Ο διδάκτωρ Μοριακής Βιολογίας του Πανεπιστημίου του Τορόντο και ερευνητής στο τμήμα Παθολογίας του πανεπιστημιακού νοσοκομείου Mount Sinai Ηospital του Τορόντο, Γιάννης Πρασσάς, που γνωρίσαμε όλοι καλύτερα μέσα από τις παρεμβάσεις του για την πανδημία του κορονοϊού, έκανε μια πολύ ενδιαφέρουσα ανάρτηση στα social media, τώρα που ξεκίνησε το φθινόπωρο και στη χώρα μας και εν όψει της εποχικής γρίπης και των λοιπών ιώσεων, συν φυσικά του covid-19.
Πήρε να φθινοπωριάζει και αρχίσαμε πάλι τα «απλά κρύωσα -δεν έχω κάτι».
Ας το ξαναπούμε. Δεν υπάρχει “κρύωμα/κρυολόγημα” (είναι εντελώς παραπλανητικός ο όρος- καλύτερα να λέγαμε έπαθα ένα “μάζεμα”). Αν έχουμε μύξες, πονόλαιμο ή δέκατα, έχουμε κάποια μόλυνση από κάποιο παθογόνο μικροοργανισμό (πιθανότατα ιό ή βακτήριο).
«Μα άμα κάτσω λίγο στο κρύο τρέχει αμέσως η μύτη μου». Το ότι τρέχει λίγο η μύτη μετά από έκθεση στον κρύο αέρα είναι γιατί στέγνωσε το υγρό βλεννογόνο της μύτης (πιθανότατα από τον κρύο αέρα) και το σώμα σου προσπαθεί να το αναπληρώσει (αυτή είναι η κύρια λειτουργία της μύτης- η εφύγρανση του εισπνεόμενου αέρα). Αυτή η εφύγρανση συνήθως φεύγει μετά από 5 λεπτά εισόδου σε εσωτερικό χώρο και δεν έχει καμία σχέση με την παχύρρευστη μύξα μετά από λοίμωξη.
Την επόμενη φορά λοιπόν που θα σας πει κάποιος στο λεωφορείο «κλείσε το παράθυρο γιατί θα κρυώσω/αρρωστήσω» εσείς να του πείτε «μα γι’ αυτό ακριβώς ανοίγω το παράθυρο… για να ΜΗΝ “κρυώσετε”»
ΥΓ1. Ναι, αν κάτσουμε στο κρύο μπορεί να πάθουμε από μυϊκή ψύξη μέχρι… κρυοπάγημα.
ΥΓ2. Ναι, αυξημένο μέρος της ενέργειας καταναλώνεται στη θερμορύθμιση όταν είμαστε ελαφριά ντυμένοι σε κρύο καιρό αλλά μάλλον μικρή επίπτωση έχει αυτό στην άμυνα.
ΥΓ3. Μην τα πείτε αυτά στους παππούδες. Ή αν τα πείτε μην πείτε ότι σας το είπα εγώ (ποιος τους ακούει: «άσε αυτά τα χαζά και βάλε κάλτσες στο παιδί»)
