Λίγο πριν από την εμφάνισή της στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού, η σπουδαία πανκ ποιήτρια της Νέας Υόρκης μιλάει αποκλειστικά στο «Κ» με διαύγεια, χιούμορ και τρυφερότητα.

Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε που οι δισκογραφικές ζητούσαν από την Πάτι Σμιθ ένα χιτ. Σίγουρα ξέρεις το Because the night. Η αλήθεια είναι πως, πέρα από αυτό, κανένα άλλο κομμάτι της δεν σημείωσε επιτυχία. Αναλογίσου τώρα πόσο διάσημη είναι, πόση αγάπη εισπράττει καθημερινά από ακροατές, καλλιτέχνες και followers, και θα καταλάβεις ότι ορισμένες αξίες δεν μετριούνται με νούμερα. Φυσικά, η συμβολή της δεν περιορίζεται στα τραγούδια. Είναι βραβευμένη συγγραφέας, ποιήτρια, ακτιβίστρια και Instagrammer (!). Είναι μια εμβληματική γυναίκα που στα 75 της χρόνια εξακολουθεί να εμπνέει. Ήδη από τη Νέα Υόρκη των ’70s, τότε που έθεσε τα θεμέλια του πανκ ενώνοντάς το με δύο στοιχεία που υποτίθεται ότι δεν του ταίριαζαν, την ποίηση και την τρυφερότητα, υπήρξαν άνθρωποι που την κατάλαβαν. Συνδέθηκαν. Παράλληλα, η ίδια τραβούσε διαχωριστικές γραμμές: Ο στίχος «ο Ιησούς πέθανε για κάποιου τις αμαρτίες, αλλά όχι τις δικές μου» (προερχόμενος από ένα κορίτσι που μεγάλωσε ως μάρτυρας του Ιεχωβά), η αξύριστη μασχάλη στο εξώφυλλο του Easter, το ατημέλητο ανδρόγυνο look υπογράμμισαν την ασυμβίβαστη φύση της.

Τη μέρα της συνέντευξής μας βρίσκεται στο Άμστερνταμ. Μην προλαβαίνοντας τις κλήσεις μου, με παίρνει πίσω απολογούμενη. «Με ακούς καλά; Μήπως χρειάζεται να κάνω κάτι τεχνικής φύσεως;» Συνεχώς έχει την έγνοια μου. Αν είμαι εντάξει, αν με καλύπτει. Λένε πως καλό είναι να διαχωρίζουμε το έργο από τον καλλιτέχνη, συνήθως όμως το λένε για περιπτώσεις στις οποίες ο καλλιτέχνης μάς δυσαρεστεί. Όπως και να ’χει, στην Πάτι Σμιθ που γνώρισα εγώ, καλλιτέχνης και έργο είναι το ίδιο πράγμα. Πρόκειται για μια σπάνια γυναίκα, γλυκιά όσο η φωνή της στο πρώτο λεπτό του Birdland, διαθέσιμη όσο η σταθερή παρουσία της όλα αυτά τα χρόνια στις σκηνές του κόσμου.

Πάτι Σμιθ: «Στα 75 μου, έχω το ίδιο πάθος να ξεπεράσω τα όρια»-1
Βόλτα στην πλατεία Ουάσιγκτον στη Νέα Υόρκη, την οποία θυμάται από τα ’70s, όταν ήταν ακόμα  μια πόλη προσιτή σε όλους. ©Andre D. Wagner/The New York Times

Κυρία Σμιθ, πόσες φορές την ημέρα ακούτε πόσο σπουδαία είστε; Σημαίνει κάτι για σας αν σας το πω κι εγώ; 
H αλήθεια είναι ότι με σταματάνε στον δρόμο κάθε μέρα. Είναι πολύ ωραίο. Σε ανεβάζει! Κάποιοι μου λένε ότι τους άλλαξα τη ζωή, τους έδωσα έμπνευση, επηρέασα τη δουλειά τους… Αυτό που τους απαντάω πάντα είναι: «Θα τα καταφέρνατε και μόνοι σας». Γιατί στην πραγματικότητα ό,τι κάνεις έρχεται από μέσα σου.

