Ακόμα δεν στέγνωσε η μελάνη από τις εκλογές και η νοοτροπίες δε αλλάζουν και γι αυτούς που κέρδισαν αλλά περισσότερο γι’ αυτούς που τις έχασαν.
Μέτρησαν τα ποσοστά τους οι πάντες και είναι ευχαριστημένοι που άλλοι μεν τα είδαν βελτιωμένα και χτυπούν χαρούμενα τις καμπάνες άλλοι κάνουν το ίδιο γιατί κατάφεραν να εξασφαλίσουν το μαγικό ποσοστό του 3% που τους εξασφάλισε την είσοδό τους στην βουλή.
Ακόμα και αυτή η αξιωματική αντιπολίτευση επαινεί τον ηγέτη που ξελάσπωσε το κόμμα από κει που είχε φθάσει.
Όμως υπάρχει μια αλήθεια που δεν τολμάει να την πει κανείς.
Και τούτο γιατί άλλο πράγμα είναι τα ποσοστά και άλλο οι πραγματικοί αριθμοί.
Το 50% είναι και ο ένας στους δύο ή οι δύο στους τέσσερις.
Το λέμε αυτό για να διαπιστωθεί η αλήθεια. Αναφερόμενοι στην αξιωματική αντιπολίτευση η οποία θα πρέπει να θυμίσει ότι το 2004 στις εκλογές ψηφίστηκε από 3.360.000 ψηφοφόρους με αρχηγό τον Κώστα Καραμανλή για να φθάσει στο 2012 με Σαμαρά να έχει χάσει 2.000.000 ψηφοφόρους συγκεντρώνοντας μόνον 1.192.000.
Για να μην αναφερθούμε στους αριθμούς του ΠΑΣΟΚ από πού το άφησε ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου και που το έφτασε ο Βενιζέλος.
Να υπενθυμίσουμε όμως και στον σημερινό ΣΥΡΙΖΑ που ο απελπισμένος κόσμος τον εμπιστεύτηκε και του έδωσε άλλη μια ευκαιρία. Αν όμως δεν ανταποκριθεί στις προσδοκίες που έχει δημιουργήσει σίγουρα η ίδια μοίρα τον περιμένει.
Προσδοκίες για τις οποίες – ας μην ξεχνιέται- ο κόσμος διατηρεί τις επιφυλάξεις του.
Οι σχεδιασμοί και οι προτροπές του πρωθυπουργού που ακούστηκαν στο πρώτο υπουργικό συμβούλιο και ασφαλώς είναι προς την θετική κατεύθυνση.
Το ζητούμενο όμως είναι η υλοποίησή τους και αυτό εξαρτάται από την προσπάθεια και την σοβαρή δουλειά που έχουν να επιτελέσουν οι επιλεγέντες υπουργοί.
Ο πιο σημαντικός βέβαια λόγος για μια ικανοποιητική επιτυχία στο έργο που έχει να επιτελέσει είναι η πολιτική σταθερότητα.
Και τον βασικό ρόλο σε αυτό το γεγονός καλείται να τον διαδραματίσει όχι μόνον η αξιωματική αντιπολίτευση αλλά και τα υπόλοιπα κόμματα της βουλής που θα πρέπει ναι μεν να ασκούν την αντιπολίτευση τους με στόχο όμως το συμφέρον του κράτους και των πολιτών και όχι να αναλώνονται σε προσπάθειες και μόνον που υπονομεύουν την σωστή λειτουργία του κοινοβουλίου.
Και για να επιτευχθεί αυτό θα πρέπει να ερμηνεύσουν σωστά το μήνυμα που έστειλαν οι κάλπες σε τόσο μάλιστα κρίσιμη καμπή που βρίσκεται η χώρα.
Κανείς δεν αμφισβητεί τον ουσιαστικό ρόλο που έχει να παίξει στην διακυβέρνηση η αντιπολίτευση με πρώτη και καλύτερη η αξιωματική.
Να λοιπόν γιατί πρέπει να επισπεύσει τις διεργασίες για να επιλύσει όσο πιο σύντομα γίνεται το εσωτερικό της πρόβλημα της εκλογής της ηγεσίας της.
Ο ηγέτης κάθε κόμματος και ασφαλής έχει τον δικό του ρόλο η ουσιαστικότητα του οποίου όμως εξαρτάται σε ποιους συνεργάτες απευθύνεται για να μπορέσει να είναι επιτυχημένο το έργο του.
Δεν είναι λοιπόν τόσο εύκολο το έργο του όταν το σύνολο των συνεργατών αυτών βρίσκονται στα έδρανα της βουλής για τριάντα χρόνια και έχουν αποκτήσει μια παλαιοκομματική νοοτροπία που απαξιώνει και καλλιεργεί την αποτυχία.
Οι καιροί απαιτούν ανανέωση της νοοτροπίας σύμφωνα με τις απαιτήσεις της εποχής και των καταστάσεων που επικρατούν.
Και ασφαλώς αυτό δεν είναι πρόβλημα μόνον της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Κάτι παρόμοιο επικρατεί για άλλους λόγους και με διαφορετικές νοοτροπίες στο κυβερνών κόμμα.
Πρόσφατο είναι το γεγονός μιας ανατροπής που στοίχισε πολλά.
Νερό λοιπόν ο καθένας στο δικό του κρασί για να μπορέσει να βοηθήσει η χώρα και όσο πιο γρήγορα γίνεται να ξαναβρεί τον δρόμο της ανάκαμψης.
Ο λαός παρόλα τα λάθη τους έχει δείξει τις καλές προθέσεις του.
Είναι καιρός και οι πολιτικοί να συνετιστούν και να αλλάξουν νοοτροπίες άμεσα χωρίς καμία καθυστέρηση.
