Η 3η Δεκεμβρίου έχει καθιερωθεί ως Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία. Ίσως γιατί πρέπει να θυμόμαστε ότι η θέληση νικά την αναπηρία.
Η εφημερίδα “Ορίζοντες” με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Α.με.Α., η οποία καθιερώθηκε το 1992 και αποτελεί μια ευκαιρία για ευαισθητοποίηση στον αγώνα των ατόμων με αναπηρία για ίσες ευκαιρίες και κινητοποίηση υπέρ των δικαιωμάτων τους, επισκέφτηκε το Ειδικό Σχολείο Καστοριάς και συνομίλησε με τη Διευθύντρια Αργυρώ Λάζου.
[iframe width=”560″ height=”315″ src=”https://www.youtube.com/embed/0lCRtv3lQ_k” frameborder=”0″ allow=”accelerometer; autoplay; encrypted-media; gyroscope; picture-in-picture” allowfullscreen></iframe]Της Χρύσας Κοσμίδου
Η προσπάθεια που πραγματοποιείται στο Ειδικό Σχολείο Καστοριάς είναι τεράστια «Το σχολείο μας λειτουργεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ωστόσο μας δίνεται η ευκαιρία να ανοίξουμε για ακόμη μια φορά τις πόρτες μας, αν και δυστυχώς υπάρχουν κάποιοι που δεν γνωρίζουν την ύπαρξή μας», ήταν τα λόγια της κα Λάζου.
Για το σχολικό έτος 2018-2019 φοιτούν στο Δημοτικό Ειδικό Σχολείο έντεκα μαθητές και τρεις μαθητές στο αντίστοιχο Νηπιαγωγείο. Σε αυτό εργάζονται τρεις δασκάλες ειδικής αγωγής, ένας εκπαιδευτικός φυσικής αγωγής, μια καθηγήτρια μουσικής και μια καθηγήτρια πληροφορικής. Η μόνη διαφορά σε σχέση με ένα γενικό σχολείο, είναι ότι τα μαθήματα γίνονται με πιο απλοποιημένη μορφή, ανάλογα με τις δυνατότητες και τις ανάγκες του κάθε παιδιού. Παράλληλα το Ε.Σ.Κ. υποστηρίζεται από κοινωνική λειτουργό, ψυχολόγο, λογοθεραπεύτρια, εργοθεραπεύτρια και φυσιοθεραπευτή. Επίσης εργάζονται δύο άτομα ως βοηθητικό προσωπικό. «Θα μπορούσε να ενισχυθεί το εκπαιδευτικό προσωπικό με ακόμα έναν δάσκαλο. Ωστόσο με τις ειδικότητες που έχουμε καλύπτουμε τις ανάγκες μας. Είναι γνωστό πως κάθε χρόνο υπάρχουν εκπαιδευτικοί που εργάζονται στην παράλληλη στήριξη στα γενικά σχολεία. Ωστόσο υπάρχει ένα μειονέκτημα και αυτό είναι πως πρόκειται για αναπληρωτές δασκάλους και καθηγητές, οπότε δημιουργείται μια δυσκολία στην προσαρμογή τόσο των μαθητών, όσο και των εκπαιδευτικών. Στην ουσία σπαταλάτε πολύς χρόνος, πράγμα το οποίο δεν θα συνέβαινε εάν το προσωπικό ήταν μόνιμο», σχολίασε η κα Λάζου.
