Πάμε για τρέλες στις Σεϋχέλλες, όπως λέει και το γνωστό τραγούδι; Όχι βέβαια. Κρουαζιέρα να σε πάρω για Μύκονο και Σαντορίνη; Ούτε να το συζητάς. Γιατί φέτος η καρδιά μου χτυπάει για άλλου τύπου αποδράσεις. Φέτος, δηλαδή, επιθυμώ ήρεμες διακοπές, μακριά από σοκάκια πλημμυρισμένα στον κόσμο, μακριά από τη φασαρία και την έντονη νυχτερινή ζωή. Μακριά, επίσης, από τις γκλαμουριές, τα «χάι» εστιατόρια, τα θορυβώδη beach bars, τα πολυτελή ντυσίματα, τις ατέλειωτες βαλίτσες, τα αυτοκίνητα και τα μηχανάκια, τα κλαμπ και τις μουσικές.
Φέτος θέλω να ζήσω άλλες εικόνες στα ελληνικά πελάγη: να είμαι χαμένος σε ερημικές αμμουδιές, σε κακοτράχαλα βράχια και σε χρυσαφένιες παραλίες. Φέτος θέλω ηρεμία, χαλάρωση, επαφή με τη φύση, θέλω ήλιο και θάλασσα, αραλίκι και (γιατί όχι;) αφασία. Θέλω εικόνες από το γαλανό, το τιρκουάζ, το μπλε, το σμαραγδί της θάλασσας, από μικρά νησιωτικά σπιτάκια, από ήρεμα σοκάκια, από χαλαρά δειλινά. Επίσης, θέλω τη γάτα ξαπλωμένη νωχελικά στα αιγαιοπελαγίτικα σκαλοπάτια, θέλω εικόνες από ανατολές και ηλιοβασιλέματα, δυο-δυο στη «μπανιέρα» μιας απόμερης θαλασσινής αγκαλιάς.
Ούτε γκαζόν και αυτόματο πότισμα, θέλω. Αντιθέτως, θέλω χώμα και πευκοβελόνες. Όπως δεν θέλω και φοίνικες, αλλά πουρνάρι και πεύκο. Δεν θέλω ξαπλώστρα και ομπρέλα, μα ψάθα, πετσέτα και σκιά από κέδρο, άντε, ας είναι και πλατάνι. Και δεν θέλω σκάφος, αλλά ψαρόβαρκα, με το χαρακτηριστικό ταπ-ταπ της μηχανής.
Αναζητώ, λοιπόν, τα ήρεμα εκείνα νησιά που δείχνουν σχεδόν απόκοσμα, διατηρούμενα ως όμορφα και γαλήνια ησυχαστήρια. Να λοιπόν 8 τέτοιες περιπτώσεις, στις οποίες θα αισθανθείτε πραγματικά σαν Ροβινσώνες ή σαν τον Τομ Χανκς στην περίφημη ταινία «Ο Ναυαγός».
Οθωνοί
Οι Οθωνοί είναι το μεγαλύτερο από τα Διαπόντια Νησιά ψηλά στο Ιόνιο Πέλαγος, αλλά και το δυτικότερο σημείο της χώρας μας. Ταυτόχρονα, όμως, είναι κι ένας μικρός παράδεισος, σχεδόν ξεχασμένος από τον κόσμο: το οφείλει στην άγρια φυσική του ομορφιά, που δεν έχει συληθεί από την τουριστική ανάπτυξη, μα συνδυάζεται με την καταπράσινη αίσθηση του τοπίου, τις εξωτικές παραλίες και το γραφικό λιμανάκι του οικισμού.
Από εδώ, μάλιστα, φεύγουν κι όλα τα πλοία για τα διπλανά Διαπόντια Νησιά, Μαθράκι και Ερεικούσσα. Από εδώ, όμως, θα ξεκινήσετε και για εκδρομές σε ακατοίκητες βραχονησίδες όπως π.χ. η Πλατειά, το Διάπλο ή το Καστρινό. Γαλαζοπράσινα νερά, παραλίες προσβάσιμες μόνο με καϊκάκι –όπως η υπέροχη Άσπρη Άμμος και οι Ξυλοσερμοί– βόλτες σε ελαιώνες μέσα από φιδωτά μονοπάτια, πεζοπορίες προς έρημους κολπίσκους. Κι έπειτα, το βράδυ πια, τσίπουρα στα ταβερνάκια του χωριού.
