Γράφει η Δώρα Ιωακειμίδου
Μια σχετικά νέα μόδα – η οποία βρίσκεται σε άνθιση τα τελευταία χρόνια – αποτελεί η διοργάνωση καλοκαιρινών καμπ των δημοφιλών ποδοσφαιρικών συλλόγων. Αρκετοί ευρωπαϊκοί σύλλογοι, «οργώνουν» κάθε καλοκαίρι την Ευρώπη, στέλνοντας στελέχη των ποδοσφαιρικών τους ακαδημιών σε κάθε χώρα, όπου, σε συνεργασία με ντόπιους ή διεθνείς συνεργάτες, στήνουν μια πολυήμερη σχολή ποδοσφαίρου, προκειμένου να δοκιμάσουν την τύχη τους, κυρίως μικρής ηλικίας, παίκτες. Πλέον, η μόδα έχει περάσει και στους εγχώριους συλλόγους της κάθε χώρας, όπου αρκετοί εξ αυτών ακολουθούν την ίδια τακτική των μεγάλων ευρωπαϊκών συλλόγων.
«Επαθλο» η ένταξη όσων θα ξεχωρίσουν στα τμήματα υποδομής του κάθε συλλόγου, που, όπως διαφημίζεται από τους υπεύθυνους, αποτελεί «το πρώτο βήμα» στο δρόμο της επιτυχίας και της δόξας στο χώρο.
Στο πλαίσιο αυτό, είναι βέβαια προφανές πως απ’ τα εκατοντάδες καμπ που στήνονται στην Ευρώπη κάθε καλοκαίρι όσο μεγαλύτερο είναι το όνομα του διοργανωτή (π.χ. Μπαρτσελόνα, Αρσεναλ, Ρεάλ Μαδρίτης, Λίβερπουλ κ.τ.λ.) τόσο μεγαλύτερης απήχησης τυγχάνουν.
Από την άλλη, αν και στις περισσότερες των περιπτώσεων η συμμετοχή σε αυτά τα καμπ προϋποθέτει και ένα αρκετά υψηλό κόστος, οι συμμετοχές συνεχώς αυξάνονται, αφού αρκετοί γονείς είναι πρόθυμοι να πληρώσουν προκειμένου να δουν τα παιδιά τους να δοκιμάζουν την τύχη τους.
Αλλωστε, τα όσα πλασάρει ως βιτρίνα του ο σημερινός «εμπορευματοποιημένος αθλητισμός» με την προβολή συγκεκριμένων προτύπων, την απόκτηση χρήματος και δόξας μέσω της αθλητικής επιτυχίας αποτελούν ένα σημαντικό δέλεαρ είτε για τα ίδια τα παιδιά, είτε ακόμα και για τους γονείς, προκειμένου να …δοκιμάσουν την τύχη τους στο παγκόσμιο… αθλητικό καζίνο.
Την ίδια στιγμή, θα πρέπει να σημειωθεί πως στατιστικές έρευνες θέλουν μόλις 1 παιδί στα 5.000 να έχει τις προϋποθέσεις στο να εξελιχθεί σε επαγγελματία αθλητή.
Επίσης, σε ένα άλλο σημαντικό ζήτημα αρκετές μελέτες έχουν δείξει ότι η πίεση από την οικογένεια προς το παιδί για επιτυχία στον αθλητισμό ως λύση στα προβλήματα που ενδέχεται να αντιμετωπίζει (π.χ. οικονομική ανασφάλεια) συνιστά σοβαρή απειλή για την ψυχική υγεία του παιδιού.
Δουλειά υπό συγκεκριμένο πλαίσιο και λογικές
Σε έναν αθλητισμό άμεσα συνδεμένο με τα οικονομικά συμφέροντα πολυεθνικών και επιχειρηματικών ομίλων, οι λογικές και οι πρακτικές που επιτάσσει το ίδιο το οικοδόμημα δε θα μπορούσαν να αφήσουν απ’ έξω και τη λειτουργία των τμημάτων υποδομής. Από μια άποψη, άλλωστε, από εκεί, από πολύ νωρίς ξεκινάει και η όλη προσπάθεια για το μπόλιασμα και την αποδοχή των «αξιών» του στους ίδιους τους αθλητές.
Γιατί εδώ, στις περισσότερες των περιπτώσεων, δε μιλάμε απλά για τη διδαχή των «μυστικών» ενός αθλήματος σε παιδιά, ή την εκγύμνασή τους, αλλά για το κυνήγι του κέρδους που διαμορφώνει τα πάντα: από τον τρόπο προπόνησης, προκειμένου να βγουν στο… παζάρι μια ώρα νωρίτερα, μέχρι τη διαμόρφωση συγκεκριμένου τρόπου σκέψης και λειτουργίας.