Όσον αφορά στις υποδομές του Ε.Σ.Κ., θα μπορούσαν να χαρακτηριστούν ως εξαιρετικές. Οι τοίχοι είναι διακοσμημένοι με υπέροχες ζωγραφιές οι οποίες δίνουν μια νότα χαράς και αισιοδοξίας. Οι διάδρομοι και σχολικές αίθουσες αστράφτουν από καθαριότητα. Οι αίθουσες φυσικής αγωγής, εργοθεραπείας, λογοθεραπείας και πληροφορικής είναι πλήρως εξοπλισμένες. Το αίθριο και η τραπεζαρία είναι πάντα σε ετοιμότητα να υποδεχθούν τους μικρούς μαθητές και όλο το σχολείο είναι πλημμυρισμένο με χαρούμενες παιδικές φωνούλες «Όλα αυτά έγιναν με τη βοήθεια της Δημοτικής Αρχής και του κόσμου. Ορισμένα πράγματα τα εξασφαλίσαμε μέσω του προγράμματος ΕΣΠΑ, άλλα και από τους συμπολίτες. Πριν την οικονομική κρίση οι δωρεές ήταν περισσότερες. Ο κόσμος πάντα βρίσκει τον τρόπο να μας δείξει την αγάπη του και να μας αγκαλιάσει. Εάν κάποιος θέλει να προσφέρει το οτιδήποτε στο σχολείο μας μπορεί να απευθυνθεί είτε στη Διεύθυνση του σχολείου, είτε στο τηλέφωνο 24670 22971, είτε στο Σύλλογο Γονέων και Κηδεμόνων», επεσήμανε η Διευθύντρια του Ε.Σ.Κ. και συνέχισε λέγοντας πως «Φυσικά ορισμένα πράγματα χρειάζονται αναβάθμιση. Για παράδειγμα το αίθριό μας χρειάζεται έναν τάπητα ασφαλείας για να αποφύγουμε ενδεχόμενα ατυχήματα».
Η προσπάθεια του προσωπικού του Ειδικού Σχολείου Καστοριάς είναι καθημερινή και ασταμάτητη. Ωστόσο παρά το όμορφο κλίμα που υπάρχει εντός των αιθουσών, τα Άτομα με Αναπηρία έρχονται αντιμέτωπα με πολλές δυσκολίες. Μάλιστα η κα Λάζου τόνισε πως τα Α.με.Α. δίνουν καθημερινά το δικό τους αγώνα ζωής «Δίνουν το δικό τους αγώνα, με τον εαυτό τους, με την οικογένειά τους και με την τοπική κοινωνία. Όσο μεγαλύτερη υποστήριξη έχουν από το περιβάλλον τους, τόσο πιο εύκολα μπορούν να ανταπεξέλθουν στις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν. Γύρω μας υπάρχουν πάρα πολλά εμπόδια για τα άτομα και τα παιδιά με αναπηρία. Δεν υπάρχει προσβασιμότητα στους δρόμους, στις υπηρεσίες, στα καταστήματα. Για εμένα το μεγαλύτερο πρόβλημα με το οποίο έρχονται αντιμέτωπα είναι το τι θα γίνει μετά το σχολείο, καθώς όσα χρόνια φοιτούν νιώθουν την ασφάλεια που τους παρέχουμε. Όταν τελειώσει η εκπαίδευσή τους γεννιούνται διάφορα ερωτήματα. Τι θα κάνουν στο μέλλον; Θα μπορέσουν να βρουν μια εργασία; Θα μπορέσουν να είναι αυτόνομα ή ανεξάρτητα; Η τοπική μας κοινωνία δεν έχει την κατάλληλη υποστηρικτική υποδομή για το μετέπειτα, δεν υπάρχουν για παράδειγμα ξενώνες φιλοξενίας για όταν ενηλικιωθούν».
Μέσα σε όλες αυτές τις σκέψεις οι οποίες μπορεί να μαυρίσουν το μυαλό και την καρδιά μας, υπάρχει η ηλιαχτίδα της αισιοδοξίας η οποία γεννά την ελπίδα και το κίνητρο τόσο στους μαθητές όσο και στους γονείς. Συγκεκριμένα μια κοπέλα από τη Μεσοποταμία, Καστοριάς, τελείωσε το Γενικό Λύκειο της περιοχής της και όταν ανακοινώθηκαν οι βάσεις των σχολών, έμαθε πως πέρασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Νηπιαγωγών Φλώρινας. Η Μαρία γεννήθηκε με σύνδρομο Down, είναι διαβητική και ινσουλινοεξαρτώμενη.
«Τα παιδιά πρέπει να έχουν αυτοεκτίμηση, να νιώθουν ασφάλεια, να έχουν υποστήριξη, να αντιλαμβάνονται ότι υπάρχει κατανόηση γύρω τους και να νιώθουν την αποδοχή από τους γύρω τους. Πιστεύω πως εάν τα παιδιά νιώσουν όλα αυτά τα πράγματα σίγουρα μπορούν να έχουν μια πολύ καλή καθημερινότητα και να είναι χαρούμενοι και ικανοποιημένοι από τη ζωή τους», είπε κλείνοντας η κα Λάζου.