Γαύδος
Από το βορειότερο και δυτικότερο σημείο της Ελλάδας, πάμε τώρα στον νοτιότερο τόπο της χώρας, αλλά και νοτιότερο νησί της Ευρώπης. Η Γαύδος βρίσκεται κάτω από την Κρήτη και απέναντι από τη Λιβύη. Μετρά καμιά εκατοσταριά κατοίκους, ενώ «πρωτεύουσά» της θεωρείται το ομώνυμο, μικρό λιμανάκι, το οποίο τη συνδέει με την Κρήτη.
Τόπος εναλλακτικού τουρισμού, η Γαύδος παραμένει ιδανικός προορισμός για όσους θέλουν χίπικη ζωή σε γαλαζοπράσινα, «εξωτικά» νερά, πλάι σε μοναδικές παραλίες. Ξεκινώντας, θαυμάζουμε έναν από τους παλαιότερους φάρους στην Ελλάδα, ο οποίος βρίσκεται στο ψηλότερο σημείο του νησιού. Βομβαρδίστηκε από τους Γερμανούς και καταστράφηκε, μα τώρα, ανακαινισμένος, ζει μια δεύτερη ζωή, αποτελώντας μουσειακό χώρο.
Στη Γαύδο θα έρθουν όσοι αγαπούν το περπάτημα, τη χαλάρωση και διακοπές τύπου «δεν κάνω τίποτα», με ατέλειωτες βόλτες σε εκπληκτικές παραλίες, όπου συχνά επικρατεί ο γυμνισμός. Είναι χαρακτηριστικό, μάλιστα, ότι εδώ δεν θα βρείτε ούτε τράπεζα –διότι είναι έξω από τη λογική του νησιού.
Βουτιές σε κρυστάλλινα νερά όπως π.χ. στον Ποταμό, στον οποίον φτάνετε με θαλάσσιο ταχύπλοο, στον Κόρφο –από τις πιο ήσυχες παραλίες, με δυνατότητα για κάμπινγκ– στο Σαρακήνικο (η πιο δημοφιλής παραλία, με τον περισσότερο κόσμο), στην Τρυπητή, που λογίζεται ως η νοτιότερη ακτή της Ευρώπης και βέβαια στον Αγιάννη, που είχε επιλεγεί και από το Discovery Channel ως μία από τις ωραιότερες παραλίες του κόσμου. Το μπανιερό, μια πετσέτα, καπέλο και παπούτσια, είναι ό,τι χρειάζεσαι για να «γευτείς» τη Γαύδο, συνοδεία φυσικά φρέσκων ψαριών και θαλασσινών στα λίγα ταβερνάκια του νησιού.
Ψέριμος
Καταλαβαίνεις πού βρίσκεσαι, με το που θα φτάσεις στο νησί αυτό των Δωδεκανήσων, στα βόρεια της Κω. Λίγα μαγαζιά και σπίτια στην παραλία, μερικά ακόμα σκαρφαλωμένα στον λόφο, ο μικρός ντόκος για να πιάνουν τα καραβάκια με τους επισκέπτες και μια καταπληκτική αμμουδιά με αλμυρίκια, έτσι ώστε να βγαίνεις από τα λίγα ενοικιαζόμενα δωμάτια και να βουτάς στη θάλασσα. Δεν χρειάζεσαι λοιπόν τίποτα άλλο από δυο πράγματα και διάθεση για χαλάρωση, εξερεύνηση και περπάτημα.
Η Ψέριμος, εντωμεταξύ, είναι γνωστή και ως Κάπαρη, μιας και οι ακτές της είναι γεμάτες από το αρωματικό αυτό φυτό, το οποίο νοστιμίζει μια σωστά φτιαγμένη χωριάτικη σαλάτα –με ευωδιαστή ντοματούλα, αγνό, παρθένο (και λίγο πικρούτσικο) ελαιόλαδο, φρέσκο, δροσερό αγγουράκι και μπόλικο κρεμμύδι. Το απόλυτο μεσημεριανό φαγητό.