Τα παραδείγματα πολλά και καθόλου τυχαία η άμεση και με ενεργό ρόλο, παρουσία των κυκλωμάτων μάνατζερ σε όλα αυτά, που έχουν τον τελευταίο λόγο ακόμα και όταν πρόκειται για παιδιά από 8 και 16 ετών.
Στη φωτογραφία εμφανίζεται ο 8χρονος Ryan Walsh να υπογράφει (!!!) την ένταξή του στο τμήμα U8 της Αρσεναλ υπό το βλέμμα του Jack Wilshire…
Την ίδια ώρα, το ανελέητο κυνήγι της επιτυχίας με κάθε τρόπο (και… κόστος) που γίνεται αυτοσκοπός, ο αντίπαλος που είναι… εχθρός, τα λάθη (π.χ. των διαιτητών) που «απαγορεύονται» και όταν γίνονται υπάρχει δόλος, ο αθλητισμός ως μέσο για οικονομική ευμάρεια είναι μόνο μερικά απ’ όσα συναντάνε μικρά παιδιά στην ενασχόλησή τους με το ποδόσφαιρο. Εννοιες όπως άμιλλα, υγιής συναγωνισμός, σεβασμός στον αντίπαλο, αποδοχή της ήττας είναι κάτι που δύσκολα μαθαίνεται, καθώς υπάρχει «ο σκοπός που αγιάζει τα μέσα». Αλλωστε, αυτά δεν ενδιαφέρουν αυτούς που επιδιώκουν το κέρδος μέσω της εκμετάλλευσης αυτών των παιδιών…
Ο… παράδεισος που κρύβει κόλαση
Μπορεί κάποιοι να ονειρεύονται τον παράδεισο, όταν σκέφτονται τον κόσμο των ποδοσφαιρικών ακαδημιών των μεγάλων συλλόγων.
Ωστόσο οι καταγγελίες πληθαίνουν τα τελευταία χρόνια, από παιδιά που έχουν περάσει απ’ αυτόν τον υποτιθέμενο παράδεισο, αποκαλύπτοντας ότι τα πράγματα δεν είναι όπως φαίνονται.
Το πλέον πρόσφατο παράδειγμα αποτελούν οι καταγγελίες του νεαρού Ισπανού Μάρτιν Νάτσο, ο οποίος μίλησε πριν από δυο μήνες στην ισπανική έκδοση του «Vice», για τα όσα συμβαίνουν στις ακαδημίες της Ρεάλ.
Σύμφωνα με τα όσα είπε, η καθημερινότητα των παιδιών ούτε λίγο ούτε πολύ θυμίζει… στρατιωτική θητεία. Oι αποκαλύψεις του προκάλεσαν αίσθηση: Περιγράφοντας το κλίμα που επικρατεί, περιέγραψε έναν ασφυκτικό ανταγωνισμό, ο οποίος μάλιστα ενισχύεται και από τους ίδιους τους προπονητές. Οπως επισήμανε μάλιστα, αποτέλεσμα αυτού του κλίματος είναι να υπάρχουν μέχρι και συμπλοκές στα δωμάτια μεταξύ των νεαρών παικτών…
Δείτε ένα τυπικό 24ώρο της ακαδημίας της Barcelona στη Masia
Μιλώντας για τα ωράρια σημείωσε ότι «Οχι μόνο δε μένει ελεύθερος χρόνος για μελέτη, αλλά η κούραση είναι τόσο μεγάλη που κανείς δεν αντέχει να καθίσει και να διαβάσει τα μαθήματά του. Ούτε βέβαια υπάρχει κάποιος να τον ενθαρρύνει».
Στο ίδιο πνεύμα με τα λεγόμενα του Νάτσο μερικά χρόνια πριν (2012) ήταν και οι καταγγελίες του Σουηδού Μάρτιν Μπέγκτσον, ο οποίος είχε περάσει από τις ακαδημίες της Ιντερ. Μάλιστα, ο Μπέγκτσον, προκειμένου να φύγει από εκεί έφτασε σε σημείο να κόβει τις φλέβες του… Ο ίδιος είχε χαρακτηρίσει την 9μηνη παρουσία του εκεί ως «φυλακή» με συνθήκες που περιλάμβαναν από την καθημερινή χρήση μαριχουάνας μέχρι την απομόνωση απ’ τον έξω κόσμο.
Και όμως παρά το γεγονός πως οι περισσότεροι πλέον αντιλαμβάνονται το τί κρύβεται πίσω από όλα αυτές τις “βιομηχανίες του ποδοσφαίρου”, δεν παύουν να τις κυνηγούν αποζητώντας μια θέση στα τμήματά τους.
