Μέχρι το 1990 είχα ζήσει το Άργος μας, τις δεκαετίες 50,60,70,80 ως εμπορικό κέντρο, με πληθώρα εμπορικών καταστημάτων πάσης φύσεως αλλά και επισκεπτών- πελατών από όλο το Νομό, και άλλων όμορων περιοχών.
Δυστυχώς όμως άρχισε η παρακμή του για πολλούς και διάφορους λόγους.
Ο σπουδαιότερος για μένα ήταν η μη ύπαρξη σοβαρών υποδομών, που για πολλές υπήρχαν τέτοιες δυνατότητες για να προσελκύσουν επισκέπτες που θα άφηναν τα όποια χρήματά τους, και θα συνεχιζόταν η ανάπτυξη και η πάταξη της ανεργίας, ειδικά των νέων.
Για το λόγο αυτό κατέθετα επιστολές μου με προτάσεις προς το Δημοτικό συμβούλιο του Άργους, ενυπόγραφα και όχι με λόγια και συζητήσεις στα καφενεία, ίσως και ευαισθητοποιούσα τους εκλεγμένους δημοτικούς συμβούλους.
Δυστυχώς στο λίγο χρόνο που μου έδιναν στις συνεδριάσεις του Δημ. Συμβουλίου τις άκουγαν, σε πολλούς συμβούλους τους άρεσαν αλλά από κει και πέρα τίποτε. Σταμάτησα λοιπόν και εγώ,
Λόγω όμως των επικείμενων εκλογών πήρα από τα αρχεία μου την τελευταία επιστολή μου στις 22-1-2003 την στέλνω για δημοσίευση, και αφού ευχηθώ σε όλους τους υποψήφιους καλή επιτυχία, θα παρακαλούσα όλους, εκλεγμένους και μη, να κάνουν κάτι όσο πιο γρήγορα γίνεται για την ανάπτυξη του Δήμου μας.
Υπάρχουν σε όλο το Δήμο άπειρες φυσικές τοποθεσίες όπου μπορούν να γίνουν έργα υποδομής, έστω και με σύμπραξη του ιδιωτικού τομέα, και όσο το δυνατόν πιο άμεσα.
Δεν είναι μόνο η Καστοριά όμορφη. Έχει και ο Δήμος μας άπειρες ομορφιές, και πολύ καλύτερες, που πρέπει να εκμεταλλευτούμε, όπως έκαναν και οι άλλοι δύο Δήμοι του νομού μας.
Ευχαριστώ.
ΕΙΣΗΓΗΣΕΙΣ-ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ
Άργος Ορεστικό 22-1-2003
κ. Δήμαρχε Δήμου Ορεστιδας
κ. Πρόδρε και Δημ. Σύμβουλοι
΄Ολοι διαπιστώνουμε ότι τις τελευταίες δύο δεκαετίες ο Δήμος Ορεστίδας αλλά και ειδικότερα η πόλη του Άργους Ορεστικού χρόνο με το χρόνο μαραζώνει.
Φυσικά αυτό οφείλεται σε πολλούς παράγοντες, που είναι είτε εξωγενείς, που αφορούν γενικότερα το Νομό , όπως π.χ. η γούνα, αλλά και σε δικούς μας μη σωστούς προγραμματισμούς ανάπτυξης (πολιτών και διοικούντων).
Οι αιτίες και τα λάθη όλων μας που έγιναν αυτά τα χρόνια είναι πολλές, όπως και οι πάμπολλες ευκαιρίες που χάθηκαν ειδικά για την ανάπτυξη του ΄Αργους, είτε αυτές αφορούν έργα βασικών υποδομών στην πόλη είτε δημιουργίας και λειτουργίας εκπαιδευτικών ιδρυμάτων κ.λ.π.
Το πρόβλημα της μη ανάπτυξης του ΄Αργους το εντοπίζω κατά κύριο λόγο με το εξής σκεπτικό:
Τη δεκαετία εξήντα και εβδομήντα η πόλη ήταν το εμπορικό κέντρο της ευρύτερης περιφέρειας, όχι μόνο του σημερινού Δήμου Ορεστίδας, αλλά και Κωσταραζίου-Βογατσικού και της επαρχίας Βοϊου.
Την ίδια όμως εποχή υπήρχε σε πλήρη ανάπτυξη και ο κλάδος της γουνοποιϊας.
Έτσι κανένας τις χρυσές αυτές δεκαετίες δεν σκέφθηκε τι θα γινόταν αν κάποτε, όπως δυστυχώς συνέβη, ο κλάδος της γουνοποιϊας θα είχε έντονα προβλήματα.
