Ο απαγορευμένος έρωτας της αδελφής του Χαρίλαου Τρικούπη με τον ορκισμένο εχθρό του, Θεόδωρο Δηλιγιάννη. Ο έρωτας που έμεινε ανεκπλήρωτος και παρομοιάστηκε με το Ρωμαίο και την Ιουλιέτα
Για τη Σοφία Τρικούπη, αδερφή του Χαρίλαου, με την τόσο ασυνήθιστη στάση ζωής, κυκλοφορούσαν πολλοί αστικοί μύθοι. Ο πιο ερεθιστικός από αυτούς αφορούσε τον υποτιθέμενο έρωτά της με τον μεγάλο πολιτικό αντίπαλο του αδερφού της, τον Θεόδωρο Δηλιγιάννη. Αυτή η φήμη κατά πάσα πιθανότητα άνθισε γιατί είχε άρωμα Ρωμαίου και Ιουλιέτας. Μοντέκοι οι Τρικούπηδες, Καπουλέτοι οι Δηλιγιάννηδες. Μοριάς ο ένας, Ρούμελη η άλλη.
Σύμφωνα με τη μυθιστορηματική εκδοχή του ειδυλλίου αυτού, η Σοφία συνάντησε το Δηλιγιάννη το 1862, όταν εκείνος επισκέφθηκε το Λονδίνο για να διερευνήσει έμμεσα ποιον ετοιμάζουν για τον ελληνικό θρόνο οι Άγγλοι -ο Όθωνας και η Αμαλία είχαν μόλις εκδιωχθεί από τη χώρα. Η Σοφία τότε ήταν μια όμορφη, ψηλομύτα αριστοκράτισσα 24 χρόνων. Εκείνος ήταν πολύ μεγαλύτερός της. Είχε όμως τον μαγνητισμό του έμπειρου άντρα, που ξέρει τον κόσμο των γυναικών και τους κρυφούς κανόνες του ερωτικού παιχνιδιού.
Όπως ισχυρίζεται ο Φρέντυ Γερμανός, που έγραψε ένα ολόκληρο μυθιστόρημα περί του έρωτα αυτού, πολύ γρήγορα η γνωριμία τους πήρε φωτιά. Η Σοφία τον ερωτεύτηκε κι ο Δηλιγιάννης μαγεύτηκε από το παράστημα, το φιλντισένιο δέρμα και τη συγκρότησή της.
Έρωτας μετ’ εμποδίων
Ο συναγερμός του Τρικούπη χτύπησε αμέσως. Τα αδέρφια είχαν τέτοιο σύνδεσμο που κάθε αλλαγή, ακόμα και η πιο ανεπαίσθητη, γινόταν κατευθείαν αντιληπτή. Τη ρώτησε τι τρέχει με το Δηλιγιάννη. Η Σοφία τα αρνήθηκε όλα. Την προειδοποίησε πως δεν είναι ο κατάλληλος άντρας για αυτή. Βέβαια, ούτε η Σοφία, ούτε ο Χαρίλαος θα αναγνώριζαν ποτέ κανέναν ως κατάλληλο σύντροφο για τον άλλο.
Ο Δηλιγιάννης όμως δεν σταματάει πουθενά. Το λέει στον πατέρα της, που δεν βλέπει το γάμο τους με καλό μάτι, αλλά είναι άρρωστος και δε μπορούσε να ορθώσει το ανάστημά του. Οι δύο ερωτευμένοι αρχίζουν να βολτάρουν, να μιλάνε, να εκδράμουν δειλά δειλά.
Όταν ο Θόδωρος επιστρέφει στην Ελλάδα, της υπόσχεται συγκινημένος να της γράφει κάθε μέρα, δύο φορές την ημέρα. Την υπόσχεσή του την κρατάει, αλλά το σόι του, μόλις μαθαίνει τα καθέκαστα, του βάζει πάγο. «Αυτός ο γάμος θα σε καταστρέψει», του λένε ο θείος του, η μάνα του, όλοι.
Του προξενεύουν, λοιπόν, μία πλούσια νύφη και του υπόσχονται υπουργείο. Η Σοφία είναι μακριά, η γοητεία της ξεθωριάζει με την απόσταση και ο Δηλιγιάννης είναι πρώτα και πάνω απ’ όλα πολιτικό ζώο. Τα γράμματα αραιώνουν και δεν μιλούν πια για το μέλλον τους. Η πίκρα ξύπνησε την αμαζόνα μέσα στη Σοφία, που τον διαγράφει χωρίς δεύτερη σκέψη. Τα επόμενα γράμματά του δεν τα διαβάζει, δεν τα ανοίγει καν. Τα αφήνει σε μια γωνία.
Ο έρωτας αυτός, αν υπήρξε, ήταν γραφτός να ζήσει ελάχιστα. Τόσο, όσο να δυναμώσει την απέχθεια που θα ένιωθε ούτως ή άλλως η Σοφία για τον μεγάλο αντίπαλο του αδερφού της.
Ο Δηλιγιάννης προσπάθησε πολλές φορές να τη συναντήσει και να απολογηθεί κατά κάποιο τρόπο, να την πείσει ότι παρεξήγησε τις προθέσεις του. Αλλά ήταν πλέον αργά. «Όλο λόγια είναι» σκεφτόταν η Σοφία. «Θα με πληγώσει πάλι και -το χειρότερο- θα με κάνει να πληγώσω τον αδερφό μου». Προσπαθούσε να τον αποφεύγει για να μην θυμάται, για να μην μπαίνει σε πειρασμό και να μην ταράζεται.
Δεν ήταν εύκολο άλλωστε να συναντήσει κανείς τη Σοφία. Έβγαινε σπανιότατα. Γεννημένη οικοδέσποινα, η δεσποινίς Τρικούπη, ντυμένη πάντα με το γνωστό μαύρο φόρεμα με τον λευκό γιακά, δεχόταν τους Έλληνες και ξένους υψηλούς επισκέπτες, μεταξύ των οποίων, και τον τσάρο της Ρωσίας. Αφού στους χορούς δε συνόδευε τον αδερφό της, ήθελε πολύ να τον ακούει την επόμενη να της λέει τα κουτσομπολιά καθώς έπιναν το τσάι τους. Ενδιάμεσα, εκείνη διάβαζε όλες τις εφημερίδες, ελληνικές και αγγλικές κυρίως. Περισσότερο ενημερωμένο άνθρωπο για τα διεθνή δύσκολα έβρισκες.
Όσο για τον Δηλιγιάννη, βεβαιωνόταν διαρκώς ότι πολύ καλά έκανε που τον κρατούσε σε απόσταση: τα κουτσομπολιά για τον σύντομο δεσμό του με την πανέμορφη δεσποινίδα Σούτσου, που φλέρταρε και με τον βασιλιά Γεώργιο, είχαν αναστατώσει την κοσμική Αθήνα. Αυτός βέβαια συνέχιζε από καιρού εις καιρόν να περνάει από το σπίτι της σαν να μην έτρεχε τίποτα, αλλά φυσικά η απάντηση που παγίως λάμβανε ήταν: «Η Σοφία απουσιάζει».
Απόσπασμα από το βιβλίο «Ζευγάρια που έγραψαν την ιστορία της Ελλάδας», Λένα Διβάνη
mixanitouxronou.gr
Πηγή χαρακτηριστικής εικόνας: Wikipedia
