12 Μαρτίου 1945…. πεθαίνει σε ηλικία 15 ετών από τύφο, στο στρατόπεδο συγκέντρωσης του Μπέργκεν – Μπέλσεν η Εβραιοπούλα Άννα Φρανκ, γνωστή από το ημερολόγιό της.
Άννα Φρανκ…Το 15χρονο κopίτσι, η Γερμανίδα Εβραιοπούλα με το πιο διάσημο ημερολόγιο που γράφτηκε ποτέ. Τα συγκλονιστικά βιώματά της τα διηγείται ενώ κρύβεται μαζί με τους δικούς της και τέσσερις οικογενειακούς φίλους, σε ένα σπίτι στο Άμστερνταμ κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής της Ολλανδίας.
Η Άννα έζησε από κοντά το ναζιστικό καθεστώς που της κόστισε τη ζωή. Μπορεί να έφυγε πολύ νέα -παιδί ακόμα- ωστόσο πέτυχε κάτι σπουδαίο. Να μας αφήσει σπουδαία κληρονομιά.
Το 1933, όταν οι Ναζί πήραν την εξουσία στη χώρα, η οικογένειά της μετακομίζει από τη Γερμανία στο Άμστερνταμ. Οι διώξεις των Εβραίων εντείνονται, τον Ιούλιο του 1942 η οικογένειά της αρχίζει να κρύβεται σε μυστικά δωμάτια του γραφείου του πατέρα της.
Δύο χρόνια αργότερα τους κατέδωσαν, και η οικογένεια οδηγείται στα στρατόπεδα συγκέντρωσης. Μετά από μακροχρόνια παραμονή στο γερμανικό στρατόπεδο συγκέντρωσης Άουσβιτς, η Άννα και η αδερφή της μεταφέρονται τελικά στο Μπέργκεν – Μπέλσεν. Εκεί, η μικρή κοπέλα δείχνει ασύγκριτο κουράγιο και καρτερικότητα. Αυτά τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς της, την κάνουν γνωστή.
Τον Φεβρουάριο του 1945, οι δύο αδελφές αρρωσταίνουν από τύφο και η Μαργκό Φρανκ πεθαίνει. Ο χαμός της αδερφής της συγκλονίζει την Άννα η οποία φεύγει από τη ζωή στις αρχές Μαρτίου της ίδιας χρονιάς.
Το μυστήριο ίσως απαντηθεί σύντομα. Ο σκηνοθέτης Thijs Bayens και ο δημοσιογράφος Pieter Van Twisk δημιούργησαν μια ομάδα 19 ειδικών, υπό τις οδηγίες του Vince Pankoke, ενός πρώην πράκτορα του FBI.
Οπως αποκαλύπτει τώρα ο βρετανικός «Guardian», ο φάκελος «Αννα Φρανκ» θα εμπλουτιστεί με νέες τεχνικές έρευνας.
Το σπίτι της `Αννας Φρανκ στο Αμστερνταμ, μάλιστα, έθεσε το αρχείο του στη διάθεση της έρευνας.
“Παρά τις έρευνες δεκαετιών, η προδοσία δεν αποκαλύπτεται”, ήταν η δήλωση του διευθυντή του Μουσείου Ronald Leopold, ο οποίος μέχρι σήμερα έλεγε ότι ήταν ικανοποιημένος που θα γινόταν νέα έρευνα με τη βοήθεια πρώην πράκτορα του FBI.
Οι ιστορικοί, εγκληματολόγοι και άλλοι ειδικοί που έχουν αναλάβει την υπόθεση δείχνουν αισιόδοξοι. Ο Vince Pankoke λέει: “Βρήκαμε λίστες ονομάτων Εβραίων που είχαν συλληφθεί μετά από κατάδοση, βρήκαμε λίστες καταδωτών και ονόματα πρακτόρων της Γκεστάπο που ζούσαν στο Αμστερνταμ. Ολα αυτά θα μπουν στη βάση δεδομένων και μπορούμε να βρούμε τους συνδέσμους”, καλώντας όσους γνωρίζουν κάτι για την τύχη της νεαρής κοπέλας να επικοινωνήσουν μαζί του.
