Ο Ερντογάν κλείνει την Πίτσος και τις βαμβακουργίες μας;
Του Γιώργου Κράλογλου
Μπράβο πατριώτες… Ρίξαμε άλλο ένα κάστρο του καπιταλισμού. Στην Τουρκία του Ερντογάν πάει η Πίτσος. Θα την ακολουθήσουν και οι βαμβακουργίες μας;
Ας ξεδιπλώσουμε τις εξελίξεις, στην Πίτσος και στο βαμβακουργικό, σε επίπεδο βιομηχανιών, που δεν αντέχουν άλλο και είναι έτοιμο να σκάσει. Και κάπου στο τέλος θα πούμε και ένα δύο πράγματα της δική μας δημοσιογραφικής μαρτυρίας.
Κατά την Πανελλήνια Ομοσπονδία Εργατοϋπαλλήλων Μετάλλου τα προϊόντα Πίτσος που σήμερα παράγονται στο εργοστάσιο του Ρέντη θα παράγονται πλέον στην Τουρκία.
Η αποχώρηση της μονάδας παραγωγής, από την Ελλάδα, σημαίνει απώλεια θέσεων εργασίας (πάνω από 200) και μείωση εξαγωγών.
Στην επιστολή της ΠΟΕΜ προς τον πρωθυπουργό επαναφέρεται το θέμα του συμβιβασμού με τη Siemens, το 2014, με αντάλλαγμα την επένδυση μετεγκατάστασης του εργοστασίου της BSH (Pitsos) από την περιοχή του Ρέντη στην περιοχή της Ελευσίνας.
Και εδώ προστίθεται και η ομολογία από τον υπουργό Ανάπτυξης και Επενδύσεων κ. Γεωργιάδη για τα (γνωστά) “αμαρτήματα” της Πολιτείας που οδήγησαν στη σημερινή απόφαση για το κλείσιμο του εργοστασίου.
Ως κ. Γεωργιάδης μας θύμισε πως πριν 12 χρόνια η γερμανική μητρική αγόρασε ένα μεγάλο οικόπεδο στην περιοχή της Ελευσίνας με σκοπό να φτιάξει ένα μεγάλο εργοστάσιο και να μεταφέρει γραμμή παραγωγής στην Ελλάδα.
Παρά την αρχική συμφωνία της τότε Κοινότητος στην επένδυση ο μετέπειτα Δήμαρχος ακύρωσε τη συμφωνία και ανάγκασε την εταιρεία να πουλήσει το οικόπεδο και να φτιάξει τη γραμμή παραγωγής στην Πολωνία. Έκτοτε σταδιακά αποχωρεί από την Ελλάδα.
H επένδυση ύψους 60 εκατ. ευρώ, που είχε εγκρίνει στα τέλη της περασμένης δεκαετίας η μητρική της BSH (Πίτσος), είχε στόχο τη βελτίωση της ανταγωνιστικότητας του ελληνικού εργοστασίου, με την παραγωγή 300.000 οικιακών συσκευών ετησίως.
Φεύγοντας από την Πίτσος ας πάμε σε μια άλλη εξομολόγηση.
Εξομολόγηση για την ελληνική βαμβακουργία θύμα και της εμμονής της Πολιτείας (όπως δείχνει από τις πράξεις της σε πολιτικό και διοικητικό επίπεδο) ότι κλωστοϋφαντουργίες, βαμβακουργίες και άλλα συναφή…, είναι φουγάρα μιας άλλης εποχής και δεν χρειάζεται να τα συζητάμε.
Και όμως (μας εξομολογείται ο συνομιλητής μας βαμβακουργός, επικεφαλής μεγάλου συγκροτήματος) η ανάδειξη του βαμβακιού σε στρατηγική πρώτη ύλη για την ελληνική οικονομία και μεταποίηση μπορεί και πρέπει να τεθεί ως ένας από τους βασικούς στόχους.
Για την ελληνική οικονομία, μας λέει, ο τομέας της κλωστοϋφαντουργίας αποτελεί αλυσίδα αξίας και θα πρέπει ως τέτοια να ενισχυθεί διαμορφώνοντας μια στρατηγική που θα περιλαμβάνει από την πρώτη ύλη μέχρι το τελικό προϊόν.
Οι εξελίξεις πανευρωπαϊκά στον τομέα της ενέργειας, καθώς και ο στόχος της περιβαλλοντικά ουδέτερης οικονομίας, πρέπει να τεθούν στο επίκεντρο της συζήτησης.
Οι βιώσιμες καλλιεργητικές πρακτικές για το ελληνικό βαμβάκι είναι, ήδη πιστοποιημένες. Αυτό που είναι αναγκαίο όμως είναι η συντονισμένη προβολή στο εξωτερικό για την τόνωση του ελληνικού brand name στην κλωστοϋφαντουργία ώστε να μπορούν να προσεγγίσουν τις διεθνείς αγορές.
Η Οργάνωση Βάμβακος (ΔΟΒ), μας ενημερώνει, τρέχει ήδη μελέτη για τη βελτιστοποίηση της ποιότητας της πρώτης ύλης, καθώς και μελέτη προκειμένου να αναδειχθεί η ανωτερότητα της καλλιέργειας βάμβακος ως προς την εκπομπή διοξειδίου του άνθρακα σε σχέση με τις κορυφαίες αυτή τη στιγμή καλλιέργειες σε πέντε Περιφέρειες της χώρας.
Πρέπει να καθιερωθεί, προσθέτει, ελληνικό σήμα στο βαμβάκι και κίνητρα σε σχέση με τους βασικούς μεγάλους ανταγωνιστές που είναι η Πορτογαλία και η Ιταλία. Ανάμεσά τους όμως και η Τουρκία που προσκαλεί τους πάντες να επενδύσουν μιας και δεν υπόκειται στους περιορισμούς της ΕΕ στον τομέα των ενισχύσεων.
Η αλήθεια είναι βέβαια πως η κλωστοϋφαντουργία με 90% εξαγώγιμα προϊόντα συνεισφέρει κατά 12% στις ελληνικές εξαγωγές, ενώ υπήρξε εποχή που τα προϊόντα του κλάδου αντιπροσώπευαν το 40% των εξαγωγών.
Ο Ερντογάν λοιπόν “κλέβει” πολυεθνικές και ντόπιες βιομηχανίες μας (άνω των 20 μετά το 1990) ή εμείς τις διώχνουμε; Η παγκοσμιοποίηση διέλυσε από την Ελλάδα τον κλάδο 4 συγκροτημάτων παραγωγής ηλεκτρικών συσκευών και ειδών εφαρμογής ηλεκτρισμού ή ο ανταγωνισμός των εισαγομένων που δεν αναχαιτίσθηκε εκεί που έπρεπε; Η βαμβακουργία (που μεταναστεύει αλλά συνεχίζει) είναι που “πάλιωσε” στην Ελλάδα ή η διαχρονική πολιτική ανικανότητα που μας κρατάει στην 80η θέση ανταγωνιστικότητας, ανάμεσα σε αφρικανικές χώρες προσφερόμενες για επενδύσεις… Υπάρχουν απαντήσεις;
ΠΗΓΗ: https://www.capital.gr/o-giorgos-kraloglou-grafei/3487970/o-erntogan-kleinei-tin-pitsos-kai-tis-bambakourgies-mas
