Εξωφρενικές τιμές για μικρά διαμερίσματα 20 έως 40 τ.μ.
Απόπειρες κερδοσκοπίας στην αγορά ενοικίων παρατηρούνται το τελευταίο διάστημα, με επίκεντρο τα διαμερίσματα μικρής επιφανείας, στούντιο και γκαρσονιέρες από 20 έως 40 τ.μ. Πρόκειται για την κατηγορία ακινήτων που καταγράφει την υψηλότερη ζήτηση σήμερα, λόγω του (θεωρητικά) πιο προσιτού κόστους τους, αναλογικά με τα μεγαλύτερα ακίνητα. Αυτό δίνει την αφορμή σε ορισμένους ιδιοκτήτες, συχνά με τη συνδρομή και μεσιτικών γραφείων, να αυξήσουν τις τιμές σε δυσθεώρητο ύψος.
«Παρατηρούμε ζητούμενες τιμές ακόμα και υπόγεια – ημιυπόγεια, αντίστοιχες εκείνων που ισχύουν για διαμερίσματα ρετιρέ, ενώ σε άλλες περιπτώσεις το μέσο κόστος ανά τ.μ. προσεγγίζει τιμές Λονδίνου», αναφέρει χαρακτηριστικά στέλεχος της αγοράς ακινήτων. Αρκετά από τα ακίνητα αυτά είναι επιπλωμένα κι εξοπλισμένα, καθώς οι ιδιοκτήτες τους τα προόριζαν για την αγορά των βραχυχρόνιων μισθώσεων. Ωστόσο, είτε λόγω θέσης – περιοχής είτε λόγω της πρόσφατης συγκυρίας που ήταν δύσκολη για τον τουρισμό, ιδίως στα μεγάλα αστικά κέντρα, έχουν υποχρεωθεί να τα διαθέσουν στην αγορά των μακροχρόνιων μισθώσεων, ζητώντας όμως ένα σημαντικά υψηλότερο ποσό. Αντίστοιχα, κάποιοι επιχειρούν να προσελκύσουν φοιτητές από πόλεις της περιφέρειας, ώστε να έχουν διαθέσιμο το ακίνητο για τη θερινή περίοδο. Σε κάθε περίπτωση, οι ζητούμενες τιμές κρίνονται απαγορευτικές για το μέσο ελληνικό νοικοκυριό.
Για παράδειγμα, για διαμέρισμα 10 ετών στα Ανω Σούρμενα του Ελληνικού, επιφανείας 37 τ.μ., ζητείται μηνιαίο ενοίκιο 1.000 ευρώ, ήτοι 27 ευρώ/τ.μ.! Πρόκειται για στούντιο 4ου ορόφου, που διαθέτει αποθήκη επτά τ.μ., ενώ στην τιμή περιλαμβάνονται ο λογαριασμός του νερού και τα κοινόχρηστα. Στο Μαρούσι (περιοχή Νέα Φιλοθέη), ζητούνται 1.000 ευρώ για τη μηνιαία ενοικίαση 37 τ.μ. σε διαμέρισμα του 1975, ανακαινισμένο το 2013. Πρόκειται για επιπλωμένο ακίνητο στον τρίτο όροφο, με την τιμή ανά τ.μ. να αγγίζει τα 27 ευρώ/τ.μ.
Αντίστοιχα, στο κέντρο της Αθήνας, πλησίον του Καλλιμάρμαρου Σταδίου, προσφέρεται προς ενοικίαση διαμέρισμα του 1958 (ανακαινισμένο), 40 τ.μ., με τιμή ενοικίου 850 ευρώ, ήτοι 21 ευρώ/τ.μ. Πρόκειται για ακίνητο στον πρώτο όροφο, το οποίο ανακαινίστηκε πέρυσι και είναι επίσης εξοπλισμένο με ηλεκτρικές συσκευές. Στην πλατεία Βικτωρίας προσφέρεται επιπλωμένο διαμέρισμα υπερυψωμένο (ημιώροφος) σε ακίνητο του 1970. Πρόκειται για εξοπλισμένο διαμέρισμα 30 τ.μ., για το οποίο ο ιδιοκτήτης του ζητάει 700 ευρώ, ή 23 ευρώ/τ.μ. Στην τιμή πάντως περιλαμβάνονται και δαπάνες ΔΕΚΟ, όπως επίσης και κοινόχρηστα. Σαφώς πιο «οικονομικό» κρίνεται ημιυπόγειο στους Αμπελοκήπους, κατασκευής του 1976, αλλά ανακαινισμένο φέτος. Το εν λόγω ακίνητο, επιφανείας 43 τ.μ., μισθώνεται εξοπλισμένο με ηλεκτρικές συσκευές (χωρίς όμως έπιπλα) αντί 400 ευρώ, ή 9 ευρώ/τ.μ. Αντίστοιχης ποιότητας – θέσης ακίνητα μισθώνονταν αντί 4 ή 5 ευρώ/τ.μ. πριν από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης, δηλαδή αντί 200-250 ευρώ, όταν η αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών ήταν σαφώς μεγαλύτερη, συγκριτικά με σήμερα.
