Μνημόσυνο Τιμής στον Μητροπολίτη Λαγκαδά Λητής και Ρεντίνης Ιωάννη Τασσιά (ΦΩΤΟ)

Σε κλίμα ανθρωπίνου πόνου και αβάσταχτης οδύνης του επίγειου αποχωρισμού του, τελέσαμε επίσημο τρίμηνο μνημόσυνο την Κυριακή 14 Φεβρουαρίου 2021, στην μνήμη του αγαπημένου μου φίλου, ομογάλακτου, Μητροπολίτη Λαγκαδά Λητής και Ρεντίνης κυρού Ιωάννη Τασσιά στο Παν/κό ναύδριο Αγίας Ειρήνης και Τριών Ιεραρχών Αιγαίου Ρόδου στις 10 η ώρα το πρωί. Η προσέλευση των πιστών ήταν μεγάλη, πάντα με την τήρηση των προβλεπόμενων μέτρων κατά της πανδημίας.

Οι πιστοί παρακολούθησαν τη Θεία Λειτουργία και το Ιερό Κήρυγμα από τον π.Κυριάκο Μανέττα αφιερωμένο στη Νεότητα και στους προστάτες αγίους των ζευγαριών Ακύλα και Πρίσκιλλα, των ισαποστόλων και όχι στον ξενόφερτο και εμποροποιημένο Βαλεντίνο. Συγκίνηση προκάλεσε μέχρι δακρύων η αναφορά στην Ιερή μνήμη του αγαπημένου φίλου και άξιου Ιεράρχη Ιωάννη Τασσιά, για την μακρόχρονη διακονία του στο Γεώργιον του Κυρίου μας και στον αμπελώνα του. Ο π.Κυριάκος, μέσα από εμπειρίες 42 και πλέον χρόνων άρρηκτης φιλίας αναφέρθηκε στην πληθωρική του παρουσία, την αγάπη του στον μοναχισμό και στην ανιδιοτελή πολυεδρική και ευγενική του παρουσία στην ορθόδοξη Εκκλησία.

Ιεράρχης αγάπης με τη στενή και ευρύτερη έννοια του όρου. Ποιμένας που στα 10 και πλέον χρόνια Ποιμαντορίας του έκανε έργο πεντηκονταετίας στην μικρή και φτωχή του Μητρόπολη. Την ανέδειξε και ανέβασε πολύ ψηλά το μέτρο σύγκρισης με τις μεγαλύτερες Μητροπόλεις της Ελλάδος.

Ο παπα-Γιάννης Τασσιάς ο δικός μας άνθρωπος, ο καρδιακός φίλος από μικρό παιδί λαικός μέχρι την οσιακή κοίμησή του, τα πάντα τα πρόσφερε στους άλλους, χωρίς υστεροβουλία, χωρίς διακρίσεις με γνώμονα την αγάπη του στον Χριστό και στον άνρθωπο. Μας δίδαξε με το ορθόδοξο ήθος και φρόνημά του πως ό τι έχουμε, ό τι κερδίσουμε, ό τι είμαστε το οφείλουμε στον Χριστό και στην Αγία του Εκκλησία. Τίποτε δεν είναι δικό μας, εμείς είμαστε αιώνια ευγνώμονες και το οφείλουμε στην Εκκλησία και όχι αυτή σε εμάς. Ο πρωτότοκος γιος των ευγενών και με προσφορά στη πατρίδα γονέων του Χριστοφόρου και της Ευαγγελίας Τασσιά, ο μονάκριβος αδελφός της πονεμένης για τον αποχωρισμό αδελφής του Μαρίας, ο παπα-Γιάννης Τασσιάς, όπως τον αποκαλούσαμε οι οικείοι του άνθρωποι, υπήρξε ένα ξεχωριστό Εκκλησιαστικό φαινόμενο Κληρικού και Ιεράρχου. Ο π.Κυριάκος Μανέττας γονάτισε κλαίγοντας στο ιερό κόλλυβο και ψάλλοντας για την μνήμη το < αιωνία η μνήμη> με λυγμούς ευχαριστίας προς τον Θεό που τον έφερε στη ζωή μας και στη ζωή όλων όσων τον αγάπησαν και τον έζησαν καθώς και των χιλιάδων κληρικών, μοναχών, λαικών που τον γνώρισαν και τον εξετίμησαν. Εκείνων που ευεργετήθηκαν από όλες τις βαθμίδες της Ιερατικής και Αρχιερατικής του Διακονίας στη Θεσ/νίκη και στον Λαγκαδά. Ήτανε Θείο Δώρο του Θεού στη ζωή μας και ας είναι η μνήμη του συντροφιά και παρηγοριά μας.