Δεν σκέφθηκε σχεδόν κανένας να προγραμματίσει και να υλοποιήσει εναλλακτικές πηγές απασχόλησης με άλλου είδους εκτός γούνας επιχειρήσεις; Βιοτεχνικές, Εμπορικές, Τουριστικές κ.λ.π.
Δεν προνόησε σχεδόν δυστυχώς κανένας κάτι για το μέλλον και να που φθάσαμε και που θα φθάσουμε ακόμη αν δεν αφυπνισθούμε και δεχθούμε μοιρολατρικά την μοίρα μας.
Επειδή δεν θέλω να κουράσω άλλο με φιλοσοφίες και λόγια, καταθέτω σήμερα διάφορες απόψεις μου , που θα μπορούσαν ίσως να βοηθήσουν λίγο-λίγο στο ξεκίνημα της ανάπτυξης.
Παρατηρώ εδώ και χρόνια με λύπη μου , ότι όλοι μας σχεδόν, είτε θέλουμε να αγοράσουμε κάτι είτε θέλουμε να κάνουμε την έξοδό μας είτε τη διασκέδασή μας, προτιμούμε την πρωτεύουσα του Νομού και όχι την πόλη μας.
Φυσικά δεν έχουμε και εντελώς άδικο, γιατί για μεν τα ψώνια μας δυστυχώς δεν βρίσκουμε όπως παλιά την μεγάλη ποικιλία σε είδη και τιμές, για δε την έξοδό μας, έστω και την απλή βόλτα μας, προτιμούμε όπως και να το κάνουμε , την από τη φύση όμορφα φτιαγμένη ΚΑΣΤΟΡΙΑ, αλλά που και με τους αγώνες και το ενδιαφέρον των Καστοριανών, που δεν το έβαλαν κάτω, την έκανα ακόμη ομορφότερη.
΄Αρα κύριο μέλημά μας θα πρέπει να είναι το πώς θα καταφέρουμε να συγκρατήσουμε την φυγή μας από την πόλη μας και επί πλέον πώς θα καταφέρουμε να τραβήξουμε και άλλους επισκέπτες είτε του Νομού μας είτε εκδρομείς.
Αυτό κατά την γνώμη μου μπορεί να επιτευχθεί με δύο βασικά τρόπους:
1ον) Αναζωογόνηση της εμπορικής κίνησης και ανάπτυξης, που είναι και το πιο βασικό. Άς μου επιτραπεί όμως για να μην κουράσω, να επανέλθω σε επόμενη επιστολή μου με προτάσεις μου γι αυτό το θέμα.
2ον) Πρέπει να μπορέσουμε να πείσουμε τον εαυτό μας αλλά και τους κατοίκους του Νομού και άλλους επισκέπτες ότι κάτι έχουν να δουν και να απολαύσουν στην πόλη μας, και αν το καταφέρουμε αυτό, τότε κάποια κίνηση θα αρχίσει να αναπτύσσεται και όλα τα άλλα θα έλθουν από μόνα τους.
Για το συγκεκριμένο αυτό στόχο έχω να προτείνω τα εξής:
‘Οπως η Καστοριά έχει τη λίμνη της , έτσι και σ εμάς έδωσε η φύση τον ποταμό Αλιάκμονα μαζί με το υπέροχο δασάκι και την περιοχή του Προφήτη Ηλία με μια υπέροχη θέα. Γνωρίζουμε βέβαια όλοι μας πόση μεγάλη ανάπτυξη έχουν όσες πόλεις της Ελλάδας είναι παραποτάμιες και έχουν εκμεταλλευτεί το φυσικό αυτό πλούτο.
Χρόνια και χρόνια ακούω να λέγεται: «θα διαμορφώσουμε την κοίτη του ποταμού, θα καλλωπίσουμε το δασάκι, θα. θα..».
Όνειρα απατηλά γιατί βασίζονταν στον κρατικό προϋπολογισμό ή στα Κοινοτικά πλαίσια στήριξης. Ποιος όμως θα πρωτοπάρει χρήματα από εκεί;
Το καινούργιο λοιπόν που θέλω να τονίσω με την επιστολή μου αυτή είναι η αλλαγή νοοτροπίας στον τρόπο κυρίως της ανεύρεσης και την γρηγορότερη και πιο σωστή κατασκευή έργων ανάπτυξης
Ήδη σε όλη την Ελλάδα γίνονται μεγάλα αυτοχρηματοδοτούμενα έργα. Εδώ δεν μπορούμε να κάνουμε το ίδιο;
Θα μπορούσαν να γίνουν για παράδειγμα στο δασάκι, μετά την κατάλληλη διαμόρφωση της κοίτης του ποταμού, πεζοδρόμια για τους περιπατητάς,χώροι αθλοπαιδειών, αναψυκτήρια, εστιατόρια κ.λ.π.
