Γιάννης Χαραμίδης
Η Σλοβακία έχει από την Κυριακή νέο πρωθυπουργό. Νέο, βέβαια, μόνο στην διαδοχή καθώς ο Ρόμπερτ Φίτσο μόνο ως «παλιός» στα πολιτικά πράγματα της χώρας μπορεί να λογίζεται.
Ο Ρόμπερτ Φίτσο για τρίτη φορά στα πολιτικά χρονικά της χώρας του είναι ο νικητής των βουλευτικών εκλογών.
Έχοντας θητείες ως πρωθυπουργός τόσο το 2006-2010 όσο και το 2012-2018 κατάφερε για ακόμη μία φορά να πείσει το εκλογικό σώμα της χώρας των 5,4 εκατομμυρίων πολιτών και αναμένει πρόσκληση από την Προεδρία της χώρας προκειμένου να σχηματίσει κυβέρνηση.
Ο Φίτσο θα έλεγε κανείς πως έχει ακόμη μία ευκαιρία σε μία κρίσιμη καμπή για την Ευρώπη αλλά και την ίδια την Σλοβακία να εφαρμόσει τα πιστεύω και τις ιδέες που τον έχουν μετατρέψει σε μία διαχρονική πολιτική προσωπικότητα.
Το πρόβλημα όμως με τον Φίτσο είναι πως τόσο στις δύο περασμένες θητείες όσο και στην πρόσφατη εκλογική νίκη εμφανίζεται στην κοινωνία και τους πολίτες με πολύ διαφορετικά αφηγήματα.
Ο Φίτσο κατά το παρελθόν έχει σθεναρά υπερασπιστεί το ευρωπαϊκό όραμα για την χώρα του αλλά και την εμβάθυνση των σχέσεων με το ΝΑΤΟ.
Σήμερα, ο Φίτσο εξελέγη με το ακριβώς αντίθετο αφήγημα:
«Στοπ στις πιέσεις από το ΝΑΤΟ για στήριξη της Ουκρανίας καμία συνέχιση και συνδρομή στις κινήσεις της ΕΕ στις κυρώσεις προς τη Μόσχα».
Ναι, ο Ρόμπερτ Φίτσο είναι εξαιρετικός στο να αφουγκράζεται την κοινωνική δυσαρέσκεια και αυτό τον φέρνει νικητή στις εκλογές.
Ο νικητής της εκλογικής μάχης στη Σλοβακία αυτή την φορά σκοπεύει να ακολουθήσει βήμα – βήμα τον δρόμο της Ουγγαρίας…
Ο Φίτσο δήλωσε πριν από λίγες ημέρες σε μία από τις τελευταίες προεκλογικές του συνεντεύξεις πως ο Βίκτορ Όρμπαν έχει δίκιο σε πολλά από όσα υποστηρίζει ενάντια στις «επιταγές της Ευρώπης και τις πιέσεις του ΝΑΤΟ και της Δύσης».
«Στόχος μου είναι» υπογράμμισε ο Φίτσο «να ακολουθήσει το παράδειγμα του Όρμπαν καθώς για εμένα έχουν αξία μόνο η χώρα και οι ψηφοφόροι».
Ο άνθρωπος που σαν πολιτικός χαμαιλέοντας ανά πενταετία επιστρέφει στην εξουσία αυτή την φορά έχει πάρει όπως δηλώνει ο ίδιος ανοιχτά, την απόφαση να δημιουργήσει ακόμη ένα σημαντικό πρόβλημα στην Ένωση αλλά και στο ΝΑΤΟ. Με δύο χώρες στα χνάρια και τις πολιτικές του Όρμπαν τα προβλήματα πρώτα για την ΕΕ και στη συνέχεια για το ΝΑΤΟ θα μεγαλώνουν.
Το βέτο άλλωστε είναι ένα χαρτί το οποίο μπορεί να χρησιμοποιήσει οποιαδήποτε χώρα μέλος και αυτό ακριβώς το «χαρτί» είναι που «πονοκεφαλιάζει» κυρίως το Κίεβο.
Η Ουκρανία σήμερα δεν έχει άλλο χρόνο για καθυστερήσεις.
Επίσης δεν έχει την πολυτέλεια να υποχωρεί σε κυβερνήσεις που χρησιμοποιούν τον πόλεμο στον οποίο η ίδια μάχεται αξιώνοντας περισσότερη «προσοχή» από ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκή Ένωση.
Και μπορεί τον Φίτσο να τον έχουμε ξαναζήσει αλλά σε καμία από τις δύο προηγούμενες θητείες του δεν εμφανίστηκε τόσο ξεκάθαρα υπέρ των ρωσικών θέσεων.
Στο ερώτημα εάν η Σλοβακία μπορεί να αποτελέσει πρόβλημα στο άμεσο μέλλον η απάντηση είναι «ίσως».
Από τις πολιτικές Όρμπαν και τις πιέσεις προς τους «μεγάλους» του κόσμου δεν απέχει πολύ και η κυβέρνηση της Πολωνίας η οποία πολύ πρόσφατα «έπαιξε» το χαρτί των Ουκρανικών σιτηρών και της αδυναμίας περαιτέρω στήριξης της Ουκρανικής οικονομίας.
Εάν τελικώς καταφέρει, πράγμα διόλου απίθανο, ο Φίτσο να δημιουργήσει συμμαχία και κυβέρνηση το κέντρο των «ακραίων» θα είναι γεγονός στην καρδιά της Ευρώπης.
Ο συνασπισμός Πολωνίας – Ουγγαρίας και Σλοβακίας μπορεί να μην απέχει πολύ αλλά αναλυτές σημειώνουν δεν θα είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο, ειδικά σε ένα πολωμένο πολιτικό κόσμο.
