O κινηματογράφος είναι ένας εξελιγμένος τρόπος να αφηγούμαστε παραμύθια.
‘Όπως γράφει η σκηνοθέτης Judith Weston στο Σκηνοθετώντας τον Ηθοποιό: οι θεατρικοί συγγραφείς, οι λογοτέχνες, ακόμα και οι ανά τους αιώνες ποιητές πολύ πιθανόν να γύριζαν ταινίες, αν είχαν στη διάθεση τους τις φωτογραφικές καινοτομίες του 20ου αιώνα.
Πώς μπορεί όμως κάποιος να αφηγηθεί μια ιστορία με κινηματογραφικό κώδικα? Mια μικρού μήκους ταινία, ένα επεισόδιο μιας τηλεοπτικής σειράς, μια κινηματογραφική απόδραση, ακόμα και ένα video στο YouTube διέπονται από κάποιους κανόνες προκειμένου να πληρούν τους όρους μιας ολοκληρωμένης οπτικοακουστικής αφήγησης.
Είτε πρόκειται για εμπορική ταινία, είτε για ταινία είδους (genre film) ή δημιουργού (auteur film), υπάρχει ένας κινηματογραφικός κώδικας με εξειδικευμένο συντακτικό, με συγκεκριμένη γραμματική, ακόμα και με ορισμένο λεξιλόγιο. Κι ένας σπουδαστής οποιουδήποτε κινηματογραφικού εργαστηρίου οφείλει να αναγνωρίζει αυτούς τους κώδικες, να επικοινωνεί με τους όρους της κινηματογραφικής γλώσσας. Θα καταλήξει έτσι να απολαμβάνει ταινίες ακόμα και διανοητών σκηνοθετών του μέσου (όπως λόγου χάρη του Χάνεκε, του Λόουτς ή και του Λάνθιμου) με την ίδια χαρά σαν να βλέπει μια εμπορική ταινία.
Μέσα από ένα πρόγραμμα που στηρίζεται σε συνδυασμό θεωρίας, ιστορίας αλλά και πρακτικής κινηματογράφου, οι σπουδαστές του εργαστηρίου μαθαίνουν να γίνονται καλύτεροι θεατές. Να απολαμβάνουν και να κατανοούν το φιλμικό κείμενο. Να μην αισθάνονται ότι ο κόσμος που ξεδιπλώνεται μπροστά στα μάτια τους είναι μόνο για «μυημένους». Και στην πορεία ν’ αποκωδικοποιήσουν τις φιλμικές απαιτήσεις μιας οπτικοακουστικής αφήγησης σε βαθμό τέτοιο που να μπορούν να αφηγηθούν τις δικές τους ιστορίες. Να μας πουν με εικόνες τα δικά τους παραμύθια.
Πληροφορίες-Εγγραφές:24610-24062,6942944113
Email: [email protected]
Αίθουσα Τέχνης – Πάρκο Αγίου Δημητρίου