Έστω ότι σας πετυχαίνω μια μέρα στον δρόμο. Προτιμάτε να αρχίσω τα κομπλιμέντα ή να ανοίξω συζήτηση για ένα άσχετο θέμα;
Πες ότι χαίρεσαι που με είδες και θα χαρώ κι εγώ! Αυτό που πραγματικά με εντυπωσιάζει είναι το πόσα νεαρά άτομα έρχονται. Ιδίως κορίτσια. Το να ξέρεις ότι εμπνέεις, παρηγορείς, κατευθύνεις ένα έφηβο κορίτσι, είναι μεγάλη υπόθεση.

Εσείς σε ποια ηλικία καταλάβατε ότι έχετε κάποιο ταλέντο;
Εμένα βασικά μου άρεσε να διαβάζω. Κάποια στιγμή, σε συνέχεια αυτού, άρχισα να γράφω και ιστοριούλες. Στα δώδεκα, είδα έργα του Πικάσο σε ένα μουσείο και ένιωσα ότι θέλω να γίνω κι εγώ καλλιτέχνης. Πάντα ένιωθα τις τέχνες να με καλούν. Δεν ήξερα αν είχα κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο. Είχα όμως το χάρισμα να εκτιμώ και να αναγνωρίζω την τέχνη. Καταλάβαινα. Δεν χρειάστηκε να μου εξηγήσει κάποιος, π.χ., τον Τζάκσον Πόλοκ. Μου άρεσε η όπερα, ο Πουτσίνι, η Μαρία Κάλλας, η ποίηση, η λογοτεχνία… Αλλά γενικά μπορώ να σου πω ότι ούτε καμιά φοβερή φωνή είχα ούτε σπουδαία πράγματα έγραφα. Έπρεπε να δουλέψω πάρα πολύ σκληρά.

Πάτι Σμιθ: «Στα 75 μου, έχω το ίδιο πάθος να ξεπεράσω τα όρια»-2
1977. Η Πάτι Σμιθ φωτογραφίζεται σε ένα μετα-χίπικο στιλ. © Lynn Goldsmith/ Getty Images/ Ideal Image

Ήδη από την εφηβεία σας ντυνόσασταν αγορίστικα. Και στα ’70s, βέβαια, υπήρξατε μία από τις πρωτοπόρους του ανδρόγυνου look. Πώς σας ήρθε όμως; Θέλω να πω, έχω δει φωτογραφίες γυναικών στα τέλη των ’50s και καμιά δεν ντυνόταν σαν άνδρας…
Ναι, τα κορίτσια τότε φορούσαν φούστες, έβαζαν μέικαπ, χτένιζαν τα μαλλιά τους… Εμένα δεν με ένοιαζαν αυτά τα πράγματα. Εγώ ήθελα να διαβάζω βιβλία, να πηγαίνω βόλτες στο δάσος, να περπατάω με τον σκύλο μου… Αυτά. Ήμουν διαφορετική.
Και δεν είχε να κάνει με θέματα φύλου ή σεξουαλικότητας. Απλώς ήθελα να είμαι άνετη και ελεύθερη. Φορούσα βέβαια συχνά φορέματα, μαζί με combat boots, στο στιλ που αργότερα ονομάστηκε grunge. Ήμουν ψηλή, αδύνατη, λίγο μποέμ θα έλεγα… Αργότερα παντρεύτηκα, έκανα τρία παιδιά (μεγάλο δώρο), αλλά ποτέ δεν ένιωσα ότι λόγω αυτού έπρεπε να ντύνομαι και να φέρομαι με έναν συγκεκριμένο τρόπο.

