“ Η ζωή είναι πολύ σημαντικό πράγμα για να την παίρνουμε τόσο σοβαρά”.
Στη φράση αυτή συνοψίζεται η φιλοσοφία της ζωής, που θα μας βοηθήσει να περιορίσουμε το στρες, τις αγωνίες και τους φόβους μας.
Πράγματι, μπορούμε με απλούς και πρακτικούς τρόπους να προσεγγίσουμε πιο ήρεμα, πιο χαλαρά τις αναποδιές, τις δυσκολίες και τα άγχη μας, να επαναπροσδιορίσουμε τις προτεραιότητές μας και να ανακαλύψουμε τι πραγματικά έχει σημασία στη ζωή μας.
Μη βασανίζεστε λοιπόν με μικροπράγματα..γιατί όλα είναι μικροπράγματα, κι όταν αισθάνεστε ότι δεν τα βγάζετε πέρα, ξαναθυμηθείτε πόσο πολύτιμη είναι η ζωή σας.
ΜΗΝ ΑΓΝΟΕΙΤΕ ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΧΙΟΝΟΣΤΙΒΑΔΑΣ ΣΤΗ ΣΚΕΨΗ ΣΑΣ
Μια πολύ σημαντική τεχνική για να αποκτήσετε περισσότερη γαλήνη είναι να συνειδητοποιήσετε πόσο γρήγορα ο αρνητικός και ανασφαλής τρόποq σκέψης μπορεί να ξεφύγει από κάθε έλεγχο. Έχετε ποτέ προσέξει πόσο νευρικοί νιώθετε όταν αφήνεστε να παρασυρθείτε από τις σκέψεις σας; Και σαν να μην έφτανε αυτό , όσο περισσότερο σας απορροφούν οι λεπτομέρειες του θέματος που σας κάνει νευρικούς, τόσο πιο άσχημα νιώθετε.
Η μία σκέψη οδηγεί στην άλλη και μετά ακόμα παραπέρα, μέχρι που σε κάποιο σημείο καταλήγετε να είστε φοβερά ταραγμένοι. Μπορεί για παράδειγμα , να ξυπνήσετε μέσα στη νύχτα και να θυμηθείτε κάποιο τηλεφώνημα που πρέπει να κάνετε την επόμενη. Μετά, αντί να νιώσετε ανακούφιση που θυμηθήκατε ένα τόσο σημαντικό τηλεφώνημα, αρχίζετε να σκέφτεστε όλα όσα έχετε να κάνετε αύριο. Αρχίζετε να προβάρετε μια πιθανή συζήτηση με το αφεντικό σας και τελικά ταράζεστε ακόμη περισσότερο. Έτσι πολύ γρήγορα σκέφτεστε “Δεν το πιστεύω πόση δουλειά έχω, πρέπει να κάνω τουλάχιστον πενήντα τηλεφωνήματα τη μέρα! Μα ποιος τέλος πάντων έχει ζωή σαν τη δικιά μου!” Και πάει λέγοντας, μέχρι που φτάνετε να λυπάστε τον ίδιο σας τον εαυτό .
Για πάρα πολλούς ανθρώπους δεν υπάρχει όριο για το πόσο μπορεί να τραβήξει αυτή η “ επίθεση σκέψεων”. Η λύση είναι να παρατηρήσετε τι συμβαίνει μέσα στο κεφάλι σας, προτού οι σκέψεις σας βρουν την ευκαιρία να αποκτήσουν κεκτημένη ταχύτητα. Όσο πιο γρήγορα συλλάβετε τον εαυτό σας πάνω στην πράξη της δημιουργίας μιας πνευματικής χιονοστιβάδας, τόσο πιο εύκολο είναι να τον σταματήσετε. Στο παραπάνω παράδειγμα μπορεί να συμβεί αυτό τη στιγμή ακριβώς που αρχίζετε να ανατρέχετε στη λίστα όσων έχετε να κάνετε την επόμενη. Τότε, αντί να κολλήσετε με επιμονή στη μέρα που έρχεται, λέτε στον εαυτό σας: “ Ορίστε , πάλι το κάνω” Έτσι το καταπνίγεται συνειδητά τη στιγμή της γέννησής του. Οπότε σταματάτε τη σειρά των σκέψεών σας προτού αναπτυχθούν.
