Ο Αλμπέρ Καμύ είχε ήδη γράψει και πει ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο παράλογο από το να πεθαίνει κανείς σε τροχαίο δυστύχημα, εξίσου παράλογο όσο και η ίδια η ζωή.Ο Αλμπέρ Καμύ είχε ήδη γράψει και πει ότι δεν υπάρχει τίποτε πιο παράλογο από το να πεθαίνει κανείς σε τροχαίο δυστύχημα, εξίσου παράλογο όσο και η ίδια η ζωή. Επιβεβαιώνοντας το θεώρημα ότι η ζωή μας δίνει ότι απευχόμαστε, στις 4 Ιανουαρίου του 1960, τρία χρόνια μετά το βραβείο Νόμπελ, ο διάσημος, γεννημένος στην Αλγερία, γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας του παραλόγου, έχανε την ζωή του σε αυτοκινητιστικό ατύχημα που οδηγούσε ο φίλος κι εκδότης του Μισέλ Γκαλιμάρ, σε ηλικία 46 χρονών.

 

Και εξήντα χρόνια μετά τον θάνατό του, ένα καινούργιο βιβλίο από τον Ιταλό συγγραφέα Giovanni Catelli έρχεται να υποστηρίξει, ο συγγραφέας επιμένει «αποδείξει», ότι ο Αλμπέρ Καμύ δολοφονήθηκε, τελικά, από την KGB.

Δεν είναι η πρώτη φορά που γίνεται αναφορά στο επίμαχο θέμα. Το 2011 ο Giovanni Catelli με άρθρο του στην ιταλική εφημερίδα Corriere della Sera, επικαλούμενος το ημερολόγιο του Τσέχου ποιητή και μεταφραστή Γιαν Ζαμπράνα, υποστήριζε ότι η εντολή δολοφονίας του διάσημου συγγραφέα δόθηκε εξαιτίας της αντισοβιετικής ρητορικής του.

Το βιβλίο του Giovanni Cateli:

O Ιταλός συγγραφέας Giovanni Catelli, ανακαλύπτοντας τις σχετικές μαρτυρίες στο ημερολόγιο του Τσέχου ποιητή και μεταφραστή Jan Zábrana, επέκτεινε την έρευνα του με αποτέλεσμα το βιβλίο με τίτλο «The Death of Camus» («Ο Θάνατος του Καμί») που κυκλοφορεί ήδη σε Γαλλία, Ιταλία και Αργεντινή. Ο Catelli βρίσκεται ήδη σε συζητήσεις με Βρετανούς εκδότες, και παρ’ ότι η κόρη του Καμύ, Κατρίν, αποδοκιμάζει την θεωρία του, έχει την στήριξη του Αμερικανού συγγραφέα Πολ Όστερ.

Ο Αλμπέρ Καμί σκοτώθηκε στις 04 Ιανουρίου 1960, όταν το αυτοκίνητο που οδηγούσε ο εκδότης του, Michel Gallimard, προσέκρουσε σε ένα δέντρο. Ο συγγραφέας σκοτώθηκε επί τόπου, ενώ ο εκδότης του κατέληξε λίγες μέρες μετά. Τρία χρόνια πριν ο συγγραφέας είχε τιμηθεί με το Νόμπελ Λογοτεχνίας.

«Το δυστύχημα φαίνεται να προκλήθηκε από ένα σκάσιμο των ελαστικών ή έναν σπασμένο άξονα, οι ειδικοί ήταν μπερδεμένοι από το συμβάν που σημειώθηκε σε έναν ίσιο δρόμο, πλάτους 9 μέτρων και χωρίς πυκνή κίνηση», ανέφερε ο Herbert Lottman σε βιογραφία του συγγραφέα που κυκλοφόρησε το 1978.

Ο Giovanni Catelli επικαλείται απόσπασμα από το ημερολόγιο του Zábrana ο οποίος το καλοκαίρι του 1980 έγραψε ότι «ένας γνώστης και καλά συνδεδεμένος άνδρας, του είπε, πως η KGB βρίσκεται πίσω από τον θάνατο του Καμύ, καθώς πράκτορες τρύπησαν τα λάστιχα με ένα ειδικό εργαλείο.»