“Δεν είμαστε εδώ για να δείξουμε κάποιον με το δάχτυλο ή να τον οδηγήσουμε στη Δικαιοσύνη. Προσπαθώ απλά να λύσω το τελευταίο μυστήριο της καριέρας μου” δήλωσε ο Vince Pankoke στη βρετανική καθημερινή εφημερίδα.
Το ημερολόγιο -δώρο στην Άννα για τα 13α γενέθλιά της- περιγράφει τα γεγονότα της ζωής της από τις την 1η Αυγούστου του 1944. Ήταν και η τελευταία μέρα που έγραψε σε αυτό. Γράφτηκε στα ολλανδικά και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες.. Θεωρείται ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα βιβλία του κόσμου το οποίο διασκευάστηκε για τη μικρή και τη μεγάλη οθόνη, το θέατρο και την όπερα.
Ωστόσο, πρέπει να αναφερθεί ότι δεν ήταν λίγοι οι αρνητές του Ολοκαυτώματος, οι οποίοι επέκριναν το Ημερολόγιο της Άννας Φρανκ. Ανάμεσά τους ο Ρομπέρ Φωρισσόν και ο Ντέιβιντ Ίρβινγκ.
Ακολουθούν κάποια αποσπάσματα από το πιο διάσημο ημερολόγιο στον κόσμο…
Οι γονείς μπορούν μόνο να δώσουν καλές συμβουλές και να δείξουν το σωστό δρόμο, αλλά η τελική διαμόρφωση του χαρακτήρα ενός ανθρώπου βρίσκεται στα δικά του χέρια.
Αυτοί που έχουν θάρρος και πίστη δεν θα πάνε ποτέ χαμένοι.
Παρόλα αυτά, πιστεύω πως κατά βάθος όλοι οι άνθρωποι είναι καλοί.
(από το ημερολόγιο της Άννας Φρανκ, όταν κρυβόταν από τους Ναζί)
Δεν σκέφτομαι όλη αυτή τη δυστυχία, αλλά την ομορφιά που ακόμα μένει.
Κανένας δεν έγινε ποτέ φτωχός δίνοντας
Όποιος είναι ευτυχισμένος θα κάνει και άλλους ευτυχισμένους.
Πόσο υπέροχο είναι που κανένας δεν χρειάζεται να περιμένει ούτε μία στιγμή πριν αρχίσει να βελτιώνει τον κόσμο.
“Είναι εντελώς αδύνατον για μένα το χτίσω τη ζωή μου πάνω στο χάος, στη θλίψη και στο θάνατο…”
ΆνναΦρανκ, 15 Ιουλίου1944
Νιώθω τον πόνο εκατομμυρίων ανθρώπων. Κι όμως, όταν κοιτάζω τον ουρανό, νιώθω μέσα μου πως όλα θα αλλάξουν προς το καλύτερο, πως αυτή η σκληρότητα θα τελειώσει, πως η ειρήνη και η γαλήνη θα επιστρέψουν και πάλι…
“Τετάρτη 3 Μαρτίου 1944”
“Είναι μια φοβερή εποχή. Γύρω λυσσομανάει ο πόλεμος και κανένας δεν ξέρει αν είναι ζωντανός την άλλη μέρα. Θυμάμαι που ζούσαμε όλοι μαζί στην πόλη και περιμέναμε απο στιγμή σε στιγμή να την αδειάσουν για να φύγουμε. Οι μέρες μας ήταν γεμάτες κανονιές και πυροβολισμούς και τις νύχτες μυστηριώδης ήχοι έρχονταν από τα βάθη. Αυτό συνεχίστηκε έτσι καμιά βδομάδα, ώσπου ένα βράδυ μας σκέπασε μια νύχτα που κρατάει ακόμη και σήμερα.”
Η Άννα ήθελε τόσο πολύ να βγει έξω και να τρέξει ελεύθερη, να παίξει μαζί με τα άλλα παιδιά, να χαρεί την ανεμελιά της ηλικίας της, να ζήσει τις απλές χαρές της ζωής. Τον ήλιο, το πράσινο στους λόφους την άνοιξη, να περπατήσει στη βροχή το φθινόπωρο χωρίς να φοβάται ότι θα τη συλλάβουν λόγω της καταγωγής της. Ένα κopίτσι που αγγίζει την καρδιά όλων όσων διαβάσουν την ιστορία της…
