Το κίνητρο ήταν ξαφνικό, προήλθε από στόμα τετράχρονου και ακούστηκε κάπως έτσι:
-Μπαμπά τί είναι αυτό;
-Γήπεδο.
-Να το καθαρίσουμε να παίζουμε;
-Χμμμ, Ναι!
Και κάπως έτσι ξεκίνησε η διαδικασία καθαρισμού του γηπέδου.
Στην αρχή οι δυο μας και 2 φτυάρια να βγάζουμε λίγο λίγο την λάσπη.
Όχι, αυτή η δουλειά δεν μπορεί να γίνει μόνο από 2 άτομα. Είναι αρχές καλοκαιριού και δεν θα τελειώσουμε μέχρι τον Σεπτέμβρη, σκέφτηκα.
Αλλά βλέπετε η αγάπη και η προθυμία για προσφορά είναι συναισθήματα μεταδοτικά και έτσι εύκολα ενεργοποιήθηκαν οι φίλοι να βοηθήσουν.
Σε 1 μήνα είχαμε τελειώσει!
Και προχθές περνώντας τυχαία από εκεί, συνειδητοποίησα ότι μέσα σε αυτό το γήπεδο έπαιζαν τουλάχιστον 30 παιδιά!
Άμα θέλεις, όλα τα μπορείς.
Αρκεί να το θέλεις πραγματικά και να έχεις φίλους με τα ίδια μυαλά!
Smixi forever!
Smixi Σύλλογος Άργους Ορεστικού