Η εντολή δόθηκε από τον Dmitri Shepilov, τον υπουργό Εσωτερικών της ΕΣΣΔ για ένα άρθρο που είχε γράψει ο Καμύ το 1957 σε γαλλική εφημερίδα. «Φαίνεται πως χρειάστηκαν τρία χρόνια για να υλοποιηθεί η εντολή», αναφέρει ο Zábrana, «τα κατάφεραν με έναν τέτοιο τρόπο που ακόμη και σήμερα όλοι πιστεύουν πως ο Καμύ σκοτώθηκε σε ένα συνηθισμένο τροχαίο. Ο άνδρας δεν κατονόμασε την πληγή του αλλά υποστηρίζει ότι είναι αξιόπιστη».

Ο Catelli αφιέρωσε χρόνια στην μελέτη των μαρτυριών του Τσέχου ποιητή. Έκανε συνεντεύξεις με την χήρα του, ερεύνησε τη διείσδυση της KGB στην Γαλλία και συμπεριέλαβε τη μαρτυρία ενός αμφιλεγόμενου Γάλλου δικηγόρου, του Jacques Vergès. Σύμφωνα με τον Spazzali (τον ιταλό δικηγόρο του Catelli), ο Γάλλος δικηγόρος υποστήριζε ότι το δυστύχημα ήταν προμελετημένο. Ο Vergès ήταν σίγουρος ότι το δυστύχημα ενορχηστρώθηκε από τμήμα της KGB με τη συνδρομή των γαλλικών μυστικών υπηρεσιών.

O Catelli υποστηρίζει πως οι απόψεις του Καμύ αποτελούσαν αγκάθι στις σχέσεις Γαλλίας – ΕΣΣΔ και πως η έρευνα για το δυστύχημα υπήρξε ελλιπής. Η κόρη του Καμύ, με δεδομένο το εισιτήρια τραίνου που βρέθηκε στις τσέπες του γάλλου συγγραφέα, δεν συμμερίζεται τα συμπεράσματα του βιβλίου, αλλά Πολ Όστερ έχει ήδη πει: «Ένα φριχτό συμπέρασμα, αλλά μετά τα στοιχεία που ο Catelli μας παραθέτει είναι δύσκολο να μην συμφωνήσεις μαζί του. Έτσι το “τροχαίο δυστύχημα” πρέπει να κατηγοριοποιηθεί ως “πολιτική δολοφονία” και αυτός ήταν ο λόγος που ο Καμί φιμώθηκε σε ηλικία 46 ετών». Κι όλα αυτά τα γράφει και στον πρόλογο του βιβλίου.

 

Albert Camus

 

Το χρονικό ενός παράλογου θανάτου:

4 Ιανουαρίου 1960. Ο διάσημος, γεννημένος στην Αλγερία, γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας Αλμπέρ Καμύ επιστρέφει στο Παρίσι από την Προβηγκία, όπου είχε περάσει τις χειμερινές του διακοπές. Το αυτοκίνητο, μάρκας Facel-Vega, οδηγεί ο φίλος του και εκδότης Μισέλ Γκαλιμάρ. Μαζί τους ταξιδεύουν η σύζυγός και η κόρη του. Ο δρόμος είναι γεμάτος πάγο και κοντά στη μικρή πόλη του (Πτι) Βιλμπλεβέν, ο Γκαλιμάρ χάνει τον έλεγχο του εντυπωσιακού αυτοκινήτου και προσκρούει σε πλάτανο. Ο απεγκλωβισμός των επιβατών από τα συντρίμμια κρατάει ώρες, αλλά για τον Καμύ είναι ήδη αργά. Ο θάνατός του νομπελίστα συγγραφέα ήταν ακαριαίος. Ο Γκαλιμάρ ανασύρεται ζωντανός, αλλά σοβαρά τραυματισμένος. Θα αφήσει την τελευταία του πνοή λίγες ημέρες αργότερα. Η γυναίκα του και η κόρη του γλίτωσαν με μικρά τραύματα. Υπερβολική ταχύτητα ή επικίνδυνο αυτοκίνητο; Το αυτοκίνητο διαλύθηκε μετά την πρόσκρουση στο δέντρο. Στην τσέπη του σακακιού του Καμύ η αστυνομία θα βρει το εισιτήριο του τρένου με το οποίο σκόπευε να επιστρέψει, πριν να του προτείνει ο φίλος του να ταξιδέψουν με το αυτοκίνητό του. Βρήκαν ακόμη 144 σελίδες από το χειρόγραφο μυθιστορήματος με τίτλο «Ο Πρώτος Άνθρωπος», το οποίο δεν πρόλαβε να τελειώσει.