Πάμε λίγο στη Νέα Υόρκη των ’70s, στο θρυλικό κλαμπ CBGB…
Παίξαμε στο CBGB πριν εμφανιστούν οι Ramones. Τότε ήμασταν εμείς, οι Television, οι Dead Boys… Η σκηνή αυτή έγινε γνωστή το ’76-’77. Ήταν φθηνή η ζωή τότε στη Νέα Υόρκη. Όχι όπως σήμερα. Υπήρχαν πολλοί ποιητές, τρανς, underground ηθοποιοί, μουσικοί που ήθελαν να ενώσουν την ποίηση με το ροκ…

Το λέγατε πανκ τότε;
Δεν το λέγαμε τίποτα. Το λέγαμε «ελευθερία». Ο όρος «πανκ» άρχισε να ακούγεται αρχές του 1977. Είχα ήδη βγάλει το Horses. Νομίζω πως η μπάντα μου ανυπομονούσε για το μέλλον. Το ροκ τότε γινόταν glamorous, «έπαιζαν» μεγάλα ποσά, συναυλίες σε στάδια… Κι εκεί εμφανίστηκαν κάποια outsiders που το είδαν αλλιώς. Ήμασταν πανκ; Δεν ξέρω. Είχαμε μεν κάποια πανκ ροκ στοιχεία, αλλά οι αληθινοί punk rockers νομίζω ήρθαν λίγο αργότερα.

Πάτι Σμιθ: «Στα 75 μου, έχω το ίδιο πάθος να ξεπεράσω τα όρια»-3
Με την μπάντα της, The Patti Smith Group, στο διάσημο νεοϋορκέζικο κλαμπ CBGB. 

Δεν υπήρχαν και πολλές γυναίκες τραγουδίστριες σε εκείνη τη σκηνή. Έπρεπε να παλέψετε για να σας πάρουν στα σοβαρά; 
Εγώ ξεκίνησα με απαγγελίες ποιημάτων. 
Η μουσική προστέθηκε μετά. Ναι, έπρεπε να παλέψω. Υπήρχαν κάποιοι που θεωρούσαν ότι έπρεπε να γυρίσω σπίτι, στην κουζίνα μου… Φώναζαν διάφορα αποκάτω.

Αληθεύει ότι κάποτε σας κατηγόρησαν για αυνανισμό επί σκηνής; 
Ναι! (γέλια). Με έχουν κατηγορήσει για πολλά, πίστεψέ με.

Διάβαζα μια συνέντευξη που είχατε δώσει στο Penthouse το 1976. Λέτε σε ένα σημείο: «Ο αυνανισμός είναι πολύ σημαντική λειτουργία στην τέχνη. Για μένα το σεξ, ο αυνανισμός και η τέχνη μοιάζουν, γιατί και τα τρία απαιτούν απόλυτη αυτοσυγκέντρωση». Το βρήκα ενδιαφέρον και αναρωτιόμουν αν το πιστεύετε ακόμα…
Κατ’ αρχάς να σου πω ότι σε εκείνη τη συνέντευξη τα μισά ήταν δικά μου λόγια και τα άλλα μισά τα είχε βγάλει ο Νικ Τόσις από το μυαλό του. Δεν θυμάμαι τι ακριβώς είχα πει, με γυρνάς μισό αιώνα πίσω. Αυτό που με ενδιέφερε, πάντως, ήταν να πηγαίνω μέσα από την αυτοσυγκέντρωση σε καινούργια μέρη. Να σπάω τους φραγμούς. Και δεν έκανα ιδιαίτερη χρήση ναρκωτικών. Το έκανα με το μυαλό μου. Ξεπερνούσα τα όρια. Το σεξ και ο αυνανισμός, λοιπόν, δεν είναι μονάχα μια φυσική απόλαυση, αλλά και ένα πνευματικό ταξίδι. Μπορεί να έχει μια υπερβολή αυτό (αν το είχα πει όντως), αλλά κυρίως μιλούσα για το πώς μπορείς να φτάσεις σε νέες ιδέες, νέα οράματα. Σήμερα, στα 75 μου, δεν μπορώ να κυνηγήσω τα ίδια πράγματα που κυνηγούσα στα 25. Αλλά ακόμα έχω το ίδιο πάθος να ξεπεράσω τα όρια και σε αυτά που γράφω θέλω οι χαρακτήρες μου να μεταφέρονται σε άλλες διαστάσεις. Όταν είσαι νέος, λες «για να ανοίξει το μυαλό μου, θα καπνίσω χόρτο. Θα με βοηθήσει». Αργότερα καταλαβαίνεις ότι όλα έρχονται από μέσα σου και δεν χρειάζεσαι τίποτε απολύτως, μονάχα αυτοσυγκέντρωση και εκπαίδευση του μυαλού.

