Μεγάλες προσδοκίες, Γράφει η Τάνια Ώττα
Μεταξύ θεωρίας και πράξης υπάρχει μεγάλη διαφορά. Το ίδιο ισχύει και μεταξύ προσδοκίας και πραγματικότητας. Άλλα περιμένουμε κι άλλα συμβαίνουν. Αυτό δεν οφείλεται στο γεγονός ότι κάνουμε κάτι λάθος, απλώς κάποια πράγματα δεν εξαρτώνται από μας. Βασιζόμαστε σε κάποιες συμπεριφορές, και ενδεχομένως σε στοιχεία που έχουμε μπροστά μας και με βάση αυτά περιμένουμε το αντίστοιχο αποτέλεσμα. Ένα αποτέλεσμα που πολύ συχνά μας απογοητεύει. Άλλο περιμένουμε κι άλλο συμβαίνει.
Τα μεγάλα σχέδια πάντα ήταν ελκυστικά. Δίνουν μία ελπίδα για κάτι καλύτερο που μπορεί να συμβεί, μία προοπτική για βελτίωση μιας κατάστασης που την έχουμε ανάγκη όσο τίποτα. Δίνουν την αίσθηση ότι το άπιαστο όνειρο θα γίνει πραγματικότητα.
Η ελπίδα είναι απαραίτητη στη ζωή μας, όσο και τα όνειρα, όμως οι μεγάλες προσδοκίες κρύβουν πολύ συχνά και μεγάλες απογοητεύσεις. Δεν σκέφτονται όλοι οι άνθρωποι το ίδιο, δεν έχουν όλοι τις ίδιες ευαισθησίες, δεν συμπεριφέρονται όλοι με τον ίδιο τρόπο. Κι όταν αυτό που περιμένεις δεν έρχεται, απογοητεύεσαι.
Αν το σκεφτούμε καλά, ίσως να συνειδητοποιήσουμε ότι υπάρχει ευθύνη και σε μας τους ίδιους. Ίσως να φταίμε κι εμείς που επενδύουμε πολλά εκεί που δεν αξίζει. Βλέποντας την αχαριστία και την αδιαφορία γύρω μας, είναι ριψοκίνδυνο να περιμένουμε ανταπόκριση από ανθρώπους, σε οποιαδήποτε μορφή σχέσης, που το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι ο εαυτός τους και μόνο. Άνθρωποι που κυνηγούν το προσωπικό τους συμφέρον, τη δική τους ανέλιξη πατώντας επί πτωμάτων, το δικό τους κέρδος εις βάρος των άλλων, την προσωπική τους ικανοποίηση αδιαφορώντας για τους γύρω. Άνθρωποι που παίζουν με τα συναισθήματα των άλλων σαν να είναι κομπολόι, κι όταν βαρεθούν το αφήνουν στην άκρη, έτσι απλά. Όμως, οι άνθρωποι δεν είναι παιχνίδι, πληγώνονται, και κάποιες πληγές δεν γιατρεύονται ποτέ.
Όσο κι αν δεν μας αρέσει να το ακούμε, η ανθρωπιά σπανίζει σήμερα. Από όποια πλευρά κι αν το δούμε, στη συμπεριφορά των ανθρώπων μεταξύ τους, προς τα ζώα, προς το περιβάλλον, παρατηρούμε μία απόλυτη ανευθυνότητα και σκληρότητα, που πίσω της κρύβει αυτό το ισχυρό ΕΓΩ. Φαινόμενο της εποχής, που η τεχνολογία βοηθά στο να προβάλλεται και να φαίνεται ότι γίνεται πιο ισχυρό.
Δεν είναι κακό να προσδοκούμε το καλύτερο, αυτό που ποθούμε και θέλουμε να ζήσουμε σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής μας, προσωπική, κοινωνική, επαγγελματική. Πρέπει όμως να είμαστε προετοιμασμένοι και για την απογοήτευση που ενδεχομένως να έρθει. Οι μεγάλες προσδοκίες στη ζωή μας δίνουν μία άλλη αίσθηση και μας γεμίζουν αισιοδοξία. Όταν όμως εξαρτάσαι από άλλους, είναι πολύ πιθανό να απογοητευτείς και τότε τα βάζεις με τον εαυτό σου που ήταν τόσο αφελής που πίστεψε σε κάτι ψεύτικο.
Μάλλον θα πρέπει να γίνουμε λίγο πιο ρεαλιστές και λιγότερο ονειροπόλοι.
Ίσως το να βασιζόμαστε στον εαυτό μας και τις δικές μας δυνάμεις, μας προφυλάξει από τις όποιες απογοητεύσεις μπορεί να κρύβουν οι ανθρώπινες σχέσεις και συνεργασίες.
Ίσως θα πρέπει να κοιτάξουμε κι εμείς το δικό μας ΕΓΩ, χωρίς να βλάπτουμε τους γύρω όμως.
Ίσως η ευτυχία μας δεν κρύβεται στις μεγάλες προσδοκίες αλλά στην απλότητα των πραγμάτων.
