30 Απριλίου: Ο Αδόλφος Χίτλερ βάζει τέλος στη ζωή του πλάι στην ήδη νεκρή σύζυγό του Εύα Μπράουν, το 1945 και μια μέρα σαν σήμερα το 1975 τελειώνει ο πόλεμος του Βιετνάμ με την πτώση της Σαϊγκόν.
Ο Αδόλφος Χίτλερ μια μέρα σαν σήμερα το 1945, αποχαιρέτισε τους επιτελείς του, οι υπηρέτες του έσφιξαν θερμά το χέρι, δηλητηρίασε τον αγαπημένο σκύλο του και κλείστηκε στο προσωπικό του δωμάτιο, στο υπόγειο καταφύγιο με τη σύζυγό του Εύα Μπράουν.
Ο Χίτλερ φορούσε την επίσημη ναζιστική στολή, ενώ η Μπράουν ένα μπλε φόρεμα με λευκά λουλούδια. Το ζευγάρι που είχε επισημοποιήσει τη σχέση τους ένα βράδυ πριν, κάθισε πλάι πλάι σε ένα καναπέ. Ο Αδόλφος ήταν 56 χρονών και η Εύα 33. Όσοι περίμεναν απ’ έξω δεν άκουσαν το παραμικρό. Άλλωστε το πυροβολικό των Σοβιετικών που ισοπέδωνε το Βερολίνο δεν άφηνε χώρο για άλλους θορύβους. Έτσι ούτε πιστολιά ακούστηκε, ούτε αναστεναγμός…
Ένας από τους υπηρέτες του Φύρερ, ο αξιωματικός των SS Χάινζ Λίνγκε οσμίστηκε τη μυρωδιά από καμένο μπαρούτι, κοντοστάθηκε: «Δεν είχα το κουράγιο να ανοίξω την πόρτα», θα πει αργότερα. Όταν τελικά μπήκε στο δωμάτιο αντίκρισε ό,τι ο ίδιος φοβόταν και ό,τι ο πολιτισμένος κόσμος ευχόταν: τον Χίτλερ νεκρό! Πλάι στην Εύα Μπράουν υπήρχε ένα φιαλίδιο που μύριζε πικραμύγδαλο. Ήταν υδροκυάνιο, χωρίς αμφιβολία, το εισιτήριό της για τον άλλο κόσμο. Ο Χίτλερ ήταν πεσμένος στο χαλί που είχε ποτιστεί από το αίμα του. Τι ήταν ένα χαλί μπρος στις απέραντες εκτάσεις της Ευρώπης που ποτίστηκαν με το αίμα εκατομμυρίων αθώων ανθρώπων;
Ο Λίνγκε, ο Γκέμπελς και ο Μάρτιν Μπόρμαν – το δεξί χέρι του Χίτλερ – είχαν τώρα την βαριά ευθύνη να εξαφανίσουν τις σορούς. Η βενζίνη… τακτοποίησε τις λεπτομέρειες. Ο Λίνγκε, ο Γκέμπελς και ο Μπόρμαν χαιρέτισαν φασιστικά φώναξαν «Heil Hitler» και παρέδωσαν τα δύο πτώματα στην πυρά της Ιστορίας… Έτσι, μέσα στις φλόγες, εξαφανίστηκε ο άνθρωπος, που τύλιξε ολόκληρο τον κόσμο στις φλόγες του Πολέμου.
Πέφτει η Σαϊγκόν, τρέχουν οι Αμερικανοί…
Επίσης σαν σήμερα: Το 1975, στις 30 Απριλίου «πέφτει» η Σαϊγκόν. Ο Λαϊκός Στρατός του Βιετνάμ είχε περικυκλώσει την πρωτεύουσα του Νοτίου Βιετνάμ, τη Σαϊγκόν – σημερινή Χο Τσι Μινχ – και στην πόλη όλοι περίμεναν γενικευμένη και άμεση επίθεση. Μόνο ο πρέσβης των ΗΠΑ ζούσε στον κόσμο του: Στις 28 Απριλίου, ο Γκράχαμ Μάρτιν, ανέφερε στον υπουργό Εξωτερικών, Χένρι Κίσινγκερ, ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν να κρατηθούν στη Σαϊγκόν «για ένα χρόνο ακόμη» και διέταξε τους αμερικανούς διπλωμάτες να αποτρέψουν τη φυγή νοτιοβιετναμέζων φίλων τους! Την επομένη μέρα, στις 29 Απριλίου, άρχισε η επιχείρηση για την φυγάδευση αμερικανών πολιτών και Βιετναμέζων που θα αντιμετώπιζαν κίνδυνο. Η επιχείρηση «Frequent Wind» (συχνός άνεμος) κράτησε μέχρι αργά το βράδυ και Αμερικάνοι και Βιετναμέζοι πηδούσαν από ταράτσα σε ταράτσα για να φθάσουν στα ελικόπτερα και να ξεφύγουν. Περισσότεροι από 7000 άνθρωποι φυγαδεύτηκαν εκείνη την ημέρα. Την επομένη, στις 30 Απριλίου, τα άρματα μάχης των Βορειοβιετναμέζων μπαίνουν στην πόλη. Ο Δαβίδ είχε νικήσει τον Γολιάθ. Ο πόλεμος του Βιετνάμ είχε τελειώσει.
Τέλος σήμερα είναι η εθνική γιορτή στο Βιετνάμ: Ημέρα της Απελευθέρωσης και η Παγκόσμια Ημέρα κατά της Σωματικής Τιμωρίας.