Πάτι Σμιθ: «Στα 75 μου, έχω το ίδιο πάθος να ξεπεράσω τα όρια»-4
Αρχές δεκαετίας του ’70. Φωτογράφιση στο θρυλικό Chelsea Hotel στη Νέα Υόρκη. 

ΗORSES, ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΕΦΑΡΜΟΓΕΣ

Χθες βράδυ άκουγα πάλι το Horses. Πρόσεξα το εξής: Τα περισσότερα τραγούδια ξεκινούν αργά και ανεβάζουν ρυθμό σταδιακά, όπως επίσης και ένταση και «θερμοκρασία». Συμβαίνει στο Gloria, αλλά και στο Birdland, στο Free Money, στο Land… 
Εγώ δεν ήμουν μουσικός, ήμουν ποιήτρια και περφόρμερ. Προσπαθούσα να πάρω το κοινό μαζί μου σε ένα ταξίδι. Τα κομμάτια ξεκινούν από ένα σημείο και σε πάνε σε ένα άλλο, οπότε ουσιαστικά ακούς αυτό το ταξίδι.

Νομίζω πως είναι κάτι μοναδικό στο ροκ αυτό το κλιμακούμενο…
Ίσως οφείλεται στο γεγονός ότι το Horses ηχογραφήθηκε ζωντανά. Δεν ήθελα έναν άψογο δίσκο, αλλά έναν δίσκο που θα έδινε στον κόσμο την αίσθηση των συναυλιών μας. To Gloria, το Land, είναι όλα live εκτελέσεις.

«Δεν μπορούσα να ταυτιστώ με τα πολιτικά κινήματα», γράφετε στο Just Kids. «Στην προσπάθειά μου να ενωθώ, με κατέκλυζε μία ακόμα μορφή γραφειοκρατίας». Νιώθετε έτσι και όταν σας βάζουν στο κουτάκι της αριστερής ή της πανκ;
Ναι. Ήδη στο Horses είχα γράψει το μανιφέστο μου. Έλεγε «πέρα από φύλα, πέρα από πολιτικές…». Ως καλλιτέχνις και άνθρωπος θέλω να είμαι ελεύθερη. Έχω στοιχεία πανκ, αλλά έχω και στοιχεία όπερας. Έχω και χριστιανικά στοιχεία. Τα κινήματα ενίοτε φέρνουν αλλαγές – και υποστηρίζω πολλά. Όταν όμως εκφοβίζουν, όταν γίνονται μονόπλευρα ή διδακτικά, χάνω το ενδιαφέρον μου.

Πάτι Σμιθ: «Στα 75 μου, έχω το ίδιο πάθος να ξεπεράσω τα όρια»-5
Με τον μπιτ ποιητή Άλεν Γκίνσμπεργκ στο κλαμπ Λόκαλ, επίσης στη Νέα Υόρκη. 

Η δημοτικότητα του Μπάιντεν κυμαίνεται σε χαμηλά επίπεδα εδώ και πολλούς μήνες. Υπάρχουν έντονες αμφιβολίες περί του αν είναι o κατάλληλος. Εσείς είστε ικανοποιημένη; 
Εγώ δεν είμαι ικανοποιημένη γενικά με τους πολιτικούς… Η κυβέρνηση Τραμπ ήταν η χειρότερη που έχω δει και ακόμα παλεύουμε με τις συνέπειες. H χώρα μας είναι διχασμένη. Πέρα από την πανδημία, ο Μπάιντεν ήρθε αντιμέτωπος και με μια κουλτούρα οπλοκατοχής, η οποία μεγεθύνθηκε υπό τη διοίκηση του Τραμπ. Πρόσθεσε και τον πόλεμο στην Ουκρανία και θα δεις ότι είναι μια περίοδος που δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί εύκολα κανένας Πρόεδρος. Είμαστε άσχημα μπλεγμένοι… Θα ήταν δύσκολο ακόμα και για έναν ισχυρό οραματιστή να βάλει τάξη. Γενικότερα πάντως, όπου κι αν κοιτάξεις στον κόσμο, θα ζοριστείς πολύ για να βρεις κάποιον να πιστέψεις. Ο κόσμος χρειάζεται μια μεγάλη στροφή. Αλλά αυτή είναι μια άλλη συζήτηση…