Οι περισσότεροι βιάστηκαν να κατηγορήσουν τον Γκαλιμάρ για υπερβολική ταχύτητα. Ο φίλος του όμως και συγγραφέας Ρενέ Ετιάμπλ έριξε το φταίξιμο στο αυτοκίνητο. «Αυτό το αυτοκίνητο είναι τάφος», φαίνεται πως είχε προειδοποιήσει τον Γκαλιμάρ. Αργότερα υποστήριξε πως είχε αποδείξεις για κατασκευαστικά ελαττώματα της Facel-Vega. Ο ιταλικός τύπος κατηγορεί από τότε την KGB.

Ο Αλμπέρ Καμύ -γεννημένος στις 7 Νοεμβρίου 1913 στην Αλγερία από πατέρα Γάλλο χωρικό και μητέρα Ισπανίδα που μεγάλωσε μέσα στην ένδεια, μετά από την ενασχόλησή του με τον αθλητισμό, τις ευκαιριακές δουλειές που έκανε για τον βιοπορισμό του κι ενώ είχε ήδη νοσήσει από φυματίωση- είχε γίνει αυτό που όλοι γνωρίζουμε: ο συγγραφέας του Παραλόγου. Είχε γράψει μυθιστορήματα που θα γίνονταν σημεία αναφοράς στην παγκόσμια λογοτεχνική ιστορία, όπως «ο Ξένος» και η «Πανούκλα». Το θεατρικό έργο «Καλιγούλας» και το δοκίμιο «ο Μύθος του Σίσυφου» τον είχαν κατατάξει στην ελίτ της παγκόσμιας λογοτεχνίας και διανόησης.

 

 

Η αντίθεση του με τον πόλεμο στην Αλγερία τον είχε φέρει στο προσκήνιο της πολιτικής σκηνής, όπου με τις σκέψεις, την κριτική και τις παρεμβάσεις του, έκανε πολλούς εχθρούς.

Η ακραία αυτή αντίδραση αποτελούσε απάντηση σε άρθρο του Καμύ τον Μάρτιο το 1957 στο γαλλικό περιοδικό «Franc-tireur»- με αφορμή την έκδοση του βιβλίου του «Ο επαναστατημένος άνθρωπος»- με το οποίο κατηγορούσε τον Ντμίτρι Τροφίμοβιτς Σεπίλοφ, υπουργό Εξωτερικών της ΕΣΣΔ τον για τα γεγονότα της Ουγγαρίας. Στο άρθρο αυτό, ο Καμύ χαρακτήρισε την εισβολή «οι σφαγές του Σεπίλοφ».

Δεν ήταν πάντως η μοναδική φορά που ο Καμύ προκάλεσε την οργή της Μόσχας, καθώς λίγο καιρό αργότερα στάθηκε δημόσια στο πλευρό του διωγμένου από τον Στάλιν Ρώσου νομπελίστα Μπόρις Πάστερνακ, προκαλώντας και πάλι την οργή των Σοβιετικών.

Ωστόσο ο Καμύ είχε εγγραφεί στο Γαλλικό Κομμουνιστικό Κόμμα, για να το εγκαταλείψει δύο χρόνια μετά. Κι είχε εργαστεί και στην εφημερίδα Front populaire (Λαϊκό μέτωπο), του Πασκάλ Πιά (Pascal Pia). «Όλα γίνονται από μια συνήθεια. Είμαστε γελοίοι αριθμοί μιας κοινωνίας που ενεργεί από συνήθεια, μισούμε ή αγαπάμε από συνήθεια και σκεπτόμαστε τα «μεγάλα προβλήματα» από συνήθεια», θα υποστηρίξει το 1952, την εποχή που έρχεται σε ρήξη με τον Ζαν Πωλ Σαρτρ.