Στο προαύλιο του ναυδρίου υπό τους ήχους πένθιμης κωδονοκρουσίας, στους πιστούς εκτός από τα κόλλυβα προσφέρθηκαν πλούσια κεράσματα, χειροποίητα της Ροδιακής φιλοξενίας μας, με την ευθύνη των τριών παιδιών από τα τέσσερα του π.Κυριάκου Μανέττα της πρεσβυτέρας Μαργαρίτας και της συνεργάτιδας κ.Νικολέττας Μανωλά. Πραγματικά νιώθουμε το μεγάλο κενό της επίγειας απουσίας του σε αγαπητά του πρόσωπα κληρικών Αρχιερέων, χειροτονίες όπως του αγαπητού και στενού του συνεργάτου και ταπεινού, εγγάμου κληρικού,Αρχιερατικού επιτρόπου Λαγκαδά και Πρωτοπρεσβυτέρου του Οικουμενικού Θρόνου π.Αλεξάνδρου Φίλλιου που τιμά την μνήμη του και την κατά σάρκα αδελφή του Μαρία Τασσιά, τον Αρχιδιάκονο Ραφαήλ Κυρικλίδη, τον σεβάσμιο Γέροντα Πρωτοσύγκελο Ευσέβιο Σπουργίτη και για να μην αδικήσω ονομαστικά, δεκάδες συνεργάτες και πνευματικά του αναστήματα ,στην Θεσ/νίκη στο Λαγκαδά και σε όλη την οικουμένη. Ήξερε να αγαπά και να θυσιάζεται, γι αυτό και η κοίμησή του υπήρξε θυσία στο συμφέρον της Εκκλησίας «Άλλους έσωσε και … τον εαυτόν του ουκ ηδυνήθη σώσαι». «Ενώ έζησε λίγο, επλήρωσε χρόνους μακρούς». Εκπλήρωσε του Αποστόλου Παύλου : « Αγωνίστηκε τον ωραίο αγώνα της Πίστης με αφοσίωση, τον δρόμο της Πίστης σαν δρομέας ολυμπιονίκης τον έφερε εις πέρας. Την Πίστη την διέδωσε άσβηστη, ανόθευτη, μέχρι τελευταίας του αναπνοής λειτουργούσε και υμνούσε τον Τριαδικό Θεό, τίμησε, πρόβαλε, ανέδειξε με συνέδρια, με ναούς, με ατελείωτες ακολουθίες τους αγίους, τους μάρτυρες, τους οσίους Παλαιούς και Νεοφανείς της Ορθόδοξης Πίστης μας.
Σε εποχές που ζούμε την αδιαφορία, τον ατομισμό, την αυτοπροβολή Επισκόπων με ασήμαντη προσφορά, ανήμπορους γέροντες να κρατούν θρόνους πεισματικά εις βάρος της εκκλησίας, νεόκοπους , εγωπαθείς δήθεν φιλάγιους, μορφές σαν τον Λαγκαδά Ιωάννη Τασσιά παραμένουν Κομήτες του Ουρανίου Στερεώματος. Ευγνωμονούμε τον Θεό που τον έστειλε στη ζωή μας, που πήρανε την ευχή του τα παιδιά μας, που εξακρίβωσα την άπειρη αγάπη του και συνδέθηκα ιδιαίτερα μαζί του, με τους πατέρες Αμβρόσιο Πουτούκη, Γρηγόριο Κωστόπουλο και τους Μοναχούς Γεράσιμο Λευτεράτο και Γεώργιο Παναγιωτίδη. Υπήρξε μέχρι θανάτου υποστηρικτής της αλήθειας, με κόστος βαρύ για τις επιλογές του αλλά πάντα δικαιωμένος. Αντέγραψε την ευαισθησία του