Είναι ο μοναδικός ναός στην Ελλάδα που μαζί με τους Αγίους τιμά και του ήρωες του 1821. Ανάμεσα στον Άγιο Γεώργιο, το Χριστό και την Παναγία βρήκαν τη θέση τους ο Κολοκοτρώνης, ο Καραϊσκάκης, ο Παπαφλέσσας, ο Μακρυγιάννης και η Μπουμπουλίνα.
Βρίσκεται στην καρδιά των Ανωγείων, στην κεντρική πλατεία του Μεϊντανίου, και δεν είναι άλλος από τον Άγιο Γεώργιο. Υπεύθυνος για αυτή την ενέργεια είναι ο Παπά Ανδρέας Κεφαλογιάννης, ένας ιερέας που πέρα από το ρόλο του δεν ξεχνά ούτε στιγμή πως είναι και πατριώτης, που οφείλει να αποτίσει φόρο τιμής σε όσους αγωνίστηκαν για να είμαστε σήμερα ελεύθεροι.
Ο Παπά Ανδρέας μιλώντας στο e-storieskritis.gr εξήγησε ότι: «Η θέση τους είναι εκεί. Αν δεν υπήρχαν αυτοί δεν θα υπήρχε ορθοδοξία».
Η προσθήκη των ηρώων στην αγιογράφηση του ναού έγινε το 2005 με την οικονομική στήριξη του Αριστείδη Χαιρέτη. Ωστόσο η ιστορία αυτού του ναού είναι πολύ παλιά και αλληλένδετη με την σκοτεινή περίοδο της Τουρκοκρατίας.
Είναι μια από τις πέντε εκκλησίες που επέτρεψαν οι Τούρκοι να χτιστούν στην Κρήτη το μακρύ χρονικό διάστημα που κατείχαν το νησί και η μεγαλύτερη από τις πέντε. Μάλιστα για το χτίσιμο της τότε δεν χρησιμοποιήθηκε νερό αλλά γάλα. Έτσι ενώ σε όλες τις άλλες περιοχές οι χριστιανικές εκκλησίες είτε γκρεμίζονταν είτε μετατρέπονταν σε τζαμιά, στα Ανώγεια κατασκευάστηκε μια καινούργια, αφιερωμένη στον Άγιο Γεώργιο, τον Καβαλάρη Άγιο που βρήκε μαρτυρικό θάνατο, θύμα του θρησκευτικού φανατισμού του Διοκλητιανού.
Από αυτό το θρησκευτικό φανατισμό, των Τούρκων, αυτή τη φορά, ο ναός του Αγίου Γεωργίου, ως εκ θαύματος, εξαιρέθηκε και χτίστηκε όταν ο εξισλαμισμός και η προσπάθεια αφανισμού καθετί χριστιανικού ανθούσε και στην Κρήτη.
Ο Παπά Ανδρέας με την κίνηση του να εντάξει στον πλούσιο αγιογραφικό διάκοσμο του Αγίου Γεωργίου τους έξι ήρωες του 21 θέλησε να δώσει το παράδειγμα και να εμπνεύσει τους νέους.
Να τους κάνει να νιώσουν πως, αν ο μη γένοιτο χρειαστεί, ο ενδεδειγμένος δρόμος είναι αυτός των ηρώων που πολέμησαν για τα ιερά και όσια της πατρίδας μας πηγαίνοντας χέρι χέρι με τη Ορθοδοξία. Όπως και παλαιότερα είχε τονίσει ο Παπά Ανδρέας, η Επανάσταση του 1821 και η αίσια κατάληξη της, έχει αποτυπωθεί ιστορικά πως ήταν έργο του Θεού και των Ελλήνων.
Ο Μακρυγιάννης είχε γράψει χαρακτηριστικά «… και βρίζουν οι πουλημένοι είς τους ξένους και τους παπάδες μας, όπου τους ζυγίζουν άναντρους και απόλεμους. Εμείς τους παπάδες τους είχαμε μαζί είς το κάθε μετερίζι, είς κάθε πόνον και δυστυχίαν. Όχι μόνο για να βλογάνε τα όπλα τα ιερά, αλλά και αυτοί με ντουφέκι και με γιαταγάνι, πολεμώντας ωσάν λεοντάρια…».
Ακόμα όμως και οι ίδιοι οι Τούρκοι αναγνώρισαν τη στήριξη και τη συμμετοχή της Εκκλησίας στην Επανάσταση εναντίον τους. Σε βιβλίο τουρκικής ιστορίας οι μαθητές λυκείου της Γείτονος διδάσκονται πως « Ο Πατριάρχης και ο ανώτερος Κλήρος των Ρωμιών ήταν επικεφαλής του Έθνους των Γραικών σ αυτή την Επανάσταση, μαζί με τους καλόγερους».
Σε αυτό το πλαίσιο και ο Παπά Ανδρέας Κεφαλογιάννης τιμά στα πρόσωπα των ηρώων όλους εκείνους που εντός και εκτός Εκκλησίας έδωσαν το αίμα τους για να μπορούμε σήμερα ελεύθερα να λατρεύουμε, σύμφωνα με τη χριστιανική μας θρησκεία, το Θεό αλλά και για να μπορούμε να μετέχουμε της ελληνικής παιδείας.
Να σημειώσουμε πως ο Ιερός Αγίου Γεωργίου στα Ανώγεια πανηγυρίζει δύο φορές το χρόνο , στις 3 Νοεμβρίου και στις 23 Απριλίου.
