Cyberότσαρκα: Οδοιπορικό στη σπηλιά της Μαλαπέστας
Η εξόρμηση στη σπηλιά της Μαλαπέστας ήταν ευθύς εξαρχής “καταδικασμένη”!
Κι αυτό, διότι γνωρίζαμε εκ των προτέρων ότι μάλλον δεν πρόκειται να ανακαλύψουμε τίποτα…
Η Μαλαπέστα είναι μια περιοχή κάτω από το Παλιοκλήσι, κάπου ανάμεσα στην Κρεπενή και τους Αμπελοκήπους. Όσοι έχουν κοιτάξει με προσοχή από μακριά, την τοποθεσία ακριβώς επάνω από το λατομείο του Δήμου Μακεδνών, ίσως έχουν παρατηρήσει μια σκιά στην πλαγιά του βουνού. Η σκιά αυτή δεν είναι τίποτα περισσότερο από τη σπηλιά της Μαλαπέστας…
Την περιοχή την γνωρίζαμε από πολύ καιρό πριν αλλά δεν παίρναμε την απόφαση να την επισκεφθούμε. Οι λίγες προφορικές μαρτυρίες που είχαμε, μιλούσαν απλώς για μία μεγάλη τρύπα και τίποτε περισσότερο. Υποθέταμε ότι αν μέσα στη σπηλιά κρυβόταν κάτι το ιδιαίτερο ή εντυπωσιακό, θα ήταν ήδη γνωστό στους πολλούς. Η είσοδός της είναι εντυπωσιακά μεγάλη, δεν περνάει απαρατήρητη και φαίνεται από χιλιόμετρα μακριά. Αυτό που μας ώθησε όμως να ανέβουμε μέχρι την Μαλαπέστα, ήταν ένας παλιός χάρτης που έπεσε στα χέρια μας και ανέφερε την τοποθεσία, ακριβώς πάνω από το λατομείο, ως Σπήλαιον Μαλαπέστα. Ήταν ένα επιπλέον κίνητρο για την εξόρμηση και υποθέσαμε ότι οι συντάκτες του χάρτη, για να αναφέρουν την τοποθεσία ως σπήλαιο, ίσως γνώριζαν κάτι, που με τον καιρό να είχε ξεχαστεί.
Δεν ήταν άλλωστε η πρώτη φορά που δεν είχαμε να χάσουμε τίποτα, κι έτσι, ένα πρωινό του Νοέμβρη, ξεκινήσαμε για την περιοχή. Για να φτάσουμε μέχρι τη σπηλιά έπρεπε να επιλέξουμε αν θα περάσουμε μέσα από το λατομείο ή αν θα πηγαίναμε από την πάνω μεριά του βουνού, που θα ήταν και το πιο επικίνδυνο. Αποφασίσαμε τελικά να ανέβουμε από το λατομείο.
Όταν φτάσαμε εκεί, πήραμε την σχετική άδεια από τους ανθρώπους της επιχείρησης για να περάσουμε και ανηφορίσαμε περπατώντας. Η διαδρομή από την είσοδο του λατομείου, όπου και αφήσαμε τα αυτοκίνητά μας, μέχρι το σπήλαιο διήρκησε περίπου 45 λεπτά. Σε κάποια σημεία χρειάστηκε να δείξουμε ιδιαίτερη προσοχή λόγω της ολισθηρότητας και της μεγάλης κλίσης του εδάφους αλλά κι επειδή κάποια από τα πετρώματα των εξορύξεων, κυλούσαν επικίνδυνα προς χαμηλότερα υψόμετρα, με την παραμικρή, δική μας, κίνηση. Όταν τελικά φτάσαμε στην είσοδο της σπηλιάς, διαστάσεων περίπου 4 μέτρων σε πλάτος και 6 σε ύψος, σε ένα υψόμετρο περίπου 850 μέτρων, αποφασίσαμε να κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα για ξεκούραση, αφήνοντας την αγωνία μας, για το τι μπορεί να κρύβεται μερικά μέτρα βαθύτερα, να περιμένει…
Όταν το διάλειμμα τελείωσε, σηκωθήκαμε και μπήκαμε μέσα. Η σπηλιά, παρά την εντυπωσιακή είσοδο που διαθέτει, δεν έχει κάτι το ιδιαίτερο να επιδείξει. Έχει συνολικό μήκος περίπου 35-40 μέτρα και στη συνέχεια σταματάει. Στα 25 μέτρα, από την αριστερή μεριά, υπάρχει ένα μεγάλο δωμάτιο και τίποτα παραπάνω. Από τα λίγα που γνωρίζουμε, συμπεράναμε ότι η σπηλιά είναι δημιούργημα της φύσης και δεν έχει βάλει κάποιος άνθρωπος το χέρι του για να πάρει την τελική της μορφή. Τα μόνα ανθρώπινα ίχνη που εντοπίσαμε ήταν κάποια φθαρμένα κουτάκια μπύρας και η μαυρισμένη οροφή της εισόδου, από την φωτιά που προφανώς άναψε κάποιος που βρισκόταν κάποτε εκεί. Συνολικά, το μέγεθος της σπηλιάς είναι αρκετά μεγάλο και ήταν η πρώτη φορά που η προφορική μαρτυρία που έχουμε ακούσει πολλές φορές, ότι παλιότερα ένα ολόκληρο χωριό μπορούσε να κρυβότανε εκεί, είχε βάση, καθώς η σπηλιά μπορεί να “φιλοξενήσει” αρκετό κόσμο.