Γέροντά του, Μεγαλοπρεπούς Μητροπολίτη Θεσ/νίκης Παντελεήμονος του Χρυσοφάκη του Β και ενός πραγματικού αγίου Ιεράρχου που πρόσφατα ανεδείχθηκε για τα 25 χρόνια από την κοίμησή του λαμπρού Μητροπολίτη Καστοριάς Γρηγορίου Παπουτσόπουλου, που λάτρεψε την Ευλογημένη αδελφότητα των Αγίων Αναργύρων Μελισσοτόπου Καστοριάς και μετ έπειτα συνεργάτη του Μακαριστού Λαγκαδά Ιωάννη. Ξεχωριστοί πατέρες που ο Θεός τους έφερε στη ζωή μας σαν ξεχωριστή ευλογία και πνευματική χαρά. Είναι ευτυχείς και υπερήφανοι οι Καστοριανοί, η Μακεδονία και τα απανταχού πνευματικά τους παιδιά και όλοι όσοι ανακαλύπτουν σ τις μορφές και την Εσταυρωμένη αγάπη τους, το ήθος, την ευγένεια, την ανιδιοτέλεια, την ανεξικακία του ίδιου του Θεού. Αλήθεια πόσο όμορφα και γαλήνια νιώθουν ο Π.Αμβρόσιος Πουτούκης και όλη η αδελφότητα. Δεν θα ήθελα ποτέ να βρίσκομαι στην δυστυχή μοίρα όσων τους πολέμησαν, αλλά στο κριτήριο του ουρανού και αυλοκόλακες και πειθήνια τυφλά όργανα τους εδώ στη μάταια ζωή θα κριθούν. Ακόμη ο μακαριστός Μητροπολίτης ΛΑΓΚΑΔΆ τις αδελφές του Γέροντα Θεοφίλου του χωραφιού τις δέχθηκε με αγάπη και δεκάδες κληρικούς, Μονές, ησυχαστήρια, τα επισκεπτόταν και υπήρξε πατέρας αγάπης, στοργής και υποστήριξης.
Μια περίπτωση αντιπροσωπευτική είναι ο Αρχιμανδρίτης Διανύσιος Νικολαίδης στο Καβαλάρι Λαγκαδά όπου ανακαίνισε και εγκαινίασε ο Μακαριστός Μητροπολίτης Ιωάννης Πνευματικό κέντρο για συναντήσεις Νέων και για συγκεντρώσεις σε εκδηλώσεις και Πανηγύρεις. Ο ίδιος ο κληρικός κοπίασε με την συνδρομή των ενοριτών του Καβαλαρίου για την εκ βάρθρων αναστήλωση και ανακαίνιση του Παλαιοχριστιανικού ναού του Αγίου Αθανασιου που έγινε ένα κόσμημα που καμάρωνε ο μακαριστός Ιωάννης, αλλά δεν πρόλαβε να το εγκαινιάσει.
Γνωρίζω καλά ότι η Εκκλησία της Ελλάδος, η Ιεραρχία, ο Αρχιεπίσκοπος σκέπτονται το καλύτερο για την διαδοχή στη Μητρόπολη του Λαγκαδά. Όπως ο Μακαριστός τίμησε τους προκατόχους του, τον Σπυρίδωνα, πρέπει ο διάδοχός του να τιμήσει το έργο και την μνήμη του Παλύκλαυστου Ιεράρχου μας. Η ευχή του και ο Χριστός μας να αναδείξει έναν αντάξιο συνεχιστή του έργου του ο οποίος να σεβαστεί τα οράματά του, τους κληρικούς του και να είναι αυτός που ο ίδιος αγαπούσε όπως ο καλοκάγαθος και ευγενής Αρχιμανδρίτης Πλάτων Κρικρής.