Προσωπικά πιστεύω ότι καλή είναι η προσπάθεια που επιτελείται προκειμένου να δοθούν ευκαιρίες στα παιδιά που το επιθυμούν ώστε να ενταχθούν στα τμήματα υποδομής των φημισμένων ακαδημιών, καθώς δε γίνεται να ισοπεδωθούν τα πάντα. Ενας από τους τρόπους αυτούς είναι και τα καμπ προπόνησης και προεπιλογής. Ομως όταν αυτά γίνονται με όχημα τη χαρά και την ασφάλεια, τόσο την ψυχική όσο και τη σωματική των μικρών παιδιών…
Ασφαλώς, θα επιθυμούσα να γινόταν δωρεάν και χωρίς κάποιο κόστος συμμετοχής!
Θα αρκούσε η χρηματοδότηση των μεγάλων κι εύπορων συλλόγων, έτσι ώστε να δίνεται σε κάθε παιδί, φτωχό ή πλούσιο, η δυνατότητα να ξεδιπλώσει το ταλέντο του κι όχι μόνο στους «έχοντες και κατέχοντες». Μόνο έτσι, ΔΕ θα αποκλείονταν τα ταλαντούχα παιδιά που διψούν για μια ευκαιρία… κι επειδή δεν έχουν το απαραίτητο αντίτιμο δε δύνανται να συμμετέχουν.
Μ’ αυτόν τον τρόπο θα αποκλειόταν και η κερδοσκοπία – σε όλα τα επίπεδα.
Επίσης, στα ποδοσφαιρικά καμπ διδάσκονται τεχνικές και τακτικές των μεγάλων συλλόγων σε παιδιά που είναι αδύνατο να τις μετουσιώσουν στο μέλλον ως κέρδος. Απαντες γνωρίζουν ότι κανείς δε γίνεται να βελτιωθεί στο μέγιστο βαθμό κάνοντας προπόνηση 5 μέρες! Επίσης, οι συμπαίκτες τους, στην ομάδα που θα επιστρέψουν, συνήθως κάποια ακαδημία ερασιτεχνικού συλλόγου, δε θα μπορέσουν να τους παρακολουθήσουν στο διαφορετικό ασκησιολόγιο που εντρύφησαν.
Σκεφτείτε το! Πόσα παιδιά από όλα όσα συμμετείχαν σε αντίστοιχα καμπ, συνέχισαν μετά από αυτά να εξασκούν τις ασκήσεις που διδάχτηκαν, και πόσα από αυτά τις εφάρμοσαν ως καινοτομία στην ομάδα τους… Συνεπώς, μοιάζει ως δώρο άδωρο όλα όσα μάθουν και μάλιστα θα έχουν ακριβοπληρώσει… Ο προπονητής τους θα έχει άλλη άποψη περί τούτου.
Καλό θα ήταν τέτοια καμπ να αποτελούσαν «σχολεία» για εκπαιδευτές προπονητές, επίσης με δωρεάν συμμετοχή, οι οποίοι με τη σειρά τους, αφού τα εμπεδώσουν επαρκώς, να τα μεταλαμπαδεύσουν στους νεαρούς ποδοσφαιριστές των ομάδων τους και ως ανταπόδοση να προτείνουν τους καλύτερους και πιο ταλαντούχους παίκτες τους στις ομάδες που τους δίδαξαν τα μυστικά τους.
Μόνο τότε ενδέχεται να πάει κι ένα βήμα παρακάτω το άθλημα. Όμως ακόμη και το περίφημο «coach to the coaches» που με τόση περηφάνεια λάνσαρε η μεγάλη του Ajax σχολη, όταν το έφερε στη χώρα μας, δεν πήγε μακριά καθώς το οικοδόμημα “προπόνησε τους προπονητές”, γρήγορα διαλύθηκε αφήνοντας την… σκιά του με το Ajax Academy online.
Πλέον οι Ακαδημίες που επιθυμούν να ενταχθούν σ’ αυτό το ιντερνετικό πλάνο, κάνουν αίτηση για να παραλάβουν έναντι αμοιβής το «Ajax Online Academy» κωδικό τους, τον οποίο χρησιμοποιούν για να εισέλθουν μέσω ίντερνετ στο πρόγραμμα εκπαίδευσης του Άγιαξ. Και, ναι, αυτό το παρουσιάζουν, ως μοντέλο ανάπτυξης και προσέλκυσης παιδιών στους συλλόγους τους, με τα όποια οφέλη…
Πηγή: www.acadimies.gr