Φυσικά, στην Ψέριμο δεν υπάρχει αυτοκίνητο: τις λίγες μετακινήσεις που θα χρειαστεί να κάνετε, κυρίως για εξερεύνηση, αναζήτηση βοτάνων και φυσικά για βουτιές στις παραλίες και στους υπέροχους κολπίσκους, θα τις κάνετε με τα ποδαράκια σας. Τα Αυλάκια είναι η παραλία μπροστά στο λιμάνι, που μαζεύει και τον περισσότερο κόσμο. Όποιος θέλει να ζήσει λίγο ως Ροβινσώνας, όμως, θα κατευθυνθεί προς το Βαθύ, τον Τάφο, τη Ρούσσα και τη Γλίστρα. Τα καθάρια, γαλαζοπράσινα νερά τους, θα του προσφέρουν αυτό ακριβώς που ψάχνει.
Το βράδυ, τώρα, αν θέλετε παρέα, τα ταβερνάκια του λιμανιού προσφέρουν ό,τι ζητάει ψυχή ενός ταξιδιώτη. Ψαράκι, φρέσκο χταποδάκι και τις χωριάτικες που είπαμε, μαζί με κρύες μπύρες και τσίπουρα.
Φούρνοι
Οι Φούρνοι Κορσεών ή αλλιώς Φούρνοι Ικαρίας (ή απλώς Φούρνοι) δεν είναι ένα νησί, όπως νομίζουν οι περισσότεροι, αλλά μια συστάδα νήσων, νησίδων και βραχονησίδων, στα ανατολικά της Ικαρίας.
Αυτά είναι η Θύμαινα, το Αλατονήσι, οι Φούρνοι, η Κισηριά, το Στρογγυλό, το Πλατύ, το Μακρονήσι, ο Ανθρωποφάς, ο μικρός Ανθρωποφάς, η Αγριδιό, ο Άγιος Μηνάς και το Πλακάκι. Όπως καταλαβαίνετε, εδώ είναι η χαρά του φουσκωτού, αφού υπάρχουν πολλοί κολπίσκοι, δαντελένια παράλια, καθώς και θαλασσινές σπηλιές και περάσματα.
Η Χώρα των Φούρνων παραμένει αναλλοίωτη, με τα μικρά, γραφικά της δρομάκια και τα παραδοσιακής αρχιτεκτονικής σπίτια. Τα βράδια, η παραλία της γεμίζει από κόσμο για σουλάτσο και χάζι στα βαρκάκια και στα καΐκια που αναπαύονται στο μικρό, προστατευμένο λιμανάκι. Από εκεί, έπειτα, συνεχίζετε για την κεντρική πλατεία, όπου στα παλιά καφενεδάκια του νησιού, κάτω από πλατάνια, πάνε κι έρχονται καφέδες, τσιπουρομεζέδες και νόστιμα γλυκά του κουταλιού.
Λίγο έξω από τους Φούρνους, εντωμεταξύ, βρίσκεται το Καμπί: ένας μικρός οικισμός, που διαθέτει μία από τις ωραιότερες παραλίες της περιοχής, η οποία χρησιμεύει και ως καταφύγιο για πολλά σκάφη. H Χρυσομηλιά, πάλι, είναι το δεύτερο μεγάλο χωριό των Φούρνων, με μοναδικής ομορφιάς παραλία και δύο ταβερνάκια.
