Oι Ψυχοκόρες δεν είναι μια σειρά που θα δεις για να περάσεις καλά. Βασικά, θα περάσεις καλύτερα από όσο πιστεύεις, γιατί θα γνωρίσεις νέες ηθοποιούς με ταλέντο και μέλλον στο σανίδι, θα δεις παλιούς αγαπημένους σου ηθοποιούς και, κυρίως, θα μάθεις ιστορία. Μπορεί να έχεις ακούσει πολλά πράγματα για την μεταπολεμική Ελλάδα, μπορεί να έχεις διαβάσει άπειρα βιβλία, αλλά δεν έχεις δει ποτέ την καθημερινότητα των ορφανών, φτωχών γυναικών που βρέθηκαν από το χωριό τους στο σαλόνι μιας κακοποιητικής κυρίας και βιάστηκαν, τις έδειραν, τις έβρισαν, τις γέμισαν τραύματα και αυτά κληροδοτήθηκαν στις επόμενες γενιές και τα κουβαλάμε ακόμη.
Οι Ψυχοκόρες είναι μια υπέροχη σειρά για άπειρους λόγους, ο πιο σημαντικός είναι γιατί σου αποκαλύπτει ότι δεν έχουν αλλάξει και τόσο πολύ οι πατριαρχικές ιδεοληψίες, ότι κάθε πέρυσι ήταν και χειρότερα και ότι ήμασταν μια ταξική κοινωνία, ανέκαθεν.
Η Ελλάδα έζησε το The Handmaid’s Tale με τις Ψυχοκόρες
Ξέρεις εσύ τι σημαίνει «σύγκρια»; Εγώ πρώτη φορά το άκουσα στις Ψυχοκόρες. Η λέξη σύγκρια αναφέρεται σε παλιό εθιμικό θεσμό στην Μάνη κατά τον οποίο ένας νυμφευμένος άντρας παράλληλα με τη νόμιμη σύζυγό του μπορούσε να συζεί και με δεύτερη σύντροφο, κυρίως με σκοπό την γέννηση άρρενος απογόνου. Σύγκρια λεγόταν αυτή η δεύτερη μη νόμιμη σύντροφος, ενώ «σύγκριες» λέγονταν από κοινού οι δύο γυναίκες, σύζυγος και σύντροφος. Στη σειρά, η Φρόσω βιάζεται από τον Νάτση για να φέρει στον κόσμο τον κληρονόμο του. Oι Ψυχοκόρες μάς προσκαλούν να σκύψουμε στην κλειδαρότρυπα μιας εποχής τρομοκρατίας. Μιας εποχής όπου το γυναικείο σώμα ήταν, ταυτόχρονα, τόπος ιερός και νόμισμα επιβίωσης και όπου σε κάθε λαμπερό αρχοντικό υπήρχε κι ένα σκοτεινό υπόγειο γεμάτο μυστικά.
Οι Ψυχοκόρες εξηγούν, οδυνηρά και με λεπτομέρειες, έναν θεσμό που λειτουργούσε για χρόνια ως άτυπη μορφή υιοθεσίας, υποδουλώνοντας μικρά κορίτσια που λαχταρούσαν (ή και όχι, απλά δεν είχαν άλλη λύση) να αποδράσουν από την ανελέητη φτώχεια της επαρχίας (πέθαιναν από την πείνα) για να βρεθούν, τελικά, σε μια χρυσή φυλακή όπου τους υπόσχονταν ασφάλεια με αντάλλαγμα την τυφλή υποταγή.
Οι κόρες του Ασημάκη είναι η επόμενη γενιά ελλήνων ηθοποιών
Μαργαρίτα Αλεξιάδη (απόφοιτη της δραματικής σχολής του Εθνικού, την έχουμε δει και στο Maestro) , Μένια Βουλιώτη (πρωτοεμφανιζόμενη), Μαριάννα Κιμούλη (την είδαμε και στο Κόκκινο Ποτάμι είναι η κόρη της Μαρίας Δαμανάκη και του Γιώργου Κιμούλη) και η φανταστική Άννα Λουιζίδη (απόφοιτος της Δραματικής σχολής του Ωδείου Αθηνών που βγάζει τα καλύτερα παιδιά τα τελευταία χρόνια).
Η Μαρίκα (λειτουργεί ως «δεύτερη μάνα»), η Βασιλική (η μόνη που ξέρει γράμματα), η Φρόσω (δεν υποψιάζεται ότι η καλοσύνη με την οποία την υποδέχονται ως ψυχοκόρη είναι γιατί την προσέλαβαν για να τους κάνει γιο) και η Δεσποινιώ (Προσγειώνεται ανώμαλα στις ορέξεις του αφεντικού της) Πολύζου. Κόρες του Ασημάκη, που θυσιάζεται για εκείνες και εξορίζεται για να τις προστατεύσει από την οργή της χωροφυλακής, και της Αθανασίας που, πριν πεθάνει, τις ορκίζει να μην χωρίσουν ποτέ.