ΜΑΘΕΤΕ ΝΑ ΖΕΙΤΕ ΤΟ ΠΑΡΟΝ
Σ’ ένα μεγάλο βαθμό η ηρεμία του μυαλού μας εξαρτάται από το πόσο ικανοί είμαστε να ζήσουμε το παρόν. Ανεξάρτητα από το τι συνέβη χθες ή πέρυσι και τι μπορεί ή δεν μπορεί να συμβεί αύριο ,το παρόν είναι αυτό στο οποίο βρίσκεστε – πάντοτε! Αναμφισβήτητα πολλοί από εμάς γνωρίζουμε πολύ καλά τη νευρωτική τέχνη τού να σπαταλάμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής ανησυχώντας για διάφορα πράγματα – και μάλιστα για πολλά μαζί ταυτόχρονα. Επιτρέπουμε σε προβλήματα του παρελθόντος και ανησυχίες του μέλλοντος να κυριαρχούν στο παρόν μας τόσο πολύ ,που στο τέλος καταλήγουμε ανήσυχοι, αγχωμένοι, στενοχωρημένοι και χωρίς ελπίδα. Από την άλλη πλευρά, αναβάλλουμε επίσης την ικανοποίησή μας, τις ήδη υπάρχουσες προτεραιότητες και την ευτυχία μας, πείθοντας συχνά τον εαυτό μας ότι “ κάποια μέρα|” θα είναι καλύτερα από σήμερα. Δυστυχώς, η ίδια πνευματική δυναμική που μας λέει να κοιτάμε συνεχώς τι θα συμβεί στο μέλλον θα επαναλαμβάνεται , ούτως ώστε αυτή “ η κάποια μέρα” δε θα έρθει ποτέ στην πραγματικότητα. Ο Τζον Λένον είπε κάποτε πως “ζωή είναι αυτό που συμβαίνει , ενώ εμείς είμαστε απασχολημένοι με το να κάνουμε άλλα σχέδια”. Ενώ εμείς ασχολούμαστε “ με άλλα σχέδια” , τα παιδιά μας ασχολούνται με το να μεγαλώνουν , οι άνθρωποι που αγαπάμε φεύγουν μακριά και πεθαίνουν,τακορμιά μας χάνουν τη γραμμή τους και τα όνειρά μας σιγά σιγά γλιστράνε μακριά μας. Με λίγα λόγια, χάνουμε τη ζωή. Πολλοί άνθρωποι ζουν τη ζωή τους λες και είναι μια γενική πρόβα για κάποιο ραντεβού που θα γίνει αργότερα. Όμως δεν είναι. Για την ακρίβεια κανένας δεν είναι σίγουρος ότι θα ζει αύριο. Το τώρα είναι ο μόνος χρόνος που έχουμε και ο μόνος τον οποίο ελέγχουμε. Όταν συγκεντρώνουμε την προσοχή μας στο παρόν, διώχνουμε το φόβο από το μυαλό μας. Φόβος είναι η αγωνία για όσα μπορεί να συμβούν στο μέλλον – πως δε θα έχουμε αρκετά χρήματα, τα παιδιά μας θα έχουν μπλεξίματα, εμείς θα γεράσουμε και θα πεθάνουμε, οτιδήποτε. Η καλύτερη στρατηγική για να πολεμήσουμε το φόβο είναι να μάθουμε να εστιάζουμε την προσοχή μας στο παρόν.