Η Κεραμιδού στο νησάκι Θύμαινα/Photo: Shutterstock
Θύμαινα
«Πάμε σαν άλλοτε»: αυτό λες μόλις φτάσεις σε τούτο το «ξεχασμένο» νησάκι του ανατολικού Αιγαίου, δίπλα στους Φούρνους, στο τρίγωνο μεταξύ Σάμου, Ικαρίας και Πάτμου. Με 137 κατοίκους, κυρίως ψαράδες, εδώ υπάρχουν μόλις δύο παραδοσιακά καφενεία, ένα εστιατόριο, δύο παντοπωλεία και μια καντίνα. Τα υπόλοιπα, τα βρίσκεις εσύ: την επαφή με τη φύση, τις πεντακάθαρες θάλασσες, τα ορεινά μονοπάτια και τους φιλόξενους ανθρώπους. Οι οποίοι σου θυμίζουν πώς ήταν κάποτε τα νησιά μας, σε μια Ελλάδα παλαιότερων δεκαετιών, όταν ο επισκέπτης θεωρούνταν φιλοξενούμενος.
Εκτός από χαρά του περιπατητή, η Θύμαινα είναι επίσης χαρά του σκαφάτου, αφού έχει πολλούς κολπίσκους, παραλίες και σπηλιές, που προσφέρονται για βόλτες (κυρίως με φουσκωτό), για απομόνωση και για βουτιές σε σμαραγδένια θάλασσες. Η πρώτη παραλία που θα βρείτε είναι δίπλα ακριβώς στο λιμάνι –μικρή μεν, αλλά εύκολη στην πρόσβαση. Επόμενη, με τα ίδια χαρακτηριστικά, η δημοφιλής Κεραμιδού: εδώ φτάνει ακόμα και αυτοκίνητο, μάλιστα. Πρόκειται για ακτή προφυλαγμένη από τους βοριάδες, με μεγάλα αλμυρίκια να προσφέρουν άφθονη σκιά, αλλά και την ωραία ταβέρνα της Νίκης, η οποία βγάζει τραπεζάκια πάνω στο κύμα.
Το Άγιο Νικολάκι είναι άλλη μια εκπληκτική παραλία, όπου δεσπόζει κι ένας μικρός ναΐσκος με αυλή και αλμυρίκι. Εδώ, μάλιστα, θα βρείτε κι ένα κελί ανοιχτό, εξοπλισμένο με καφέ και ζάχαρη, ώστε αν θέλετε να φτιάξετε τον καφέ σας. Χορταστική παραλία με βότσαλα, κροκάλες, μεγάλα αλμυρίκια και φοβερά νερά είναι επίσης το Καρυώτικο, ενώ υπάρχει και ο Λάκκος: προστατευμένος από τα καλοκαιρινά μελτέμια, μοιάζει με απάνεμη λίμνη, ακόμα και σε μέρες με πολλά μποφόρ στα γύρω πελάγη.
Όσοι επιθυμούν να μείνουν στη Θύμαινα, πρέπει να ξέρουν ότι υπάρχουν πέντε ενοικιαζόμενα δωμάτια στον κεντρικό οικισμό κι άλλα τρία στην Κεραμιδού. Για φαγητό μην ανησυχείτε, πάντως: θα βρείτε ό,τι βγάζει καθημερινά η θάλασσα, είτε στην ταβέρνα του νησιού, είτε στα δύο παραδοσιακά καφενεία.
Αλιμιά
Εδώ τα πράγματα είναι ακόμα πιο ζόρικα κι από τη Θύμαινα. Το νησάκι αυτό δίπλα στη Χάλκη είναι ακατοίκητο και μπορεί να το επισκεφτεί κανείς είτε με τα πλοιάρια που φεύγουν από εκεί, εξυπηρετώντας τους καλοκαιρινούς επισκέπτες, είτε –κι αυτό είναι και το σωστότερο– με δικό σας φουσκωτό, κουβαλώντας μόλις λίγες προμήθειες και τα λοιπά απαραίτητα.
Έτσι, θα φτάσετε σε μια μεγάλη, αμμουδερή παραλία με τιρκουάζ νερά, όπου και θα στήσετε τη σκηνή σας. Κι όταν φύγουν οι επισκέπτες, θα απομείνετε σαν ναυαγοί σε εξωτικό νησί, πραγματικά μακριά από κάθε παρέμβαση του πολιτισμού –κι αν χρειαστεί να ξαναγυρίσετε εκεί, η Χάλκη είναι δίπλα. Έως τότε, θα γνωρίσετε μια εμπειρία απόλυτης απομόνωσης, βιώνοντας τι θα πει να βρίσκεσαι ολομόναχος πάνω σε μια νησίδα. Είναι ένα αίσθημα που θα κάνει αξέχαστη την παραμονή σας στην Αλιμιά. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, ότι εδώ διάλεξε να έρθει ο νυν βασιλιάς της Βρετανίας Κάρολος μαζί με την Καμίλα, το 2014 (όταν ήταν ακόμα πρίγκηπας): άραξαν το σκάφος τους και χάρηκαν ένα τριήμερο μοναδικών διακοπών.