Για να γίνει αντιληπτό το ύψος των ζητουμένων τιμών, αρκεί να αναφέρουμε ένα παράδειγμα από μίσθωση που ολοκληρώθηκε πρόσφατα σε διαμέρισμα ημιωρόφου στο Γαλάτσι. Το μηνιαίο ενοίκιο για το ακίνητο των 47 τ.μ. ήταν 300 ευρώ, ήτοι 6,3 ευρώ/τ.μ. Οι τιμές για ακίνητα αυτής της κατηγορίας εντός ή πέριξ του κέντρου της Αθήνας κυμαίνονται μεταξύ 6-7 ευρώ/τ.μ.
Ανάλογες τιμές όμως συναντάει κανείς και σε αγγελίες ακινήτων στη Θεσσαλονίκη. Για παράδειγμα, στην οδό Τσιμισκή, ενοικιάζεται στούντιο 36 τ.μ., 7ου ορόφου και «πολυτελούς» κατασκευής του 1970, αντί 1.000 ευρώ. Με δεδομένο ότι το ακίνητο είναι επιφανείας 36 τ.μ., προκύπτει μηνιαίο κόστος 28 ευρώ/τ.μ. Το ακίνητο προσφέρεται επιπλωμένο κι εξοπλισμένο με ηλεκτρικές συσκευές, ενώ προσφέρεται μόνο για μίσθωση τριών μηνών, δείγμα ότι ο ιδιοκτήτης του επιχειρεί να απευθυνθεί τόσο στην εγχώρια αγορά (τους χειμερινούς μήνες), όσο και στη βραχυχρόνια (τους θερινούς μήνες). Στη δε τιμή του ενοικίου περιλαμβάνονται και όλοι οι λογαριασμοί κοινής ωφέλειας.
Ασφαλώς, οι τιμές αυτές είναι ζητούμενες και δεν συνεπάγεται ότι θα βρεθούν ενοικιαστές. Ωστόσο, απηχούν μια τάση στην αγορά, ενδεικτική των υπερβολικών απαιτήσεων μερίδας ιδιοκτητών, συχνά με τη «σφραγίδα» επαγγελματιών, καθώς πολλές από τις παραπάνω αγγελίες είναι μεσιτικών γραφείων. Σύμφωνα με στελέχη της αγοράς, το φαινόμενο των υπερβολικών απαιτήσεων μερίδας ιδιοκτητών, ιδίως εκείνων που διαθέτουν μικρής επιφάνειας διαμερίσματα, έγκειται στο γεγονός ότι είναι πιο δυσεύρετα κι έχουν σημαντική ζήτηση είτε για αγορά είτε για ενοικίαση. Αυτό όμως δεν αφορά το σύνολο της αγοράς, αλλά τα ακίνητα εκείνα που βρίσκονται σε πιο προνομιακά σημεία, π.χ. στα νότια και τα βόρεια προάστια και ασφαλώς βρίσκονται σε υψηλότερους ορόφους, όχι τα ημιυπόγεια και τα ισόγεια.
Με δεδομένη μάλιστα την οικονομική πίεση που δέχονται σήμερα τα νοικοκυριά, ένεκα του υψηλού πληθωρισμού, της ενεργειακής κρίσης και του κύματος των ανατιμήσεων, αρκετοί μεσίτες εκτιμούν ότι η αγορά των ενοικίων θα πρέπει να διορθώσει προς τα κάτω. Σε διαφορετική περίπτωση ελλοχεύει ο κίνδυνος της επανάληψης του φαύλου κύκλου της κρίσης, δηλαδή της εμφάνισης ενός κύματος πολύμηνων καθυστερήσεων στις πληρωμές των ενοικίων, ή ακόμα και της στάσης πληρωμών, το οποίο θα ακολουθήσει ένα κύμα εξώσεων και στη συνέχεια η «προσγείωση» των ζητούμενων τιμών ενοικίασης σε πιο ρεαλιστικό ύψος.