Μια ιδέα για την κατασκευή τέτοιου είδους έργων και μάλιστα χωρίς να χρηματοδοτηθούν από το Δήμο θα ήταν :να εκμισθωθεί μετά από διαγωνισμό ο χώρος σε ιδιώτες ή εταιρίες, οι οποίες θα εκμεταλλευτούν το χώρο αυτό για 15-20 χρόνια, καταβάλλοντας κάποιο συμβολικό μίσθωμα, με την υποχρέωση όμως να κατασκευάσουν αυτά τα όποια έργα και οικοδομήματα με συνεργασία και υποδείξεις των τεχνικών υπηρεσιών του Δήμου, και τα οποία μετά την λήξη της μίσθωσης θα περιέλθουν στο Δήμο.
Έτσι το ΚΕΡΔΟΣ θα είναι διπλό .
Και χρήματα δεν θα χρειασθεί να βάλει ο Δήμος καθόλου και ο ιδιώτης ή η εταιρεία θα αναλάβει προς δικό της συμφέρον την καλύτερη κατασκευή και ωραιοποίηση του χώρου, την καθαριότητά του ως και τις προσφερόμενες υπηρεσίες απ ότι αν ήταν μία ή δύο Δημοτικές επιχειρήσεις δημοσιοϋπαλληλικής νοοτροπίας.
Το ίδιο θα μπορούσε να γίνει και με την κατασκευή αναψυκτηρίου στο πάρκο απέναντι από το Λύκειο, που το βλέπω εδώ και χρόνια να στέκεται ανεκμετάλλευτο και, περιμένοντας μόνο από κάποιο Ευρωπαϊκό πρόγραμμα. Και προτιμούμε αναγκαστικά μια καφετέρια μιας άλλης περιοχής. Κατά τον ίδιο τρόπο και ο Προφήτη Ηλίας, που δυστυχώς γέμισε κεραίες, και πολλά άλλα μέρη και της πόλης αλλά και των κοινοτικών διαμερισμάτων.
Εισάγω μία καινούργια για τον τόπο μας φιλοσοφία. Σε άλλες πόλεις έχουν γίνει παρόμοια έργα και έχουν πετύχει. Ως πότε θα περιμένουμε χρήματα από τον κρατικό προϋπολογισμό ή την Ε.Ε;
Άς το δοκιμάσουμε και εδώ. Δεν χρειάζεται ο Δήμος να παρακαλάει την κεντρική εξουσία για εξεύρεση κονδυλίων.
Το μόνο που χρειάζεται είναι να πείσει σωστούς επιχειρηματίες, που πιστεύω να υπάρχουν αρκετοί, να ξεκινήσουν όλοι μαζί την προσπάθεια.
Πολλοί όμως θα πουν ότι έτσι είναι σαν να χαρίζουμε Δημοτική περιουσία σε ιδιώτες.
Λάθος μεγάλο.
Εκεί που να κάθεται μία Δημοτική έκταση και μία πηγή κέρδους για όλο το Δήμο και τους δημότες ανεκμετάλλευτη, προτιμότερο είναι να ακολουθηθεί η πιο πάνω αναφερόμενη για την εύρεση κάποιου επενδυτή που από μόνος του θα θέλει την πρόοδο της επιχείρησής του για να αποδώσουν και τα κεφάλαια που θα τοποθετήσει, αλλά και όλοι μας θα είμαστε διπλά κερδισμένοι γιατί:
Χωρίς χρήματα του Δήμου θα κατασκευασθούν έργα που και στους κατοίκους θα προσφέρουν αλλά θα φέρουν σιγά-σιγά την πολυπόθητη τουριστική ανάπτυξη. Γιατί και μας τους ίδιους θα φέρουν πίσω αλλά και πλήθος επισκεπτών και τουριστών, με αποτέλεσμα όλοι να αφήνουμε τα χρήματά μας εδώ για το καλό όλων μας και των παιδιών μας.
Από κάπου πρέπει να αρχίσει αυτή η πολυπόθητη ανάπτυξη. Εγώ καταθέτω σήμερα την πρότασή μου, που εσείς οι ίδιοι και όλοι οι δημότες θα μπορούν να κρίνουν θετικά ή αρνητικά. Κάποιος άλλος ας έχει το θάρρος και ας καταθέσει τη δική του πρόταση. Μην αργήσουμε όμως πάλι κατά μια δεκαετία, γιατί τότε αλίμονό μας.
Με εκτίμηση
Θέμης Παπαδόπουλος
Καθηγητής
