Η ασέβεια στους νεκρούς

Του Θανάση Μπατσόπουλου

Έχοντας απόλυτη συναίσθηση της ευθύνης για τον χαρακτηρισμό, δεν θα δείλιαζα να το πω πως η ασέβεια προς τους νεκρούς αυτής της πόλης από τους εκάστοτε άρχοντες που εκλέγομε κατά καιρούς αποτελεί απαράδεκτο λεκέ στον πολιτισμό μας, αποφεύγοντας να χρησιμοποιήσω τη μεταφορική έννοια της λέξης.

Και συμπεριλαμβάνω και όλους εμάς, γιατί και η δικιά μας ευθύνη σε αυτήν την ασέβεια έχει το μερτικό της, αφού τόσο ανεύθυνα δεχόμαστε την κατάντια που επικρατεί στο χώρο του κοιμητηρίου που υποτίθεται ότι αναπαύονται εν γαλήνη οι νεκροί μας.

Που υποτίθεται πως όταν επισκέπτεται ο καθένας από εμάς αυτόν τον τόσο ιερό χώρο θα πρέπει να μας συνεπαίρνει το αίσθημα της κατάνυξης της βαθειάς συγκίνησης και ο απόλυτος σεβασμός όπως το απαιτούν συμπεριφορές προς τα ιερά και τα όσια και όχι να νιώθεις αποτροπιασμό και ντροπή για την κατάντια του.

Αν ενθυμούμαι καλά, πέρασαν από το Δημαρχείο ίσως και δέκα εκλεγμένες Δημοτικές Εξουσίες που υποσχέθηκαν μεταξύ τόσων άλλων και την δημιουργία νέου κοιμητηρίου. Ενός κοιμητηρίου μάλιστα που θα λειτουργεί με τελείως διαφορετικές συνθήκες, χωρίς εξαιρέσεις, όπου θα επικρατεί η αντίληψη της ίσης αντιμετώπισης όλων των νεκρών με ολόιδια απέριττη κατασκευή όλων των τάφων με τον Σταυρό του να θυμίζει τον νεκρό.

Με τη λειτουργικότητά του να εξαρτάται από έναν κανονισμό που δεν θα επιτρέπει εξαιρέσεις και θα τηρείται πιστά ο καθορισμένος χρόνος εκταφής με την καταβολή μιας λογικής αμοιβής. Μια υπόσχεση όμως, όπως και πάρα πολλές άλλες, ποτέ μα ποτέ και από κανέναν δεν υλοποιήθηκε.

Για να βρεθούμε στο σήμερα με την απαράδεκτη κατάντια στο κοιμητήρι των νεκρών ασεβώντας στην μνήμη τους. Σε ένα σήμερα, που απερίφραστα θα το λέγαμε, δεν πρόκειται να επιφέρουν καμία διόρθωση στην υπάρχουσα κατάσταση οι αποφάσεις του Δημοτικού Συμβουλίου.

Αποφάσεις σε μια εποχή που η επικρατούσα εδώ και οκτώ χρόνια οικονομική κρίση είναι απαγορευτική για την πλειοψηφία των δημοτών που αδυνατούν να πληρώσουν το νερό, να τους φορτώνουμε με καινούργιες υποχρεώσεις του κοιμητηρίου. Δεν θα θέλαμε να υποθέσουμε πως οι αποφάσεις αυτές επηρεάζονται από την δομή του Καλλικρατικού Δήμου, που η πλειοψηφία των Δημοτικών Συμβούλων και αρμόδιων Αντιδημάρχων προέρχονται από δημοτικά διαμερίσματα που δεν αντιμετωπίζουν κανένα πρόβλημα στα κοιμητήρια των περιοχών τους, με ελεγχόμενη τη νομιμότητα της απόφασης που θέλει υπόχρεους πληρωμής μόνον τους κατοίκους της πόλης.

Όμως σε καμιά μα σε καμιά περίπτωση δεν θα υποστηρίζαμε μια τέτοιου είδους εκδοχή.

Να όμως που βρισκόμαστε σε μια πραγματικότητα.

Η κλεψύδρα του χρόνου και αυτής της Δημοτικής αρχής οδεύει προς το τέλος της και δεν πρόκειται να δούμε ούτε νέο Νεκροταφείο που επισκέπτοντάς το θα μας θυμίζει πως η θεϊκή αγκαλιά, ίδια αγκαλιάζει όλους τους νεκρούς και τον σοφό ψαλμό «Τις εστί Βασιλεύς ή Στρατιώτης, Πλούσιος ή Πένης, Δίκαιος ή αμαρτωλός».

Γιατί όχι όμως ούτε Πνευματικό Κέντρο, ούτε Πανεπιστημιακή Σχολή, ούτε νέες αθλητικές εγκαταστάσεις, ούτε και Αστυνομικό Μέγαρο που θα βοηθούσε τη λειτουργικότητα αυτήν της τόσο σημαντικής υπηρεσίας ούτε… ούτε… ούτε…