Μη θεωρείτε τα παιδιά σας δεδομένα. Φιλήστε τα, αγκαλιάστε τα και μη σκέφτεστε ότι θα τα κακομάθετε
Πολύ πριν γίνω μαμά και αποκτήσω τα δικά μου παιδιά, κοιτούσα τα παιδιά των φίλων μου και, κάποιες λίγες φορές, προσπαθούσα να παρατηρήσω τον τρόπο που αντιμετωπίζουν οι γονείς τα παιδιά τους κάτω από διάφορες συνθήκες.
Προσπαθούσα να καταλάβω τις ανησυχίες τους και τα συναισθήματά τους, κάθε φορά που τα παιδιά τους ζητούσαν περισσότερη ελευθερία ή έτρεχαν μακριά από εκείνους για ατελείωτο παιχνίδι και εξερεύνηση. Τώρα πια, ούσα και η ίδια μαμά, έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως είναι πολύ εύκολο στην καθημερινότητά μας να θεωρήσουμε τα παιδιά μας δεδομένα.
Καθημερινά κάνουμε πράγματα που σχετίζονται με τα παιδιά μας, παίρνουμε αποφάσεις για εκείνα, θυμώνουμε με τις αντιδράσεις τους, κολλάμε σε λεπτομέρειες, γιατί πολύ απλά και φυσικά τα θεωρούμε τελείως δεδομένα.
Υπάρχει σίγουρα ένα φυσικό γονεϊκό φίλτρο, το οποίο δε μας επιτρέπει, ή καλύτερα, μας προφυλάσσει από τις αρνητικές σκέψεις που σχετίζονται με τα παιδιά μας, γιατί είναι δύσκολο να γίνουν ανεκτές από γονείς που θα έδιναν και τη ζωή τους για εκείνα.
Ωστόσο, θεωρώ υποχρέωση μου πλέον, να έχω στην άκρη του μυαλού μου καθημερινά ότι τα παιδιά μου, όπως και όλοι μας σε αυτήν τη ζωή, είμαστε εφήμεροι.
Αυτή η τόσο σκληρή σκέψη μας κάνει να γινόμαστε καλύτεροι γονείς, να θέλουμε να δώσουμε το καλύτερο κομμάτι του εαυτού μας για εκείνα σήμερα και να μην αναβάλλουμε επ᾽αόριστον την ευτυχία.
Κάθε φορά που κάποιο από τα παιδιά σου δεν ακούει, χτυπιέται “αδικαιολόγητα” στο πάτωμα, έχει ξεσπάσματα θυμού και οργής, θυμήσου πως κάποιος άλλος θα έκανε τα πάντα για να μπορούσε να τα ζήσει ξανά από την αρχή.
Κάθε φορά που γκρινιάζεις για τον ελάχιστο ελεύθερο χρόνο σου, σκέψου πως υπάρχουν οι γονείς φαντάσματα, που μετράνε τον ατελείωτο χρόνο μέχρι να ανταμώσουν με τα παιδιά τους στην αιώνια ζωή.
Κάθε φορά που εσύ ξεφυσάς, γιατί το παιδί σου δεν τρώει το φαγητό του, να σκέφτεσαι πως υπάρχουν γονείς που παρακαλάνε να ξημερώσει και να είναι ζωντανό το πλασματάκι τους.
Μη θεωρείτε τα παιδιά σας δεδομένα. Φιλήστε τα σήμερα, αγκαλιάστε τα και μη σκέφτεστε ότι θα τα κακομάθετε, αγοράστε τους ένα παγωτό παραπάνω. Θα το στερηθούν ως ενήλικες, πιστέψτε με. Μην τα εξορίζετε τα παιδιά σας.
Ακούστε το κλάμα τους, δεχτείτε τις ιδιαιτερότητές τους, απομακρύνετε την τοξικότητα από κοντά τους, κοιμηθείτε τα βράδια δίπλα τους, αφιερωθείτε τους, όχι μόνο να αφιερώνετε λίγο χρόνο από την καθημερινότητά σας.
Πείτε τους ότι είναι τα σημαντικότερά σας, κάντε τα να νιώσουν ασφαλή και μην αφήνετε καμία μέρα να περνάει, χωρίς να είναι χαρούμενα κι ευτυχισμένα.
Μπροστά στα χαμόγελα των παιδιών θα έπρεπε να σταματάνε όλες οι αρνητικές μας σκέψεις και να επικρατεί μονάχα ένα πράγμα: η λαχτάρα να ζούμε την κάθε στιγμή και να είμαστε συνδεδεμένοι συναισθηματικά μαζί τους.
Γονείς, μη θεωρείτε τα παιδιά σας δεδομένα. Υπάρχουν άλλοι που, αν μπορούσατε να ακούσετε τις σιωπές τους, θα σας έλεγαν πως είναι θείο δώρο να έχεις στη ζωή σου τόση ευχάριστη φασαρία και αμαρτία να φέρεσαι ως ανίκανος να τη διαχειριστείς.