Κάσος
Κάσος, ένα νησί βγαλμένο θαρρείς από την εποχή της αθωότητας. Ανέγγιχτο από τον τουρισμό, μοιάζει σαν επιστροφή στον χρόνο, για διακοπές όπως τις έκαναν οι άνθρωποι στη δεκαετία του 1960. Βαρκάδες, πεζοπορίες, οι ρακές να πέφτουνε βροχή, πανηγύρια όπου όλοι γίνονται μια παρέα, φιλόξενα ενοικιαζόμενα, απάτητες γωνιές και παραδοσιακές, ντόπιες σπεσιαλιτέ. Η μέρα ξεκινά από τη Μπούκα, το λιμανάκι για τις ψαρόβαρκες: σε ένα καφενείο δίπλα στον Άη-Σπυρίδωνα για τον πρωινό καφέ, τις συνεννοήσεις για την παραλία όπου θα μεταβείτε, αλλά και τους λουκουμάδες από το διπλανό μαγαζάκι, για όσους θέλουν.
Εκτός από αυτή δίπλα στο λιμάνι, οι καλύτερες παραλίες είναι το Εμπορειό, το Αυλάκι και η παραλία στα γειτονικά νησάκια Αρμάθια. Όλες αγνές και παραδεισένιες. Στην Κάσο, φυσικά, θα φάτε κι εκλεκτές τοπικές σπεσιαλιτέ όπως πιλάφι με κανέλα, κριθαράκι με μαυρομάτικα, κασιώτικα μικρά ντολμαδάκια, σιτάκα, μακαρούνες, αλλά και φρέσκο ψάρι, πατάτα ντόπια τηγανητή και τους λουκουμάδες που λέγαμε. Πριν φύγετε, επίσης, ζητήστε να σας πάνε σε ένα τυροκομείο για να δείτε πώς φτιάχνουν τη σιτάκα: το τοπικό τους τυρί, το οποίο παρασκευάζεται με γάλα που βράζει και ανακατεύεται για 6 ώρες ασταμάτητα.
Κάλαμος
Το καΐκι από τον Μύτικα της Αιτωλοακαρνανίας περνά στον Κάλαμο τρεις φορές την ημέρα –πρωί, μεσημέρι και απόγευμα– μεταφέροντας τους λίγους επισκέπτες, αλλά και τις προμήθειες που είναι απαραίτητες για την επιβίωση του νησιού. Σε λίγα λεπτά, λοιπόν, έχεις φτάσει σε έναν φυσικό παράδεισο του Ιονίου Πελάγους.
Στο λιλιπούτειο αυτό νησάκι δεν υπάρχουν αυτοκίνητα, ενώ τα πεύκα ξεκινούν από την κορυφή του λόφου και ποτίζονται αλμύρα και θαλασσινό νερό. Γύρω τους, εντωμεταξύ, το τιρκουάζ του Ιονίου έχει κάτι το εκτυφλωτικό, κάνοντάς σε να θες να βουτήξεις στη δροσιά του εδώ και τώρα. Οι δύο μικροί οικισμοί, ο Κάλαμος και η Επισκοπή, είναι κρυμμένοι στην πίσω πλευρά του νησιού. Εκεί βρίσκεται και το λιμανάκι του –γραφικό, ήσυχο, με μικρά μπακάλικα και ταβερνάκι– αλλά και η Μυρτιά: η ωραιότερη ακτή του Κάλαμου, με τα πεύκα να φυτρώνουν πάνω στην άμμο, παρέχοντας σκέπη για όσους θέλουν να κατασκηνώσουν παραλιακά.
