Χρειάζεται 1 εκατ. δολάρια για να αγοράσει κάποιος 17 τετραγωνικά μέτρα ενός πολυτελούς ακινήτου στο Μονακό, δηλαδή στην ακριβότερη αγορά των λεγομένων υψηλής ποιότητας ακινήτων. Ακολουθεί το Χονγκ Κονγκ, όπου με 1 εκατ. δολάρια παίρνει κάποιος 21 τ.μ. σπιτιού. Σύμφωνα με την έκθεση που εκπονήθηκε για λογαριασμό του διεθνούς κτηματομεσιτικού γραφείου Knight Frank, η Νέα Υόρκη βρίσκεται στην τρίτη θέση, διότι έχει γίνει πλέον ακριβότερη από το Λονδίνο. Συγκεκριμένα, με 1 εκατ. δολάρια αγοράζεις 33 τετραγωνικά μέτρα μιας πολυτελούς κατοικίας στην αμερικανική μητρόπολη, ενώ αντίστοιχα στο Λονδίνο, 1 εκατ. δολάρια αρκεί για αγορά 34 τετραγωνικών μέτρων. «Το ισχυρό δολάριο επηρέασε και ενίσχυσε τη θέση της Νέας Υόρκης, αλλά οι τιμές των ακριβών κατοικιών στη Νέα Υόρκη έχουν αυξηθεί κατά 2,7% τον τελευταίο χρόνο και στο Λονδίνο κατά 1,5%, επομένως βλέπουμε ελαφρώς πιο αργή αύξηση στο Λονδίνο», σημειώνει η Κέιτ Εβερετ-Αλεν, της Knight Frank. Τα ακίνητα και στις δύο αυτές αγορές είναι ελκυστικά στους πολύ εύπορους αγοραστές, οι οποίοι τα βλέπουν σαν αντιστάθμιση του πληθωριστικού κινδύνου. «Οι διακυμάνσεις σε άλλες αγορές, όπως είναι τα χρηματιστήρια και τα κρυπτογραφημένα νομίσματα, υπογραμμίζουν την ελκυστικότητα των ακριβών ακινήτων, ειδικά σε ασφαλείς τοποθεσίες όπως είναι το Λονδίνο και η Νέα Υόρκη», προσθέτει η ειδικός και αναφέρεται σε δημοσίευμα του moneyreview.gr. Σημειώνεται ότι τα φθηνότερα υψηλής ποιότητας ακίνητα στον κόσμο βρίσκονται στο Σάο Πάολο, όπου με 1 εκατ. δολάρια αγοράζεις 231 τ.μ., αλλά και στο Κέιπ Τάουν, όπου το ίδιο ποσό εξασφαλίζει 218 τ.μ.
Πάντως, στις πωλήσεις πολύ ακριβών κατοικιών, από 10 εκατ. δολ. και πάνω, τα ηνία έχουν η Νέα Υόρκη, το Λος Αντζελες και το Λονδίνο. Αυτή η αγορά, των λεγόμενων πανάκριβων ακινήτων, είχε κλείσει το 2021 με 2.076 αγοραπωλησίες, περισσότερες από κάθε άλλη χρονιά. Το 2022 οι πωλήσεις σε αυτό το κομμάτι της αγοράς μειώθηκαν μόλις στις 1.392 για τις 10 πόλεις που παρακολουθεί η έκθεση της Knight Frank. Ομως και πάλι ήταν κατά 49% υψηλότερες σε σχέση με το 2019. «Οι επενδυτές θέλουν να αυξήσουν την έκθεσή τους στο δολάριο και θέλουν να έχουν επίσης παρουσία στις ΗΠΑ, ειδικά με τις οικονομικές δυσκολίες που βλέπουμε», εξηγεί η Εβερετ-Αλεν. Στο σύνολο της βρετανικής αγοράς κατοικιών, πάντως, οι τιμές σημείωσαν τον Φεβρουάριο τη μεγαλύτερη πτώση από τον Νοέμβριο του 2012, σύμφωνα με τα στοιχεία που ανακοινώθηκαν προσφάτως, αφενός λόγω των υψηλότερων επιτοκίων στα στεγαστικά δάνεια αφετέρου εξαιτίας της κρίσης στο κόστος διαβίωσης, παράγοντες οι οποίοι επιβαρύνουν το αγοραστικό ενδιαφέρον.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της βρετανικής τράπεζας Nationwide Building Society, η μέση τιμή κατοικιών τον Φεβρουάριο στη χώρα υποχώρησε κατά 1,1% σε ετήσια βάση. Επρόκειτο για τον έκτο διαδοχικό μήνα διολίσθησης, καθώς και την πρώτη ετήσια πτώση από τον Ιούνιο του 2020. «Η πρόσφατη τάση ασθενών στοιχείων στον στεγαστικό κλάδο ξεκίνησε με την αναστάτωση στις αγορές στον απόηχο του “μίνι προϋπολογισμού” στο τέλος Σεπτεμβρίου πέρυσι», δήλωσε ο Ρόμπερτ Γκάρντνερ, επικεφαλής οικονομολόγος της Nationwide. Αναφερόταν στο σχέδιο της τέως πρωθυπουργού, Λιζ Τρας, το οποίο πυροδότησε μαζικές αποεπενδύσεις στα ομόλογα του βρετανικού δημοσίου, υποχρέωσε την Τράπεζα της Αγγλίας να παρέμβει στις αγορές ομολόγων και, εν τέλει, οδήγησε την ίδια την Τρας στην παραίτηση από τα καθήκοντά της ως πρωθυπουργού. «Παρότι οι συνθήκες στις χρηματοπιστωτικές αγορές εξομαλύνθηκαν πριν από αρκετό καιρό, η δραστηριότητα στην αγορά κατοικιών παρέμεινε ασθενής», συμπλήρωσε ο ίδιος.