Ας πούμε κάτι πιο ελαφρύ. Πώς είναι η ζωή σας στο σπίτι; Μαγειρεύετε; 
Μαγειρεύω, ναι. Επίσης έχω τα αγαπημένα μου εστιατόρια. Όχι τίποτα γκουρμέ, μη φανταστείς. Αλλά ναι, μαγειρεύω, πλένω τα πιάτα, βάζω πλυντήρια… Δεν έχω άνθρωπο γι’ αυτές τις δουλειές, τα κάνω μόνη μου. Επίσης, διαβάζω πολύ και γράφω. Θα έλεγα πως η ζωή μου περιστρέφεται γύρω από τη δουλειά μου, αλλά μου αρέσουν πολύ και οι βόλτες, ιδίως οι βόλτες στη θάλασσα.

Σας βλέπω φουλ δραστήρια και στο Instagram, όπου κάθε σας post έχει δομή ποιήματος, ξεκινώντας πάντα με τη φράση «this is». Εσείς τα ανεβάζετε ή έχετε βοηθό;
Μόνη μου. Με έμαθε η κόρη μου. Ε, δεν είναι και δύσκολο… Καμιά φορά τα ανεβάζω όταν ταξιδεύω με τρένο ή όταν πίνω τον καφέ μου. Γι’ αυτό και σε πολλές φωτογραφίες θα έχεις δει φλιτζάνια καφέ, τις σημειώσεις μου κ.λπ.

Τα παιδιά σήμερα κανονίζουν ραντεβού μέσα από εφαρμογές γνωριμιών. Μπορείτε να φανταστείτε τον εαυτό σας να κάνει κάτι αντίστοιχο όταν ήσασταν νέα; 
Τι να σου πω… (Γέλια). Πρέπει να είναι πολύ δύσκολο να γνωρίσεις κάποιον σήμερα και στην πανδημία έγινε δυσκολότερο. Ξέρω πολλά ωραία ζευγάρια που ξεκίνησαν έτσι. Εγώ γνώριζα ανθρώπους με τον παλιομοδίτικο τρόπο (γέλια). Αλλά κάθε γενιά πρέπει να μεταφράσει τις εποχές για τον εαυτό της· από θέματα εκπαίδευσης και εργασίας μέχρι επιλογής συντρόφου.

Πάτι Σμιθ: «Στα 75 μου, έχω το ίδιο πάθος να ξεπεράσω τα όρια»-6
Σε φιλανθρωπική βραδιά την άνοιξη του 1990, μαζί με τον σύζυγό της, Φρεντ «Σόνικ» Σμιθ, κιθαρίστα των MC5. Ο Σμιθ πέθανε το 1994, σε ηλικία 46 ετών.  

ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΚΑΙ ΕΡΑΣΤΕΣ

Ένας καλός τρόπος για να αντιληφθείς την αξία της Πάτι Σμιθ είναι να νετάρεις τον φακό στο εναλλακτικό ροκ των ’80s. Συγκεκριμένα, σε δύο από τους βασικότερους εκπροσώπους του. O Mάικλ Στάιπ, τραγουδιστής των R.E.M., έχει δηλώσει κατ’ επανάληψη πως κατάλαβε τι θέλει να κάνει στη ζωή του όταν άκουσε το Horses. Ο έφηβος Mοrrissey δακτυλογραφούσε τους μακροσκελείς στίχους του Piss Factory λέξη προς λέξη και τους έστελνε γράμμα σε φίλους. Η πρώτη γνωριμία του με τον κιθαρίστα Τζόνι Μαρ, πίσω στο 1978, έγινε σε συναυλία της. Λίγα χρόνια μετά, αναζητώντας ένα όσο το δυνατόν πιο απλό όνομα για το συγκρότημά τους, κατέληξαν στο The Smiths, ορμώμενοι εν μέρει από την κοινή τους αγάπη για εκείνη.

