παραμένουν ανησυχητικές.
«Οι δάσκαλοι παρατηρούν σημάδια ψυχολογικής πίεσης στα παιδιά που προκαλούνται από τους εκκωφαντικούς ήχους και εκτιμούν ότι πάνω από 1 στα 4 παιδιά χρειάζονται ψυχολογική υποστήριξη», σημειώνει η Alyona Budagovska, εκπρόσωπος της μη κυβερνητικής οργάνωσης People in Need.
Για κάποια παιδιά όμως, το σχολείο είναι το μόνο ασφαλές τους καταφύγιο. «Από τότε που ξέσπασαν οι συρράξεις, έχουμε δει παιδιά να έρχονται στο σχολείο μόνο και μόνο για να κρυφτούν στο υπόγειο. Αν πέφτουν πυροβολισμοί πρέπει να ρωτήσουμε τα παιδιά αν θέλουν να πάνε σπίτι τους ή αν προτιμούν να μείνουν στο σχολείο», τονίζει η Ιρίνα Φεντορτσένκο, διευθύντρια δημοτικού σχολείου στο Pervomaiske.
«ΘΕΛΟΥΜΕ 10 ΩΡΕΣ ΝΑ ΦΤΑΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΠΛΗΣΙΕΣΤΕΡΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ»
Τα προβλήματα, ωστόσο, δεν σταματούν στα σχολεία. Σε πολλές περιοχές που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των συγκρούσεων οι υποδομές και οι δημόσιες μεταφορές είναι σχεδόν ανύπαρκτες και μητέρες ισχυρίζονται, ότι χρειάζονται και 10 ώρες για να μεταφέρουν τα παιδιά τους στο πλησιέστερο ιατρείο ή νοσοκομείο, όταν αυτά είναι άρρωστα ή τραυματισμένα.
Μία μητέρα δύο παιδιών περιέγραψε πως χρειάστηκε να αλλάξει πολλά λεωφορεία για να φτάσει στον πιο κοντινό γιατρό.
«Είναι τραγικό, ειδικά αν έχεις άρρωστο παιδί που ψήνεται στον πυρετό και πρέπει να περιμένεις λεωφορείο στο ψύχος. Για έναν μονογονέα σαν εμένα αυτή η κατάσταση είναι αβάσταχτη», τόνισε η μητέρα, προσθέτοντας ότι συχνά τα παιδιά της αρρωσταίνουν, καθώς το νερό που πίνουν είναι μολυσμένο, ενώ δεν μπορεί να αγοράσει εμφιαλωμένο.
Υπενθυμίζεται ότι μία από τις πιο σκοτεινές μέρες μεταπολεμικά ξύπνησε για την Ευρώπη μετά την απόφαση του Βλαντίμιρ Πούτιν να κλιμακώσει την κρίση διατάσσοντας ρωσικά στρατεύματα να αναπτυχθούν στις δύο ελεγχόμενες από τους ρωσόφωνους αυτονομιστές περιοχές του Ντονιέτσκ και του Λουγκάνσκ της ανατολικής Ουκρανίας.
Πηγές: Foreign Policy, Today