Στο περιθώριο των κυρίαρχων φιλοσοφικών ρευμάτων ο Καμύ επέμεινε στον στοχασμό πάνω στην ανθρώπινη κατάσταση. Αρνούμενος να εκφράσει ομολογία πίστεως στον Θεό, στην ιστορία ή στη λογική, ήρθε σε αντίθεση με τον Χριστιανισμό, τον Μαρξισμό και τον Υπαρξισμό. Δεν σταμάτησε ποτέ την πάλη ενάντια στα ιδεολογήματα και τις αφαιρέσεις που αποστρέφονται την ανθρώπινη φύση. Ο Αλμπέρ Καμύ παραδόθηκε στη διαρκή εναλλαγή για να αποφύγει τη «συνήθεια», ωστόσο διατήρησε μία και μοναδική ως την τελευταία ημέρα της ζωής του: να γράφει για τους ανθρώπους, για «τα παθήματα της ψυχής» και για το «παράπονο των εγκλείστων στον εαυτό τους» ανθρώπων.

Το σύνολο του έργου του (αριθμεί 30 βιβλία) είχε ευρύτατη απήχηση και μεταφράστηκε στις περισσότερες χώρες. Ο Καμύ ήταν ο κατ’ εξοχήν «ανθρώπινος» συγγραφέας, ο κατ’ εξοχήν ανθιστάμενος στην κωμωδία της καθημερινότητας, ο πραγματικός αναλυτής των «μάταιων πράξεων», όπως γράφει ο ίδιος θέλοντας να χαρακτηρίσει την αγωνία του θανάτου.

Ο Καμύ τάφηκε στο Λουρμαρέν της Βωκλύζ, όπου είχε αγοράσει μια κατοικία.

 

 

 

Δημοσιεύθηκε στον Φιλελεύθερο

 

ΠΗΓΗ:https://www.fractalart.gr/

You May Also Like

Σαν σήμερα: 14 Μαρτίου 1879 – Γεννιέται ο Άλμπερτ Αϊνστάιν

Ο Αϊνστάιν αναδείχθηκε ως ο σημαντικότερος φυσικός όλων των εποχών.

Γιάννης Παπαδόσηφος: Ο κρητικός πατέρας που σκότωσε μέσα στο δικαστήριο το φονιά του γιού του

Γιάννης Παπαδόσηφος: Σκότωσε μέσα στο δικαστήριο το φονιά του γιού του

Ο τσιγγάνος που γεννήθηκε σε ένα τροχόσπιτο στην άκρη του δρόμου και πλέον μένει σε μια έπαυλη εκατομμυρίων

Αγόρασε πρόσφατα ένα ελικόπτερο για μόλις 4,5 εκατ. λίρες και έχει γευματίσει…

Ο καλλιτέχνης που ζωγράφιζε τα αλφαβητάρια της παιδικής μας ηλικίας

Ο Κώστας Γραμματόπουλος είναι ο άνθρωπος που ζωγράφιζε τα αγαπημένα μας αλφαβητάρια

Τζον Λένον – Γιόκο Όνο: Η αποκάλυψη προσωπικής βοηθού για την ερωτική σχέση που είχαν

Table of Contents Hide Η πρότασηΗ σχέση της Πανγκ με τον Λένον…

Ο ένας και μοναδικός Γιάννης Ιωαννίδης

Το ρεσιτάλ που έδωσε στα 71 του σε παιχνίδι φιλανθρωπικού χαρακτήρα και οι τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις

Αυτοκράτειρα Σίσσυ: Η τραγική αληθινή ιστορία της «βασίλισσας της ομορφιάς»

 ο μεγαλύτερος της φόβος ήταν τα γηρατειά !

Μπόνι και Κλάιντ: Η απροσδόκητη αλήθεια για τους διασημότερους ληστές τραπεζών

Μπόνι και Κλάιντ: Η απροσδόκητη αλήθεια για τους διασημότερους ληστές τραπεζών

Νικόλαος Πλαστήρας: η εμβληματική προσωπικότητα της Ελλάδας

Πέθανε έχοντας μηδαμινή περιουσία, αφήνοντας για κληρονομιά τα λόγια του “Όλα για την Ελλάδα”.

Μάνος Τσαγκαράκης: Ο μικρός Δημήτρης από «Το Νησί» μεγάλωσε και έγινε ένας όμορφος και γοητευτικός νεαρός

Ο Μάνος Τσαγκαράκης που υποδύθηκε τον μικρό “Λεμονιά” από το “Νησί“, πριν…