Ο Morrissey, τεράστιος θαυμαστής σας, είχε γράψει κάποτε: «Η Πάτι Σμιθ τιμωρήθηκε επειδή ήξερε πολλά». Τι εννοούσε; 
Καμιά φορά, για να πετύχεις χρειάζεται να κάνεις πολλούς συμβιβασμούς, κάτι που εγώ δεν έκανα, με αποτέλεσμα πολλές φορές να βρεθώ στην απέξω. Ίσως αυτό εννοούσε. Δεν μπορώ να ξέρω ακριβώς. Πάντως τον έχω γνωρίσει και σε κάθε μας επαφή είναι γεμάτος σεβασμό.

Έχω μια φίλη 22 ετών που γράφει τραγούδια. Είναι ταλαντούχα και το βλέπει σοβαρά. Θα τη συμβουλεύατε να βρει ένα σταθερό εισόδημα παράλληλα με τη μουσική ή να ακολουθήσει το όνειρό της χωρίς plan B;
Μπορώ να μιλήσω μόνο για μένα. Προσωπικά δουλεύω από τα δώδεκα. Μάζευα μπλούμπερις, πρόσεχα παιδάκια, ύστερα δούλεψα σε εργοστάσιο… Ακόμα και όταν ηχογραφούσα το Horses, εργαζόμουν σε βιβλιοπωλείο. Η οικογένειά μου δεν είχε χρήματα και έπρεπε να τα βγάλω πέρα μόνη μου. Η πρωινή δουλειά δεν είναι κακό πράγμα, αρκεί να βρεις μια ισορροπία. Μόνος σου όμως. Όχι ακούγοντας τις συμβουλές και τις παροτρύνσεις των άλλων.

Πάτι Σμιθ: «Στα 75 μου, έχω το ίδιο πάθος να ξεπεράσω τα όρια»-7

Σας έχω δει live δύο φορές. Και τις δύο θυμάμαι να φεύγω με μια αίσθηση ζεστασιάς. Από πού έρχεται; Για να τη μεταδίδετε, σημαίνει ότι από κάπου την έχετε πάρει…
Είναι αγάπη, με την ευρεία έννοια. Τι άλλο; Αγάπη και επικοινωνία. Ξέρεις, εγώ δεν είμαι καμιά φοβερή περφόρμερ, κάνω συχνά λάθη, αλλά αυτό που πάντα προσπαθώ είναι να συνδέομαι με το κοινό. Τους δίνω να καταλάβουν ότι ξέρω πως βρίσκονται εκεί. Τώρα, οι συναυλίες είναι όπως η ζωή. Κάποιες στιγμές μπορεί να προκύψουν αμήχανες, άλλες συναρπαστικές, άλλες βαρετές, άλλες σκέτη καταστροφή και άλλες υπερβατικές! Στο τέλος της βραδιάς, ο θεατής μπορεί να πει «ξέρεις κάτι, αυτό είχε τα λαθάκια του, αλλά ήταν υπέροχο». Το ίδιο και στη ζωή. Την επόμενη φορά που θα κάνεις ένα λάθος στη ζωή σου, σκέψου πόσα λάθη γίνονται στις συναυλίες και παρ’ όλα αυτά ο κόσμος περνάει καλά.

Τελευταία ερώτηση: Ο πιο γνωστός σας στίχος επιμένει πως «η νύχτα ανήκει στους εραστές». Αν δεν υπάρχει εραστής, τι κάνουμε, κυρία Σμιθ;
(Γέλια) Δεν ξέρω για σένα, εγώ πάντως αισθάνομαι πλήρης! Είχα ωραίους συζύγους, υπέροχες σχέσεις, τις οποίες κρατάω ζωντανές μέσα μου. Έχω τα παιδιά μου, τη δουλειά μου, για να μη μιλήσω για τις αγαπημένες μου τηλεοπτικές εκπομπές. Κάποιες νύχτες κάθομαι και ακούω μουσική. Μου λείπει ο σύζυγός μου, μου λείπουν οι φίλοι που έχουν πεθάνει – και είναι πολλοί. Αλλά νιώθω τυχερή που τους γνώρισα. Και έχω πολλή αγάπη· από τα παιδιά μου, τους φίλους μου, τους συνεργάτες. Δεν είμαι μόνη. Και μόνη να νιώσω, κάθε τόσο ανεβαίνω σε μια σκηνή και βλέπω μπροστά μου χιλιάδες ανθρώπους να μου στέλνουν την αγάπη τους.

