Το που βρίσκεται η αιτία – όχι βέβαια και ασφαλώς στο ότι αυτή η χώρα δεν διαθέτει εύφορη γη, ήλιο και νερό – που από μόνη της δεν μπορεί να εξασφαλίσει τα απαραίτητα παραγόμενα προϊόντα για να ζήσει, άλλοι θα πρέπει να μας το πουν.
Είμαι ένας από αυτούς που κάνει έρευνα στην αγορά για να προμηθευτεί τα απαραίτητα για τα καθημερινά με την πιο συμφέρουσα τιμή έτσι που τα έσοδά μας τα έχουν κατακρεουργήσει.
Και δεν είναι δυνατόν να μην υπάρχουν πάρα πολλοί άλλοι, όσοι ασχολούνται με τις καθημερινές οικογενειακές προμήθειες που δεν έχουν διαπιστώσει πως ζούμε με τα περισσότερα προϊόντα να είναι εισαγόμενα από άλλες χώρες από τη στιγμή που είναι υποχρεωτικό να αναγράφεται η χώρα προέλευσης.
Κρέας χοιρινό και γάλα από την Ολλανδία, αλλά και από τη Γαλλία μαζί με βοδινό.
Ακτινίδια από το Περού και την Χιλή.
Σπανάκι από την Τουρκία.
Ρύζι από την Πολωνία.
Κρεμμύδι από την Βουλγαρία.
Λεμόνια από το Περού.
Πορτοκάλια από του διαβόλου τη μάνα αλλά ακούστε το και αυτό.
Άνηθο, ναι άνηθο από το Βέλγιο.
Και θα χρειαζόταν πολλές σελίδες για να καταγραφούν όλα όσα εισάγονται σε αυτή την χώρα για να ζήσει.
Και για να μην αρχίσουμε να υποψιαζόμαστε πως και το λάδι και τις ελιές που μας αγοράζουν κάποιοι μας τα ξανά στέλνουν πάλι πίσω ακριβότερο.
Αυτό λοιπόν που θα λέγαμε με βεβαιότητα είναι ότι η χώρα που δεν είναι ικανή να εξασφαλίζει την αυτάρκεια των βασικών αυτών προϊόντων δεν μπορεί να μην έχει την μοίρα αυτή που μας ταλαιπωρεί εμάς τόσα και τόσα χρόνια και έχουμε φτάσει στο σημείο μηδέν της οικονομίας.
Μην κατηγορηθούμε όμως αν την μεγαλύτερη ευθύνη την καταλογίσουμε στους πολιτικούς.
Γιατί αυτοί είναι που έχουν βάλει φαρδιά πλατιά την υπογραφή τους στην ποσόστωση της παραγωγής προϊόντων που μας το επέβαλαν οι εταίροι μας και μας προσέφεραν επιχορηγήσεις σε επιλεγμένα από τους ίδιους προϊόντα που πρέπει υποχρεωτικά να παράγουμε και μέσα από αυτές τις επιχορηγήσεις γινόταν οι γνωστές λοβιτούρες με τους αγρότες.
Όχι λοιπόν να εισάγουμε και άνηθο από το Βέλγιο για να φεύγει από κρουνούς το συνάλλαγμα και για όλα τα υπόλοιπα προϊόντα.
Και τα περισσότερα από αυτά σε κατάσταση κατάψυξης που έχουν χάσει τελείως την φρεσκάδα τους.
Οι πολιτικοί μας δεν είναι αυτοί που δεν προγραμμάτισαν και δεν μερίμνησαν ώστε να έχει επάρκεια η χώρα με προϊόντα απαραίτητα στην καθημερινότητα και όχι να τα εισάγουμε για να κερδίζουν οι μεσάζοντες;
Θα λέγαμε όμως και το άλλο. Από τότε που καταργήθηκε ο αγορανομικός έλεγχος στο όνομα της ελεύθερης ανταγωνιστικής αγοράς οι τιμές έγιναν ανεξέλεγκτες και συνέχεια ανηφορίζουν.
Με αποτέλεσμα να γίνεται όλο και πιο δύσκολη η ζωή ειδικότερα της φτωχολογιάς που την έφτασαν εκεί τα μνημόνια και οι βαριές φορολογίες.
Περισσότερο δε να την πληρώνουμε οι απόμακρες από τα κέντρα περιοχές.
Ένα άλλο παράδειγμα και μόνον είναι αρκετό για να πείσει.
Τους έζωσαν τα φίδια όσοι άκουσαν το ρεπορτάζ από την ψαραγορά της Αθήνας και των Μοδιανού της Θεσσαλονίκης . Δύο ευρώ είναι η τιμή που πουλιέται η σαρδέλα και εμείς εδώ στην λαϊκή την πληρώνουμε πέντε, έξι, αλλά και στην πανσέληνο και οκτώ ευρώ . Ευτύχημα που υπάρχουν προσφορές πολυκαταστημάτων.
Αυτό το αποτέλεσμα έφερε η κατάργηση του αγορανομικού ελέγχου στο όνομα της ελεύθερης ανταγωνιστικής αγοράς.
Το κακό είναι πως αυτή η κατάσταση δύσκολα μπορεί να αλλάξει.
Για αυτό και αυτός ο τόπος που είναι υποχρεωμένος να ζει με εισαγόμενα αιμορραγώντας συναλλαγματικά αλλά και από την εκμετάλλευση πολύ δύσκολα θα μπορέσει να ανακάμψει.