Για σταλακτιτικό υλικό, ουσιαστικά δεν μπορεί να γίνει λόγος και προφανώς έχει παίξει ρόλο σε αυτό, η υφή του πετρώματος. Αν εξαιρέσει κανείς ένα μόνο σημείο όπου έχουν σχηματιστεί κάποιοι μικροί σταλακτίτες κι ακριβώς από κάτω μία επιφάνεια όπου έχει συγκεντρωθεί με την πάροδο του χρόνου σταλαγμιτικό υλικό, η σπηλιά δεν διαθέτει διάκοσμο ή κάτι άλλο λιγότερο εντυπωσιακό. Είναι κάτι που συναντήσαμε κι όταν εξορμήσαμε στη σπηλιά του βράχου, απέναντι από τον Άι Νικόλα τον Κρεμαστό στους Αμπελοκήπους, περίπου δύο χιλιόμετρα νοτιότερα της Μαλαπέστας. Η πλαγιά του βουνού κάτω από το Παλαιοκλήσι, αν και διαθέτει αρκετές σπηλιές, δεν έχει κάτι το ξεχωριστό. Προφανώς, τα συστατικά από τα οποία αποτελούνται τα πετρώματα της πλαγιάς δεν μπορούν να δημιουργήσουν αυτό που αποκαλούμε “σπήλαιο”, φέρνοντας στο μυαλό μας εικόνες από σταλακτίτες, σταλαγμίτες κι ότι άλλο μπορεί να κρύβεται στα σπλάχνα ενός ασβεστολιθικού βουνού, όπως είναι αυτό π.χ. της Καστοριάς, όπου βρίσκεται η σπηλιά του δράκου. Δίπλα από την είσοδο της σπηλιάς της Μαλαπέστας και μερικά μέτρα ψηλότερα, υπάρχει μία δεύτερη μεγάλη τρύπα που για να την προσεγγίσει κάποιος χρειάζεται ειδικό ορειβατικό εξοπλισμό. Αφήσαμε ανοιχτό το ενδεχόμενο, σε κάποια μελλοντική εξόρμηση να επιχειρήσουμε να μπούμε κι εκεί, μήπως και ανακαλύψουμε κάτι διαφορετικό.
Οι εξορμήσεις στο συγκεκριμένο βουνό, δεν έχουν κλείσει ακόμα για την παρέα μας και δύο είναι οι λόγοι που θα μας κάνουν να επιστρέψουμε κάποτε στην ευρύτερη περιοχή. Ο πρώτος είναι ότι περίπου 6 χιλιόμετρα νότια και ανατολικά από την Μαλαπέστα, βρίσκεται το σπήλαιο της Αγίας Τριάδας στον Γέρμα (πρόκειται ουσιαστικά για το ίδιο βουνό, το οποίο ενδεχομένως να έχει “δώσει” κι άλλα σπήλαια προς τα εκεί) και ο δεύτερος είναι οι πληροφορίες που έχουμε ότι πάνω από την Κορησό υπάρχουν διάσπαρτες αρκετές τρύπες.
Η σπηλιά της Μαλαπέστας θα μπορούσε να τοποθετηθεί στο “πάνθεον των αποτυχημένων εξορμήσεων” της Cyberότσαρκας καθώς δεν είχε κάτι το ιδιαίτερο να μας αποκαλύψει, όμως όπως κάθε εξόρμηση, μας προσέφερε καινούργιες εικόνες και εμπειρίες και μπήκε κι αυτή στο ψηφιδωτό της ιστοσελίδας μας, όπου κατέχει πλέον τη δική της ξεχωριστή θέση δίπλα στις υπόλοιπες εξορμήσεις…
Περισσότερες φωτογραφίες και οδοιπορικά στην ιστοσελίδα www.cyberotsarka.gr