Πάτι Σμιθ: «Στα 75 μου, έχω το ίδιο πάθος να ξεπεράσω τα όρια»-8
Κατά τη διάρκεια περιοδείας στην Αγγλία το 1978, στη διαδρομή Μάντσεστερ-Λονδίνο με το τρένο. 

ΚΑΤΙ ΣΑΝ ΑΝΚΟΡ

Λίγο πριν κλείσουμε, ρωτάει αν θα είμαι στη συναυλία. «Μπορούμε να γνωριστούμε», μου λέει. Ύστερα μαθαίνω από τους ανθρώπους που μας κανόνισαν τη συνέντευξη ότι ενθουσιάστηκε με τις ερωτήσεις, γιατί «ξέφευγαν από τα τετριμμένα». Περνάω την υπόλοιπη μέρα μεταφέροντας στους κοντινούς μου την έκβαση της κουβέντας. Την ευγένεια. Τα κολακευτικά της λόγια. Ώσπου το βράδυ, πολλές ώρες μετά τη συνέντευξη, λαμβάνω ένα SMS στο κινητό: «Γεια. Αν χρειάζεσαι κάτι επιπλέον για το κομμάτι σου, ενημέρωσέ με. Πάτι». Χρειάζομαι; Ο νους μου ανατρέχει σε ένα βίντεο που είχα δει κάποτε στο YouTube. Πάτι Σμιθ και Μπομπ Ντίλαν τραγουδούν μαζί το Dark Eyes του πρώτου σε κοινή περιοδεία το 1995. Το κομμάτι τελειώνει και, φανερά συγκινημένος, ο Ντίλαν τής φιλάει το χέρι και το μάγουλο. Προερχόμενη από έναν άνθρωπο που δεν μας έχει συνηθίσει σε δημόσιες εκθέσεις των συναισθημάτων του, η χειρονομία λέει πολλά. Τρεις μέρες μετά, επικοινωνώ ξανά μαζί της για να τη ρωτήσω τι θυμάται από εκείνη την περιοδεία:

Αναρωτιόμουν αν καταφέρατε τότε να γνωρίσετε λίγο καλύτερα τον άνθρωπο πίσω από τα μαύρα γυαλιά…
Ο Μπομπ είναι private τύπος, αλλά ήταν πολύ ευγενικός μαζί μου. Όταν πέθανε ο άνδρας μου, πιστεύω πως ο Άλεν Γκίνσμπεργκ τον πήρε τηλέφωνο και τον ρώτησε αν θα μπορούσε κάπως να με βοηθήσει. Ήταν δύσκολη περίοδος για μένα. Τότε λοιπόν με κάλεσε να βγω μαζί του στην πρώτη μου περιοδεία μετά από 16 χρόνια. Πρέπει να πω ότι, μέσα στα τόσα χρόνια που τραγουδάω, οι φορές που είπαμε μαζί το Dark Εyes είναι για μένα από τις πιο ξεχωριστές. Κάναμε και κάποιες κουβέντες τότε, αλλά κυρίως για δουλειά. Με τον Μπομπ μπορείς να διατηρήσεις μόνο μια αφηρημένη φιλία. Πάντως ήταν πάρα, πάρα πολύ καλός μαζί μου, με στήριξε και με έκανε να νιώσω σημαντική [σ.σ.: Ακούω κάποιον να τη φωνάζει]. Λοιπόν. Σου ζητώ συγγνώμη, αλλά πρέπει να κλείσω γιατί μας καλούν να επιβιβαστούμε. Μπορώ όμως να σε καλέσω εγώ κάποια στιγμή, αν θέλεις.

Α, ευχαριστώ πολύ, δεν χρειάζεται. 
Μόνο αν το νιώθετε…
Αυτό θα γίνει. Συγγνώμη, αλλά μας φώναξαν νωρίτερα απ’ ό,τι περίμενα. Θα σε καλέσω ξανά εγώ για να συνεχίσουμε, εντάξει; Αντίο τώρα!

