Σύμφωνα με τον κυβερνητικό σχεδιασμό, έρχεται νέα φόρμουλα ευελιξίας στο ωράριο των εργαζομένων, που θα εφαρμόζεται, κατά τον Χατζηδάκη, είτε με συλλογική συμφωνία είτε με αίτηση του εργαζομένου.

«Θέλουν άραγε αυτοί που μας κατηγορούν να στερήσουν την τετραήμερη εργασία από τον εργαζόμενο, αν τη θέλει ο ίδιος;» διερωτήθηκε ο υπουργός και επισήμως άνοιξε τον δρόμο:

Η Ελλάδα δείχνει να κινείται στον δρόμο της Ισπανίας, δεδομένου ότι η κυβέρνηση Σάντσεθ ετοιμάζεται να «δοκιμάσει» το εν λόγω μοντέλο, επικεντρωμένο αρχικά σε τομείς όπως η πληροφορική, οι νομικές υπηρεσίες κ.λπ.

Εν αναμονή της ακριβούς διατύπωσης στο εργασιακό νομοσχέδιο, το οποίο αναμένεται μετά το Πάσχα, ο Χατζηδάκης επεδίωξε να στείλει το μήνυμα ότι «αντιμετωπίζουμε πραγματικά προβλήματα στην αγορά εργασίας και αναχρονιστικές ρυθμίσεις».

Νωρίτερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με την αποστροφή «λίγες κουβέντες και καλές», πήρε θέση για το 8ωρο, δεσμευόμενος ότι «παραμένει κατοχυρωμένο ως έχει». Από την κυβέρνηση άλλωστε επιμένουν ότι μόλις το νομοσχέδιο δοθεί στη δημόσια διαβούλευση θα διαλυθούν «μύθοι».

Σε κάθε περίπτωση, με την αναγνώριση του Μαξίμου ότι τα εργασιακά ανοίγουν μέτωπο σοβαρών… κλυδωνισμών, τη δική της (πολιτική) σημασία είχε η αναφορά του Πρωθυπουργού στην εξίσωση της αποζημίωσης απόλυσης για τους εργατοτεχνίτες με εκείνη των υπόλοιπων υπαλλήλων – «ένα πάγιο αίτημα του ΚΚΕ πραγματοποιείται από μια κεντροδεξιά κυβέρνηση», όπως τόνισε.

Στην ίδια κατεύθυνση, είναι προφανές ότι με την παρέμβασή του ο Χατζηδάκης θέλησε να προτάξει ζητήματα προστασίας των εργαζομένων από αδικίες και καταχρήσεις των εργοδοτών «όπως οι αδήλωτες υπερωρίες και η μαύρη εργασία», υποστηρίζοντας ότι στις νέες ρυθμίσεις περιλαμβάνονται φιλεργατικές διατάξεις.

Πηγές του υπουργείου έλεγαν ότι κεντρική φιλοσοφία του νομοσχεδίου είναι πως «δεν υπάρχουν εργαζόμενοι χωρίς επιχειρήσεις ούτε και επιχειρήσεις με εργαζομένους “στα κεραμίδια”», ενώ ζητούμενο είναι η βελτίωση της ανταγωνιστικότητας και της παραγωγικότητας.

Το επιχείρημα αυτό βρίσκεται στα χείλη των υποστηρικτών – ανά τον κόσμο – της τετράωρης εργασίας.

Το σίγουρο είναι ότι στις περιόδους του έτους κατά τις οποίες θα αυξάνονται οι ώρες εργασίας ημερησίως δεν θα υπάρχει επιπλέον αμοιβή, αλλά «εξασφάλιση» ρεπό – άδειας και μείωση του χρόνου απασχόλησης σε άλλα διαστήματα. Ενα από τα κρίσιμα σημεία, που διευκρίνισε ο Χατζηδάκης, είναι ότι προϋπόθεση για την εφαρμογή της «διευθέτησης χρόνου» είναι η ύπαρξη συλλογικής συμφωνίας ή μια αίτηση του εργαζομένου.

«Θα υπάρχει η δυνατότητα, όχι η υποχρέωση, του εργαζομένου, εάν το ζητήσει ή εάν συμφωνηθεί κάτι τέτοιο από το σωματείο του, να δουλεύει για ένα διάστημα ως και δύο ώρες παραπάνω, με αντίστοιχη μείωση του ωραρίου σε άλλες ημέρες (ή με ανάλογες ημέρες άδειας), ώστε σε ορίζοντα εξαμήνου ο μέσος όρος εργασίας να είναι πέντε ημέρες την εβδομάδα και οκτώ ώρες την ημέρα» έλεγαν από το υπουργείο.

Οι ίδιες πηγές παρουσίαζαν ως δικλίδα ασφαλείας για τη διασφάλιση του οκταώρου την ψηφιοποίηση, δηλαδή τη θέσπιση κάρτας εργασίας, ώστε να παρακολουθούνται «ζωντανά» το ωράριο και η τήρησή του.

ΠΗΓΗ:https://www.cnn.gr/