Ο ηθοποιός που κάποτε υποστήριξε την υποψηφιότητα των ΗΠΑ έναντι του Κατάρ και υποδύθηκε τον Νέλσον Μαντέλα κατηγορείται ότι παίρνει πλέον «ματωμένα λεφτά». Το σφύριγμα ενός ακόμα φάουλ, αλλά και τι έγινε;
Με πολύ μελάνι να έχει χυθεί ήδη για το φετινό αμφιλεγόμενο Παγκόσμιο Κύπελλο που διεξάγεται στο Κατάρ, η αυλαία άνοιξε την Κυριακή με την τελετή έναρξη της διοργάνωσης που προηγήθηκε του πρώτου αγώνα του Μουντιάλ, αυτόν ανάμεσα στο Κατάρ και το Εκουαδόρ (με την οικοδέσποινα να ηττάται εύκολα, με τα δύο γκολ του Ένερ Βαλένσια).
Πέρα από τη μασκότ της διοργάνωσης -που άλλοι παρομοίωσαν με τον Κάσπερ το φαντασματάκι κι άλλοι με τη μασκότ της Michelin- που κυριάρχησε στην παρέλαση από όλες τις μασκότ των προηγούμενων διοργανώσεων, αρκετές μπούρκες στις εξέδρες κι ακόμα περισσότερα ασορτί μπλουζάκια του Κατάρ παραταγμένα, ο μόνος σταρ που γνωρίζαμε πως θα δούμε ήταν ο Γιουνγκ Κουκ και μέλος του boyband-φαινομένου της k-pop, BTS.
Ξέραμε, όμως, και ποιους σίγουρα δεν θα δούμε στην τελετή: η Ντούα Λίπα προ ημερών αρνήθηκε κάθε ανάμιξή της στο φετινό Παγκόσμιο Κύπελλο παρά τις φήμες, ξεκαθαρίζοντας ότι προϋπόθεση για να βρεθεί κάποια στιγμή στο Κατάρ, είναι αυτό να έχει εκπληρώσει όλες τις δεσμεύσεις του για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Ο Ροντ Στιούαρτ, από την άλλη, είπε όχι σε 1 εκατομμύριο ευρώ αποκλείοντας το να εμφανιστεί στη χώρα της Μέσης Ανατολής.
Αυτό που οι περισσότεροι δεν περιμέναμε, ήταν να δούμε ως αφηγητή της βραδιάς στο στάδιο Al Bayt της Ντόχα τον Μόργκαν Φρίμαν, που υποσχέθηκε πως «Σε αυτό το ταξίδι, η Ανατολή και η Δύση θα ενωθούν με ένα γκολ».
Πίσω στο 2010, οπότε και το αντίπαλο δέος του Κατάρ για την ανάληψη της διεξαγωγής του Μουντιάλ του 2022 ήταν οι ΗΠΑ, ο Αμερικανός ηθοποιός βρέθηκε στη Ζυρίχη μαζί με τον Μπιλ Κλίντον για να διαβάσει την παρουσίαση των Ηνωμένων Πολιτειών. Στην ομιλία, που έμεινε περισσότερο στην κοινή μνήμη για το γεγονός ότι ο Φρίμαν…παρέλειψε μία σελίδα και γύρισε για να την διαβάσει, τον ακούσαμε μεταξύ άλλων να κάνει λόγο «για το πιο ποικιλόμορφο έθνος στον πλανήτη» που «η κληρονομιά διαφορετικών κομματιών είναι η μεγαλύτερή του δύναμη».
Δώδεκα χρόνια αργότερα, στη χώρα που το να είσαι γκέι, γυναίκα ή να πίνεις μπίρα στο στάδιο αντιμετωπίζεται ως αδίκημα, η ιστορία πήγε ως εξής: «Μαζευτήκαμε εδώ σαν μία μεγάλη φυλή και η Γη είναι η τέντα μέσα στην οποία ζούμε όλοι. Το ποδόσφαιρο διασχίζει τον κόσμο, ενώνει τα έθνη με την αγάπη του για αυτό το όμορφο παιχνίδι. Αυτό που ενώνει τα κράτη, ενώνει και τις κοινότητες. Όλοι έχουμε μια ιστορία με το ποδόσφαιρο και για το πώς μας έφερε κοντά και αυτή η γη έχει τη δική της ιστορία».
Το αφήγημα «μεγάλης αγκαλιάς» ήρθε να ενισχύσει η παρουσία του 20χρονου πρεσβευτή του Παγκοσμίου Κυπέλλου, Γκανέμ αλ Μουφτά, που πάσχει από το σύνδρομο ουραίας υποστροφής το οποίο επηρεάζει το κάτω μέρος του σώματός του. Σε μία σύγχρονη αναπαράσταση της «Δημιουργίας του Αδάμ» του Μικελάντζελο, ο Μόργκαν Φρίμαν προέταξε το χέρι του προς τον αλ Μουφτά.
Καθόλου τυχαία, το χέρι του ηθοποιού με τη «θεϊκή» φωνή ήταν καλυμμένο με ένα γάντι (και μόνο αυτό το χέρι), που δημιούργησε αρκετές απορίες ώστε να κατακλυστεί το ίντερνετ από μία σειρά «explainer» άρθρων. Ήταν ένα γάντι συμπίεσης, που ο ηθοποιός πότε φοράει και πότε όχι τα τελευταία 14 χρόνια, μετά από ένα τροχαίο που άφησε παράλυτο το χέρι του.
Καλές οι ενωτικές αφηγήσεις, όμορφες οι συμβολικές συμπεριληπτικές εικόνες, αλλά μετά, τι; Παρά την έντονη προσπάθεια ωραιοποίησης του Μουντιάλ του Κατάρ, ο υπόλοιπος κόσμος δεν δείχνει να μασάει. Αρκεί μια γρήγορη βόλτα στο Twitter για να βεβαιωθεί κανείς πως οι «μάχιμοι» χρήστες έχουν καταδικάσει ήδη την απόφαση του ηθοποιού που κάποτε έπαιζε τον Νέλσον Μαντέλα (τον άνθρωπο δηλαδή που προσπάθησε μέσα από το ράγκμπι να ενώσει μια χώρα που κάποτε χώρισε το Απαρτχάιντ) να λάβει «ματωμένα χρήματα», τον χαρακτήρισαν «ξεπουλημένο», κάποιοι έκαναν ήδη εικόνα την επιστροφή του Φρίμαν στις ΗΠΑ, με ένα screenshot από τους «Simpsons».
Βέβαια, όπως κάθε τι στον μαγικό κόσμο του ίντερνετ, η «αναμπουμπούλα» περί Φρίμαν θα διανύσει μερικές ακόμα ώρες, άντε 24ωρα ζωής στη δημόσια συζήτηση κι ύστερα, κάποιος, έστω με τύψεις, έστω στα κρυφά, θα τσεκάρει τους αγώνες της ημέρας και θα ανυπομονεί να γυρίσει σπίτι από τη δουλειά για να δει λίγη μπάλα. Ακόμα και αν το τίμημα είναι να κλείνει τα μάτια σε κάθε πλάνο στην εξέδρα.