Η Πάτι Σμιθ σε 5 στάσεις

Πάτι Σμιθ: «Στα 75 μου, έχω το ίδιο πάθος να ξεπεράσω τα όρια»-9
© Denis O’Regan/ Getty Images/ Ideal Image,ALAMY/visualhellas.gr

→ Αυτοπροσωπογραφία, 1971. Πέρα από το τραγούδι, την ποίηση και τη συγγραφή, η ίδια έχει καταπιαστεί με πολλές ακόμη μορφές τέχνης.

→ «Ήθελα να φτιάξω έναν δίσκο που θα έκανε έναν συγκεκριμένο τύπο ανθρώπου να μην αισθάνεται μόνος». Το εμβληματικό εξώφυλλο του Horses (1975) – φωτογραφία του Ρόμπερτ Μάπλθορπ.

→ Το σινγκλ People have the power (1988), από τα πιο διαχρονικά της κομμάτια. Παραδόξως, στα charts δεν σημείωσε καμία επιτυχία.

→ H ελληνική βερσιόν του Just Kids, για το οποίο το 2010 τιμήθηκε με το Εθνικό Βραβείο Βιβλίου των ΗΠΑ στην κατηγορία non-fiction. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος.

→ Μία από τις πιο πρόσφατες εικόνες που ανέβασε η ίδια στο Instagram. Στουτγκάρδη, Ιούνιος 2022.

ΙΝFO → Η Πάτι Σμιθ θα εμφανιστεί στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού στις 25/6. Εισιτήρια από 50 €. 

ΠΗΓΗ:https://www.kathimerini.gr/

You May Also Like

Μαρία Βασιλείου: Η τραγική ιστορία της κινηματογραφικής Ευδοκίας

Μαρία Βασιλείου: Ηθοποιός του κινηματογράφου. Έγινε γνωστή από τον πρωταγωνιστικό ρόλο στην ταινία…

“Τον κυνηγούσε ένα τέρας για μήνες”: Η σπάνια ασθένεια από την οποία έπασχε ο Robin Williams

Πέθανε με την απορία καθώς όσο ζούσε οι γιατροί δεν κατάφεραν να…

Από τη δόξα στην εξαθλίωση και τη φυλακή: Αγvώριστος από τις καταχρήσεις ο άλλοτε λαμπερός 51χρονος ηθοποιός

Table of Contents Hide Αγvώριστος από τις καταχρήσεις έχει γίνει ο άλλοτε…

Coco Chanel: Η μεγάλη κυρία της μόδας που πρόσφερε στις γυναίκες το δικαίωμα στην άνεση

Coco Chanel: Η μεγάλη κυρία της μόδας που πρόσφερε στις γυναίκες το…

David Bowie: Τα μυστικά στο εξώφυλλο του τελευταίου δίσκου

Το μυστήριο που εξέπεμπε ο David Bowie δεν θα πάψει ποτέ να υπάρχει…

Φωτεινή Βασιλειάδου: Η “άγνωστη” κόρη της μεγάλης Γεωργίας Βασιλειάδου και η τεράστια ομοιότητα με τη μητέρα της

Φωτεινή Βασιλιάδου: Η κόρη της σπουδαίας ηθοποιού Γεωργίας Βασιλειάδου

Γλυπτά του Παρθενώνα: Πώς ο Έλγιν και η συμμορία του έκλεψαν 253 αρχαιότητες από τη χώρα μας

Ποιος ήταν όμως ο περιβόητος Λόρδος Ελγιν και πώς κατάφερε να λεηλατήσει πάνω από 253 ελληνικές αρχαιότητες; 

Πώς ένα πατάρι έγινε το πιο διάσημο καφενείο – στέκι των διανοούμενων της Αθήνας.

Εκεί σύχναζαν Μόραλης, Τσαρούχης, Ελύτης, Χατζιδάκις και Γκάτσος

Αλή Πασάς: Γιατί ξεψυχώντας έδωσε τελευταία διαταγή να σκοτώσουν την αγαπημένη του

Ποιοι ψάχνουν ακόμα τον θησαυρό του