ΕΠΙΤΡΕΨΤΕ ΣΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΣΑΣ ΝΑ ΒΑΡΙΕΤΑΙ
Εμείς, οι άνθρωποι ,όπως έχουμε κάνει τη ζωή μας, δεν είμαστε πλέον ανθρώπινες υπάρξεις. Θα έπρεπε να λεγόμαστε ανθρώπινες πράξεις”. Δεν εννοώ βέβαια να περνάμε ώρες ολόκληρης τεμπελιάς, αλλά να μάθουμε την τέχνη της ηρεμίας, την τέχνη τού “απλώς να υπάρχουμε” , αντί να “ πράττουμε” για λίγα λεπτά κάθε μέρα. Και γι’ αυτό δεν υπάρχει κάποια συγκεκριμένη τεχνική, εκτός από το να μην κάνουμε τίποτα συνειδητά. Απλώς να καθόμαστε ακίνητοι , ίσως να κοιτάμε έξω από το παράθυρο και να παρακολουθούμε τις σκέψεις και τα αισθήματά μας. Στην αρχή μπορεί να νιώσετε λίγο άβολα, όμως κάθε μέρα που θα περνάει θα είναι όλο και πιο εύκολο. Και η ανταμοιβή που θα έχετε θα είναι τεράστια. Πολλοί από τους εσωτερικούς μας κόμπους προκαλούνται από τα πολυάσχολα υπερενεργητικά μυαλά μας, που πάντοτε χρειάζονται κάτι για να τα διασκεδάζει, κάτι για να εστιάζουν πάνω τους την προσοχή τους και πάντοτε να αναρωτιούνται: “ Μετά τι έχει;”. Ενώ τρώμε το δείπνο μας, αναρωτιόμαστε τι έχει για γλυκό. Ενώ τρώμε το γλυκό , μας απασχολεί τι θα κάνουμε μετά. Μετά από αυτή τη βραδιά έρχεται το “ Τι θα κάνουμε το Σαββατοκύριακο; ” Όταν γυρνάμε σπίτι από μια έξοδο, ανοίγουμε αμέσως την τηλεόραση, πιάνουμε το τηλέφωνο, ανοίγουμε ένα βιβλίο ή αρχίζουμε να καθαρίζουμε. Είναι σχεδόν σαν να τρέμουμε στη σκέψη τού να μην έχουμε τίποτε να κάνουμε, έστω και για ένα λεπτό. Όταν επιτρέπεται στον εαυτό σας να βαρεθεί , βγάζετε από πάνω σας μια τεράστια ποσότητα από την πίεση που αποκτάται με το να κάνετε κάτι κάθε στιγμή της μέρας. ” ‘Ετσι, τώρα, κάθε φορά που κάποιο από τα παιδιά μου λέει: “ Μαμά βαριέμαι”, εγώ απαντάω: “ Μπράβο, συνέχισε λίγο ακόμα. Καλό σου κάνει”.
ΣΥΝΦΩΝΗΣΤΕ, ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΠΛΑΚΑ,ΣΕ ΜΙΑ ΚΡΙΤΙΚΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΣΑΣ (ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΔΕΙΤΕ ΤΗ ΝΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΕΤΑΙ)
Πολύ συχνά και η παραμικρή κριτική μας θέτει εκτός λειτουργίας. Την αντιμετωπίζουμε ως κατάσταση επείγοντος και υπερασπίζουμε τον εαυτό μας, λες και βρισκόμαστε σε μάχη. Στην πραγματικότητα, όμως , η κριτική δεν είναι τίποτε άλλο από μια παρατήρηση που κάνει ένα άλλο πρόσωπο για μας, για τις πράξεις μας ή για την άποψη που έχουμε για κάτι που δεν ταιριάζει με την εικόνα που έχουμε εμείς για το άτομό μας. Σιγά το πράγμα δηλαδή! Όταν αντιδρούμε με ένταση και αμυντική διάθεση στην κριτική που μας γίνεται, πονάμε. Νιώθουμε πως μας επιτίθενται και έχουμε την ανάγκη είτε να υπερασπιστούμε τον εαυτό μας είτε να απαντήσουμε κι εμείς με κριτική. Γεμίζουμε το μυαλό μας με θυμό ή κακές σκέψεις για τον εαυτό μας ή το άτομο που μας κάνει κριτική. Όλη αυτή η αντίδραση απορροφά πολλή από την πνευματική μας ενέργεια. Μια φοβερά χρήσιμη άσκηση είναι να συμφωνήσετε με την κριτική που έχει ως αντικείμενό της εσάς. Δεν εννοώ βέβαια να γίνετε χαλί να σας πατήσουν ή να καταστρέψετε την αυτοεκτίμησή σας, πιστεύοντας κάθε αρνητική παρατήρηση που σας απευθύνουν. Απλώς υποστηρίζω πως πολλές φορές η συμφωνία σας με την κριτική οδηγεί στην αποσυμφόρηση της κατάστασης, ικανοποιεί την ανάγκη κάποιου άλλου να εκφράσει μιαν άποψη του, σας προσφέρει την ευκαιρία Να μάθετε κάτι για τον εαυτό σας, ανακαλύπτοντας τον κόκκο αλήθειας που ίσως να ενυπάρχει στη γνώμη του άλλου, και , ίσως το πιο σημαντικό , σας δίνει μια ευκαιρία να διατηρήσετε την ηρεμία σας.
ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΤΕ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΣΑ ΔΕΝ ΕΧΕΤΕ
Στην πολύχρονη θητεία μου ως ψυχολόγος και σύμβουλος κατά του στρες, η πιο διαδεδομένη και αρνητική πνευματική τάση που έχω συναντήσει είναι ότι εστιάζεται η προσοχή μας σε όσα δεν έχουμε και όχι σε όσα έχουμε. Συνεχίζουμε να διευρύνουμε τη λίστα των επιθυμιών μας, πράγμα που εγγυάται πως θα παραμείνουμε ανικανοποίητοι. Εκείνο το μέρος του μυαλού μας που μας λέει “ Μόλις ικανοποιηθεί αυτή σου η επιθυμία, θα είμαι ευτυχισμένος” είναι το ίδιο που θα επαναλαμβάνει τα ίδια κάθε φορά που θα έχει μια καινούρια επιθυμία. Μία φίλη μου μετακόμισε στο καινούριο της σπίτι μια Κυριακή. Την αμέσως επόμενη φορά που την είδα συζητούσε για το επόμενο σπίτι της που θα ήταν ακόμα μεγαλύτερο! Και δεν είναι η μοναδική. Οι περισσότεροι κάνουμε το ίδιο πράγμα. Θέλουμε αυτό ή εκείνο. Αν δεν αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε ,αρχίζουμε να σκεφτόμαστε όλα εκείνα που δεν έχουμε, κι έτσι είμαστε πάντα ανικανοποίητοι. Αν αποκτήσουμε αυτό που θέλουμε, απλά επαναλαμβάνουμε τον ίδιο τρόπο σκέψης με καινούριες επιθυμίες. Έτσι, ανεξάρτητα με το αν αποκτάμε ότι επιθυμούμε, συνεχίζουμε να είμαστε δυστυχισμένοι. Δεν μπορούμε να βρούμε την ευτυχία όταν συνεχώς δημιουργούμε καινούριες επιθυμίες. Ευτυχώς όμως, που υπάρχει ένας τρόπος για να είμαστε ευτυχισμένοι. Αλλάζοντας τον προσανατολισμό της σκέψης μας από αυτά που θέλουμε σε όσα ήδη έχουμε. Αντί να εύχεστε ο σύντροφός σας να ήταν διαφορετικός, προσπαθήστε να σκέφτεστε τα προτερήματά του. Η λίστα είναι ατελείωτη! Κάθε φορά που πιάνετε τον εαυτό σας να παρασύρεται στην παγίδα του “ Μακάρι η ζωή να ήταν διαφορετική”, σταματήστε τον και ξεκινήστε πάλι. Πάρτε μια βαθιά αναπνοή και σκεφτείτε όλα αυτά που σας κάνουν να νιώθετε ευγνωμοσύνη. Όταν δεν σκέφτεστε συνέχεια τι θέλετε, όλα όσα έχετε, καταλήγετε να αποκτήσετε τα περισσότερα από αυτά που επιθυμείτε. Υπενθυμίστε λοιπόν στον εαυτό σας να αρχίσει να σκέφτεται περισσότερο αυτά που έχετε παρά αυτά που επιθυμείτε. Αν το κάνετε, η ζωή σας θα σας φανεί καλύτερη από πριν. Και ίσως για πρώτη φορά νιώσετε τι σημαίνει να αισθάνεστε ικανοποιημένοι.
ΝΙΩΣΤΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΟΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΕΣΤΕ
Δυστυχώς οι περισσότεροι από μας αναβάλλουμε την ευτυχία μας επ’ αόριστον. Δεν είναι πως το κάνουμε συνειδητά, όμως πείθουμε τον εαυτό μας πως “ Κάποια μέρα θα είμαι ευτυχισμένος”. Λέμε στον εαυτό μας πως θα είμαστε ευτυχισμένοι όταν θα πληρωθούν οι λογαριασμοί μας, όταν θα τελειώσουμε το σχολείο, όταν θα πιάσουμε την πρώτη μας δουλειά, όταν θα πάρουμε προαγωγή. Πείθουμε τον εαυτό μας πως η ζωή θα είναι καλύτερη όταν παντρευτούμε, όταν κάνουμε το πρώτο μας παιδί, όταν κάνουμε το δεύτερο. Μετά αγχωνόμαστε που τα παιδιά δεν είναι αρκετά μεγάλα – θα είμαστε πιο ικανοποιημένοι όταν μεγαλώσουν. Έπειτα αγωνιούμε που έχουμε να αντιμετωπίσουμε την εφηβεία τους και πιστεύουμε πως σίγουρα θα είμαστε πιο ευτυχισμένοι όταν θα περάσουν κι αυτό το στάδιο. Στο μεταξύ η ζωή συνεχίζει να προχωράει. Η αλήθεια είναι πως δεν υπάρχει καλύτερη εποχή από το τώρα για να είμαστε ευτυχισμένοι. Ένα από τα αγαπημένα μου μότο λέει: “ Για πάρα πολύ καιρό μού φαινόταν πως η ζωή ήταν έτοιμη να ξεκινήσει, η αληθινή ζωή. Όμως πάντα υπήρχε ένα εμπόδιο στο δρόμο μου, κάτι που έπρεπε να γίνει πρώτα, κάποια ατέλειωτη δουλειά, λίγος χρόνος που έπρεπε ακόμα να περάσει, ένα χρέος που έπρεπε να πληρωθεί. Μετά θα άρχιζε πράγματι η ζωή. Τελικά κατάλαβα ότι αυτά ακριβώς τα εμπόδια ήταν η ζωή μου”. Αυτή η άποψη με έχει βοηθήσει να καταλάβω πως δεν υπάρχει δρόμος για την ευτυχία. Ευτυχία είναι ο δρόμος.
