Ο μικρός που ράγισε καρδιές κάνοντας διαδικτυακό μάθημα
Τα πράγματα στο σχολείο έχουν αλλάξει.
Για όλα τα παιδιά.
Μέχρι πέρσι οι μέρες στο σχολείο είχαν διάφορα συναισθήματα.
Γέλια, χαρές, ανυπομονησία για το καινούργιο. Ή ακόμη και κλάματα ή συγκρούσεις με φόβο για το άγνωστο.
Λόγω της πανδημίας, το σχολείο έχει γίνει πολύ διαφορετικό από ότι το ξέραμε και αυτό ισχύει για όλον τον κόσμο. Σε όλα τα μέρη του κόσμου τα σχολεία λειτουργούν πολύ διαφορετικά από ότι ξέραμε. Στα περισσότερα η σχολική χρονιά είναι… διαδικτυακή… Τα μαθήματα γίνονται πίσω από έναν υπολογιστή.
Αυτή η φωτογραφία αντιπροσωπεύει πολλά ανάμικτα συναισθήματα που βιώνουμε αυτή τη στιγμή. Τόσο των μικρών μας, όσο και δικών μας…
Η μαμά του μικρού Ezra, τράβηξε αυτή τη φωτογραφία και την ανέβασε στο Facebook.
«Μου ράγισε την καρδιά. Αφού τον τράβηξα αυτήν τη φωτογραφία τoν φώναξα να έρθει κοντά μου. Καθίσαμε κάτω στο πάτωμα, αγκαλιαστήκαμε και κλάψαμε μαζί. Του είπα «Όλα θα πάνε καλά, μην ανησυχείς. Θα το ξεπεράσουμε.» Τον κρατούσα στην αγκαλιά μου μέχρι να θελήσει αυτός να φύγει. Τον επαίνεσα για το πόσο καλά τα πάει μέχρι τώρα και επέστρεψε στο μάθημα. Ήμουν δίπλα του.»
Η οικογένεια έχει τέσσερα παιδιά. Τα τρία από αυτά είναι σε σχολική ηλικία, ενώ έχουν και ένα μωράκι 8 μηνών. Εκείνη τη στιγμή οι γονείς βοηθούσαν και τα άλλα τρία παιδιά τους να μπουν στη διαδικτυακή τάξη τους.
Ήταν ακόμη μια μέρα στο σχολείο. Και υπό κανονικές συνθήκες θα ήταν με φυσική παρουσία μαζί με τους συμμαθητές του και τη δασκάλα του. Ο μικρός που ράγισε καρδιές, δάκρυσε από απογοήτευση, επειδή ένιωσε ότι έμενε πίσω σε όσα γινόταν κατά τη διάρκεια του μαθήματος. Ότι δεν μπορούσε να ακολουθήσει τα όσα γινόταν πίσω από μια οθόνη. Αυτό μπορείς να το πάθεις και με φυσική παρουσία θα μου πεις. Αλλά γίνεται ακόμη πιο δύσκολο στο διαδικτυακό μάθημα.
Η μαμά του ανέβασε τη φωτογραφία στο Facebook για να ανοίξει ένας διάλογος σχετικά με αυτό. Μιας και είναι η νέα πραγματικότητα για πολλές οικογένειες σε όλον τον κόσμο. Το debate στα σχόλια ήταν αν θα πρέπει τα παιδιά να επιστρέψουν με φυσική παρουσία στο σχολείο ή όχι.
«Αν δεν μιλήσουμε, τίποτα δεν θα αλλάξει», είπε η μαμά του. «Είναι κάτι περισσότερο από ένα-συν-ένα-ισούται με δύο. Είναι η ψυχική τους υγεία. Δεν έρχονται πρόσωπο με πρόσωπο με τους δασκάλους, δεν κοινωνικοποιούνται με άλλα παιδιά. Τα παιδιά μας είναι κολλημένα πίσω από μια οθόνη.»
Η Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής (AAP) έγραψε στο site της.
«Υποστηρίζουμε σθεναρά, ότι όλες οι πολιτικές εκτιμήσεις για την σχολική χρονιά θα πρέπει να ξεκινούν με στόχο τη φυσική παρουσία μαθητών στο σχολείο.»
Η Ακαδημία τόνισε τη σημασία του σχολείου στη ζωή των παιδιών.
«Τα σχολεία είναι θεμελιώδη για την ανάπτυξη και την ευημερία των παιδιών και των εφήβων. Παρέχουν στα παιδιά και στους έφηβους ακαδημαϊκή διδασκαλία, κοινωνικές και συναισθηματικές δεξιότητες, ασφάλεια και πολλά ακόμη. Μην ξεχνάμε ότι πέραν της εκπαίδευσης, τα σχολεία διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο και στην αντιμετώπιση της φυλετικής και κοινωνικής ανισότητας.»
Όλα αυτά στην Αμερική. Στην Ελβετία τα μαθήματα γίνονται μέσα στην τάξη και έχουν μοιράσει κουβέρτες στα παιδιά. Γιατί όλα τα παράθυρα είναι ανοιχτά, για μεγαλύτερη ασφάλεια και το κρύο πλέον είναι τσουχτερό.
Διαφορετικές χώρες… κοινός παρονομαστής το σχολείο τον καιρό της πανδημίας. Αλλά τελικά τα παιδιά αντιμετωπίζουν κοινά προβλήματα σε όλον τον κόσμο. Με την ευχή να είναι η τελευταία χρονιά που αντιμετωπίζουμε κάτι τέτοιο. Είναι δύσκολο για όλους. Μα και αυτό θα περάσει…
