Το «κάψιμο του Ιούδα» στον Γέρμα Καστοριάς, το βράδυ της Ανάστασης έτους 1960 (;)
Του Γιώργου Τ. Αλεξίου
Το καλοκαίρι του έτους 1959 (;) ήρθε στον Γέρμα Καστοριάς ένας άγνωστος ψηλός άντρας 35 – 40 ετών περίπου, με τη σύζυγό του και με τα τρία μικρά αγόρια του. Ο άντρας αυτός δήλωσε στους Γερμανιώτες ότι ήταν Ηπειρώτης και άριστος μαραγκός, και ότι σκόπευε να εγκατασταθεί μόνιμα και να εργαστεί στον Γέρμα. Οι Αρχές του χωριού, δηλαδή ο Κοινοτάρχης, ο ιερέας, οι δάσκαλοι κ.λ.π., τον καλοδέχτηκαν και τον έβαλαν να μείνει με την οικογένειά του στο μεγάλο σπίτι του Μπασδέκα, που βρισκόταν ακριβώς δίπλα στο παλαιό Δημοτικό Σχολείο.
Αμέσως μετά την εγκατάστασή του ο αναφερόμενος Ηπειρώτης άρχισε να εργάζεται ως ξυλουργός σε διάφορα σπίτια του Γέρμα και να αμείβεται με χρήματα ή με αγροτικά προϊόντα. Ταυτόχρονα δήλωνε στους χωρικούς ότι ήταν και έμπειρος πρακτικός γιατρός (κομπογιαννίτης), και ότι μπορούσε να θεραπεύσει ακόμη και την ανδρική φαλάκρα (!) με κατάπλασμα ( :πολτώδες επίθεμα στην κεφαλή) από μπαρούτι, στουμπισμένο σκόρδο και ξύδι.
Λίγες ημέρες πριν το Πάσχα του έτους 1960 (;) ο εν λόγω ατσίδας ξυλουργός ανακοίνωσε στον εφημέριο και στον Πρόεδρο της Κοινότητας, ότι σκόπευε να εισάγει και στον Γέρμα το έθιμο του καψίματος του Ιούδα, που, ως γνωστόν, τελείται κατά την Μεγάλη Εβδομάδα σε πολλά μέρη της Ελλάδος. Τους είπε δηλαδή, και αυτοί το επιδοκίμασαν, ότι προτίθετο να φτιάξει ένα κωμικό ομοίωμα του Ιούδα Ισκαριώτη και να το κάψει, αμέσως μετά την τελετή της Ανάστασης του Χριστού, στην πλατεία του χωριού. Και όντως αυτό έπραξε. Την ημέρα του Μεγάλου Σαββάτου ένωσε και γέμισε με άχυρο ένα παλαιό αντρικό παντελόνι κι ένα σακάκι, τοποθέτησε και μία νεροκολοκύθα στο άνω μέρος του σακακιού ως ανθρώπινη κεφαλή, και κρέμασε την εν λόγω καρικατούρα του προδότη Ιούδα στη γέρικη μοσχοϊτιά, που βρισκόταν στο κέντρο της πλατείας του Γέρμα.
Μόλις έγινε γνωστό αυτό το σατυρικό γεγονός, πολλοί ενήλικες Γερμανιώτες και όλα σχεδόν τα παιδιά του χωριού κατέφτασαν στην πλατεία του και περιεργάζονταν με γέλια και χαχανητά το κρεμασμένο σκιάχτρο του Ισκαριώτη.
Το ίδιο βράδυ και αμέσως μετά την τελετή της Ανάστασης του Χριστού, και τις χαρούμενες καμπανοκρουσίες και τα τσουγκρίσματα των κόκκινων αβγών, ο υπόψη Ηπειρώτης ξυλουργός έβαλε φωτιά στον κρεμασμένο Ιούδα, και όλοι οι παρευρισκόμενοι κάτοικοι του χωριού απόλαυσαν και γλέντησαν το κωμικό γεγονός, το οποίο, επειδή ήταν γι’ αυτούς πρωτόφαντο και μοναδικό, βρίσκεται μέχρι σήμερα χαραγμένο στη μνήμη τους.
Ύστερα από λίγο καιρό, ο εν λόγω «πυρπολητής» αναχώρησε ξαφνικά με την οικογένειά του απ’ τον Γέρμα προς άγνωστο μέρος κι έκτοτε δεν ξαναφάνηκε. Μαζί μ’ αυτόν χάθηκε, όπως ήταν επόμενο, και το έθιμο του καψίματος του Ιούδα στον Γέρμα, που έγινε μόνο μία και μοναδική φορά.