ΞΥΠΝΑΤΕ ΝΩΡΙΣ ΤΟ ΠΡΩΙ
Έχω δει αυτή την απλή στρατηγική να βοηθάει πολλούς ανθρώπους να ανακαλύψουν μια πιο ήρεμη και γεμάτη νόημα ζωή. Οι περισσότεροι άνθρωποι ξυπνάνε απότομα, ντύνονται βιαστικά, ρουφάνε μια γουλιά καφέ και φεύγουν τρέχοντας για δουλειά. Μετά από μια μέρα δουλειάς επιστρέφουν στο σπίτι και είναι πτώματα. Το ίδιο συνήθως συμβαίνει και με όσους μένουν στο σπίτι με τα παιδιά. Έτσι δεν έχουν χρόνο για τίποτε άλλο. Μια ή δυο ώρες που έχετε κρατήσει αποκλειστικά για σας – πριν αρχίσει η μέρα σας – είναι ένας καταπληκτικός τρόπος για να καλυτερέψετε τη ζωή σας. Μέχρι την ώρα που θα σηκωθούν η γυναίκα και τα παιδιά μου, εγώ νιώθω λες και έχω περάσει μια ολόκληρη μέρα ευχαρίστησης. Δεν έχει καμία σημασία πόσο απασχολημένος θα είμαι ή τι υποχρεώσεις έχω εκείνη την ημέρα, εγώ ξέρω πως “ είχα το χρόνο μου” . Ποτέ δε νιώθω εξουθενωμένος , ούτε πως η ζωή μου δε μου ανήκει.
ΖΗΣΤΕ ΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΜΕΡΑ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ. ΜΠΟΡΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ
Η αλήθεια είναι πως κανένας μας δεν έχει ιδέα πόσο θα ζήσει. Δυστυχώς όμως, ενεργούμε λες και θα ζήσουμε για πάντα. Αναβάλλουμε τα πράγματα που βαθιά μέσα μας ξέρουμε πως θέλουμε να κάνουμε – να πούμε στους ανθρώπους που αγαπάμε πόσο πολύ ενδιαφερόμαστε γι αυτούς. ,να αφιερώσουμε χρόνο στον εαυτό μας , να επισκεφτούμε έναν καλό φίλο, να κάνουμε εκείνη την όμορφη βόλτα, να τρέξουμε ένα μαραθώνιο, να γράψουμε ένα ζεστό και γεμάτο αγάπη γράμμα , να πάμε για ψάρεμα με την κόρη μας, να μάθουμε διαλογισμό, να γίνουμε καλύτεροι ακροατές και ο κατάλογος είναι ατελείωτος. Εφευρίσκουμε πολύπλοκες και εξεζητημένες λογικές εξηγήσεις για να δικαιολογήσουμε τις πράξεις μας και καταλήγουμε να σπαταλάμε τον περισσότερο χρόνο και την ενέργειά μας κάνοντας πράγματα που δεν είναι καθόλου σημαντικά. Υποστηρίζουμε συνεχώς τα όριά μας κι έτσι τα κάνουμε πραγματικότητα. Ένας φίλος μού είπε κάποτε:” Η ζωή είναι πολύ σημαντική για να την παίρνουμε τόσο στα σοβαρά”. Δέκα χρόνια μετά, ξέρω πως είχε απόλυτα δίκιο.
